«Кусь-бусь» і «ўсё норм». Гродзенка стварыла сцікерпак для тых, хто любіць нашу мову

Прыручыць ваўка? Злавіць шчупака? Дамовіцца з мышкай? Даць з гэтым рады ўдалося гродзенцы Рыме Ушкевіч, аўтарцы сцікерпака «Лемантар». У яго ўвайшлі дзевяць жывёлак, што жывуць у Беларусі. Кожны з герояў кажа па-беларуску сваё выслоўе, якое хочацца паўтараць і адпраўляць сябрам — ад «дабраначкі» да «ты коцік».

Для канала «Тётя Ира разрешила» Рыма расказала пра сябе і пра сваіх персанажаў.

«Больш за ўсё люблю марыць»

«У мяне двое дзяцей, адзін грамадзянскі шлюб і ніводнай мастацкай адукацыі», — кажа Рыма Ушкевіч. Сярод улюбёнага баўлення часу яна называе быць сам-насам з сабой і марыць. У Гродне Рыму ведаюць як адну з арганізатарак дзіцячай эка-студыі «Ветка».

Маляванне стала часткай жыцця Рымы два гады таму. Малявала ў асноўным для сябе ў інстаграм ці для сяброў - афішкі для экастудыі, партрэты, назіранні з жыцця. «Вось так, без спецыяльнай адукацыі і нават без мастацкай школы. Прачнулася нешта ўнутры», — расказвае яна пра гэта.

У гэты ж час праходзіла навучальны курс па персанажнай ілюстрацыі на адной з платформаў дыстанцыйнага навучання. Там адным з заданняў было распрацаваць сцікерпак.

«Я шмат думала пра сцікеры — усё упіралася ў героя, які мне самой быў бы цікавы. І чамусьці не было натхнення — я тармазіла з выкананнем і амаль на год закінула свае навучанне. Але не толькі праз сцікеры, а ў цэлым праз прыгнечаны стан і стрэс, праблемы са здароўем».

Дапамагалі ў гэты час пошукі прыгажосці: «Для мяне абавязковай умовай жыцця з’яўляецца прыгажосць, хоць якая — прыгожы кубачак, талерка, прыгожыя дываночкі дома, прыгожая вокладка для кнігі… Шукаю яе, гэту прыгажосць, паўсюль. Мне важна, каб было прыгожа і прыцягвала ўвагу».

Чытайце таксама: Альгерд, Казімір Ягелончык, Соф’я Гальшанская. Гродзенскі «Кубік» выпусціў новую «гістарычную» калоду карт

Як вырасці ад хрушча да зубра

«Мая мара, яна ж мэта — ілюстраваць дзіцячую і дарослую літаратуру», — расказвае Рыма. А сцікеры сталі адным з крокаў да яе.

«Насамрэч, атрымалася такое комба: супала нагода і маё жаданне. Я шмат чаго малюю для свайго партфоліа — гэта такі „трюк“ ілюстратараў-навічкоў. Калі ў цябе няма рэальных замоваў - ты іх сабе прыдумляеш, каб патэнцыйны кліент убачыў, што менавіта ты умееш, які у цябе стыль, як ты працуеш з тэмай».

«Замову» прыдумаць герояў даў Рыме «дарагі муж і сябра ў адной асобе», Жэня. Ён стварае дадатак для дзяцей па вывучэнню мовы — Lemantar. Гэта інтэрактыўная гульня, дзе трэба па малюнках адгадваць беларускія словы.

«Жэня прапанаваў мне (ўсё роўна замоваў няма) пачаць маляваць аўтарскія малюнкі для дадатка. І я пачала маляваць. Першай задачай было намаляваць заставачкі для праходжання ўзроўняў. Прынцып такі - ты добра праходзіш, і на экране высвечваецца колькасць балаў і нейкі забаўляльны малюначак, які дэманструе твой ўзровень — ад маленькага да вялікага. Гэта я і спрабавала перадаць жывёламі. Самы маленькі, першы ўзровень — гэта хрушч. Потым — мышка, шчупак, і гэтак далей, да зубра. То бок ты расцеш — і я як гулец, і як жывёла».

Для Лемантара Рыма намалявала 11 жывёлаў. Тыя 9, што ўвайшлі ў сцікерпак, і яшчэ слана і кіта.

«Калі гэтая серыя была ўжо намаляваная, я вырашыла паспрабаваць зрабіць сцікеры. Паколькі тут няма адзінага героя, прыйшлося шукаць агульную тэму. Я засяродзілася менавіта на тых, хто жыве ў Беларусі. Слон і кіт засталіся „не пры справах“. Але можа і іх час настане»

Чытайце таксама: «Сумна, непрыемна, але правільна». У Гродне закрываецца першая крама-клуб настольных гульняў «Кубік»

Для шырокага кола карыстальнікаў

Характар сцікерпака Рыма называе «іранічна-пяшчотным. І крышачку суворым».

«Уяўляю такога, ведаеце, падлетачка альбо перадпадлетачка, які гэтымі сцікерамі элегантна адмахваецца ад маміных і татавых паведамленняў, не хочучы пакрыўдзіць, але ж і паказваючы свай гонар і годнасць».

Але ўзроставых абмежаванняў сцікерпак, безумоўна, не мае — налепачкі аўтарка адрасуе «ўсім, хто любіць мову і проста любіць».

У першы ж дзень пасля публікацыі сцікераў Рыма атрымала шмат водгукаў на іх.

«Я нават не магла ўявіць, што мае сцікеры знойдуць такі водгук у сяброў і знаёмых. Гэта так кранальна і крута! Проста ваў!»

І што далей?

«Зараз я цалкам змяніла сваё жыццё і займаюся ілюстрацыяй», — расказала Рыма. Што тычыцца натхнення, яна кажа, пра сябе «ўнутры я вогненны чалавек» І каб натхніцца, ёй шмат не трэба:

«Гэта, напэўна, каўказская частка ва мне абуджаецца — я напалову абхазка, а можа і проста — таму што я знайшла сваю любоў і свой шлях. Але пажывем — паглядзім».

Чытайце таксама: «Каб не страцілі беларускасць». Як працуе «Мова Нанова» за мяжой