Дальняк на «Мінску»: пара з Расіі на савецкім матацыкле зноў даехала да Гродна (амаль без прыгод)

Год таму мы распавядалі пра Аляксандра і Наталлю з расійскага горада Сызрань, якія адважыліся на савецкім матацыкле «Мінск» даехаць да Гродна. У 2019 годзе хлопчыкі і дзяўчынкі вырашылі паўтарыць паездку, пры гэтым павялічылі адлегласць да 6000 км.

Ідэя прыехаць у Гродна на старым матацыкле ўзнікла яшчэ ў 2017 годзе. Праз год яны рэалізавалі задуманае. У 2019 годзе Аляксандр і Наталля вырашылі павялічыць адлегласць паездкі і акрамя Гродна заехалі ва ўкраінскія Карпаты.

«Залілі ў бак ацэтон»

«У нас зноў адпачынак і пасля леташняй паездкі мы не можам проста сядзець дома. На тым жа матацыкле «Мінск» мы адправіліся ў чарговае падарожжа, — распавядае Аляксандр. — У цэлым апарат яшчэ трымаецца, да новай паездкі на матацыкле зрабілі кофры для захоўвання рэчаў. Па шляху ў Карпаты ў Варонежы была нязначная паломка ў скрынцы перадач, якую ліквідавалі за дзень.

Ва Украіне быў інцыдэнт: заправіліся на незнаёмай запраўцы «палёным» бензінам, рухавіку было кепска. Фарба на баку, куды бензін трапіў, нават успузырылася. Падобна на тое, што гэта быў не бензін, а нейкі ацэтон. Прыйшлося ехаць няхутка да наступнай запраўкі, каб развесці гэтую гадасць. У саміх Карпатах вельмі дрэнныя дарогі. Дзіркі ў дарогах памерам з калодзеж. Латкі, якімі залаталі латкі двух-трох пакаленняў. Едзеш як па пральнай дошцы. Але матацыкл стрываў".

Для жыхароў расійскай глыбінкі Гродна ў навінку

Пасля Украіны пара паехала ў Гродна да сваякоў. Тут яны пабылі ўсяго некалькі дзён і адправіліся ў зваротны шлях.

«Гродна працягвае прытрымлівацца традыцый. Усё такі ж утульны гарадок, з мноствам культурных і творчых людзей, якіх увесь час даводзіцца бачыць у цэнтры горада: музыкі, мастакі, разнастайныя жанглёры і мноства іншых цікавых людзей. Для нас, жыхароў расійскай глыбінкі, гэта вельмі ў навінку. Таму мы гуляем па горадзе, дзённым і вячэрнім, і насычаемся гэтай атмасферай. А яшчэ ямо вагавае марозіва і п’ем смачнае беларускае малако — яно праўда вельмі смачнае. Шкадуем, што мы тут зусім ненадоўга. Усяго некалькі дзён. Наперадзе яшчэ доўгая дарога, мноства сяброў, а адпачынак абмежаваны».

У планах Заходняя Еўропа

У мінулым годзе пара на савецкім матацыкле пераадолелі больш за 5000 км, у гэтым годзе па заканчэнні паездкі яны плануюць выйсці на лічбу больш за 6000 км.

«Адважныя рабят, якія вырашаюцца на далёкія паездкі на савецкіх матацыклах, вельмі мала. Як правіла, сёння апараты такія як „Мінск“ пазіцыянуюцца як ненадзейныя, людзі лічаць, што далёка на іх не ад’едзеш. Але мы стараемся даказаць адваротнае. Нядаўна напісаў адзін хлопец, у яго былі пытанні пра тэхніку і нюансы. Ён не казаў для чаго яму інфармацыя. А пару дзён таму ён паведаміў, што шчасліва з Падмаскоўя з’ездзіў у Мінск на мотафестываль. У чарговы раз мы даказалі, што на савецкай тэхніцы яшчэ можна адпраўляцца ў далёкія вандроўкі. Мы з Наталляй ужо будуем планы паездкі ў Заходнюю Еўропу, а лютая мара — трапіць на поўнач, у скандынаўскія краіны».