«Зроблена ў Гродне» можна смела штампаваць на роварах, якія выязджаюць з майстэрні гродзенца Віталя. Наш суразмоўца з’яўляецца аўтарам эфектных ровараў, якія нагадваюць матацыклы Choppers.
Аб сваім незвычайным захапленні ён распавёў карэспандэнту AutoGrodno.by:
«Навакольныя не заўсёды вераць, што зрабіў гэта я сваімі рукамі. У такім выпадку адказваю, што бабуля з Амерыкі даслала. Некаторыя другой версіі вераць больш ахвотна».
«Пачалося ўсё з таго, што ад знаёмага дастаўся стары непрыдатны ровар. Разабраў яго да шрубак, вырашыў паспрабаваць зрабіць з груды запчастак новы ровар. Перш за ўсё ўзяўся за раму: пераварыў, параўняў, мадэрнізаваў. Замяніў некаторыя дэталі на новыя, па просьбе дачкі пафарбаваў раму ў бела-ружовы колер, адрамантаваў руль, сабраў назад. Усё атрымалася, дачка да гэтага часу на ім ездзіць у школу», — распавядае ў інтэрв'ю AutoGrodno.by Віталь.
Далей захацелася заняць сябе чымсьці больш цікавым. У галаве паўстаў эскіз ровара падобнага да амерыканскага матацыкла Choppers. Ідэю мужчына перанёс на паперу, атрымаўся эскіз. А далей пачаўся збор матэрыялу: знайшоў некалькі водаправодных труб, нейкі метал збіраў па знаёмых, нешта купіў. З труб стварыў даўгаватую раму, усё рабілася ўручную, «трубы гнуў літаральна на каленях»,
успамінае Віталь.
Працэс ускладняўся тым, што Віталь не ведаў, якімі павінны быць памеры рамы. Першы варыянт апынуўся занадта доўгім, веласіпедыст не даставаў бы нагамі да педаляў. Прыйшлося перарабіць. Усе камплектуючыя: колы, перамыкачы хуткасцяў, амартызатары купляліся ў велакрамах.
Увага аўтар надаў і аздабленню ровара, ён упрыгожаны незвычайнымі люстэркамі з чарапамі, ланцугамі, каванымі металічнымі элементамі.
«Мне хацелася стварыць ровар не толькі знешне прывабны, але і функцыянальны. Ён абсталяваны хуткасцямі, амартызацыяй пярэдняга і задняга кола, адаптаваны да нашых высокіх бардзюраў, з лёгкасцю на іх „заскаквае“. Таму ровар прыдатны для язды практычна ў любых умовах. Упрыгожвае руль з двух бакоў малюнак чэрапа», — кажа Віталь.
На стварэнне першага ровара майстар выдаткаваў каля паўгода. І ў першым і ў другім выпадку браўся за справу ў восеньска-
зімовы крызісны перыяд, калі заняцца асабліва няма чым. У наступную зіму Віталь прыступіў да стварэння яшчэ аднаго варыянту велачопера, цяпер у гаражы кіпіць праца над дзіцячым роварам і мадэрнізацыяй свайго матацыкла «Нonda».
Другі ровар мае ўжо больш складаную канструкцыю. Ён хоць і з’яўляецца паменшаным варыянтам, але можа трансфармавацца пад любы рост.
Колькі выдаткавана сродкаў на стварэнне такога ровара, Віталь так і не адказаў. Кажа, што яго сабекошт на парадак вышэй, чым цана добрага «горніка». Справа ў тым, што ўсе асноўныя вузлы ровара: колы, амартызатары, перамыкачы хуткасцяў усё роўна набываюцца ў крамах і каштуюць немалых грошай. Але аўтар галоўнай каштоўнасцю лічыць саму ідэю, прыдуманы ім дызайн і творчы працэс увасаблення.
Дарэчы, Віталь з’яўляецца байкерам са стажам і яго матацыкл — гэта таксама ручная работа. З «роднага» тут толькі рухавік, рама, колы.
Усё астатняе — прадукт фантазіі і ўменняў Віталя.
«Улетку мы часта з дачкой выязджалі катацца ў горад. Увагу звяртаюць літаральна ўсё, мала хто заставаўся абыякавым. А бывалі выпадкі, што людзі наогул заступалі шлях, прасілі сфатаграфавацца, пыталіся, адкуль такія незвычайныя ровары. Мала хто верыць, што зрабіў іх самастойна. Тады даводзіцца распавядаць гісторыю пра амерыканскую бабулю», — усміхаецца мужчына.
Рабіць нешта на заказ Віталь не спрабаваў. Усе створаныя ім ровары прызначаліся для членаў сям'і і прадаваць іх у яго няма ахвоты. Хоць не супраць паспрабаваць стварыць нешта па індывідуальнай замове. І такія, хто зацікавіўся, ужо былі. Праўда, далей слоў справа не пайшла. Мабыць, наш народ не гатовы дорага плаціць за такія стыльныя «цацкі», мяркуе Віталь.
