Прывітанне! Мяне клічуць Аляксей Шота, я — галоўны рэдактар Hrodna.life. Учора ананімны гродзенскі канал апублікаваў мае асабістыя фінансавыя дакументы. Я хачу растлумачыць дэталі іх з’яўлення.
Шэсць гадоў таму я знайшоў для сябе працу, якая нязменна прыносіць мне шмат радасці. У ёй я сумяшчаю два сваіх пакліканні - журналістыку і краязнаўства. Можна сказаць — праца мары. Ананімныя праўладныя прапагандысты цяпер спрабуе даказаць, што гэтая праца — здрада радзімы. Вось чаму яны не маюць рацыі.
Як мяне спрабуюць зрабіць «агентам Польшчы»
У пятніцу 29 студзеня ў рэдакцыі Hrodna.life у адсутнасць супрацоўнікаў прайшоў ператрус па справе аб «экстрэмізме». Падчас ператрусу міліцыя канфіскавала з офіса некаторыя рэчы, у тым ліку асабістыя рэчы супрацоўнікаў. Сярод іх — мой стары знешні дыск і тэлефон, якім я ўжо год не карыстаюся.
У сераду 3 лютага ў телеграм-канале «Гродзенскія слівы», які відавочна звязаны з гродзенскімі сілавікамі, з’явіўся банкаўскі дакумент. Паводле задумы адміністратараў канала, гэты пост павінен быў «раскрыць таямніцу» і дыскрэдытаваць рэдакцыю Hrodna.life. Насамрэч, усё нашмат прасцей.
Што ў тым дакуменце
«Слівы» апублікавалі банкаўскую выпіску, згодна з якой 31 жніўня 2015 года я атрымаў 640 польскіх злотых ад фонду «Wolność i Demokracja». На той момант гэта была сума роўная прыкладна 150 еўра або 2,989 млн недамінаваных рублёў (сёння — 298 рублёў).
З ганарару ў Польшчы я заплаціў падаходны падатак — 20%. У Беларусі з Польшчай заключаны дагавор аб пазбяганні падвойнага падаткаабкладання, гэта значыць — я нічога не парушыў.
Скрыншот телеграм-канала «Гродзенскія слівы» 
Скрыншот телеграм-канала «Гродзенскія слівы»
Я ніколі не хаваў, што шэсць гадоў жыў і вучыўся ў Польшчы, нядрэнна ведаю польскую мову і наогул я вялікі паланафіл. Як і не хаваў, што з вялікай радасцю вярнуўся жыць у Беларусь дзевяць гадоў таму, таму што вельмі люблю радзіму. Тым больш я не рабіў таямніцы з таго, што ў пачатку 2015 гады стаў вядучым у перадачы «Nad Niemnem» на тэлеканале TVP Polonia. Гэта было яшчэ да таго, як я стаў галоўным рэдактарам Hrodna.life .
«Nad Niemnem» — гэта праграма пра жыццё польскай нацыянальнай меншасці ў Беларусі, пра польскія грамадскія арганізацыі, культуру, адукацыю. Я ў ёй вяду штотыднёвую пяціхвілінную рубрыку пра гісторыю. Краязнаўства і гісторыя — мае хобі са школы. Я цалкам сур’ёзна лічу сябе адным з найлепшых экспертаў па гісторыі Гродна сярод не-гісторыкаў.
У сваёй праграме я распавядаю пра турыстычныя славутасці, цікавыя факты, вядомых і не вельмі асоб з нашай агульнай беларуска-польскай гісторыі. За гады бязвізу я асабіста сустрэў дзясяткі палякаў, якія вырашылі прыехаць у Гродна пасля прагляду маіх перадач. А гэта — добры імідж для ўсёй краіны, бясплатная рэклама турызму ў Беларусі, а ў рэшце рэшт — дадатковыя даходы мясцовага бізнесу і паступленні ў бюджэт.
Праграму «Nad Niemnem» глядзяць многія жыхары Падляшскага ваяводства — нашы бліжэйшыя суседзі. Ім я праз экран тэлевізара дапамагаў лепш разумець наша агульнае мінулае.
Апошнія выпускі праграмы вы можаце паглядзець на сайце тэлеканала — nadniemnem.tvp.pl. Калі вас цікавіць толькі мая гістарычная частка — смела матайце адразу на восьмую хвіліну праграмы.
Пры чым тут фонд, калі грошы за працу
Вядучыя «зліваў» звярнулі ўвагу, што ганарар я атрымаў не наўпрост ад тэлеканала, а ад фонду «Wolność i Demokracja». Гэта распаўсюджаная на тэлебачанні практыка — шматлікія праграмы вырабляюцца на аўтсорс іншымі арганізацыямі і ўжо ў гатовым выглядзе прадаюцца для паказу ў эфір. Так і ў выпадку з «Nad Niemnem».
Паглядзіце тытры ў канцы праграмы — пасля прозвішчаў здымачнай групы, у тым ліку і майго прозвішча, вы ўбачыце надпіс — «Фонд „Wolnosć i Demokracja“ для TVP Polonia». Гэта значыць — нічога незвычайнага. Мы робім праграму для фонду, той прапануе яе тэлебачанню.
Схема па дыскрэдытацыі рэдакцыі Hrodna.life не проста прымітыўная, яна — тапорная. Наўрад ці які-небудзь разумны чалавек паверыў словам прапагандыстаў пра тое, што ў Руслана Кулевіч «гіпсы на маланцы». Гісторыя пра мяне — з той жа оперы. Папулярызаваць родную краіну ў свеце і хваліць нашу гісторыю — не злачынства.
Адкуль дакумент узяўся ў «зліваў»?
Выпіска з банка пра мой заробак захавалася на тым самым маім асабістым дыску або тэлефоне, якія зніклі з рэдакцыі Hrodna.life пасля візіту АМАПу. Дарэчы, рэдакцыя і я асабіста дагэтуль не атрымалі ад міліцыі ніякіх дакументаў ні наконт адміністрацыйнай справы супраць мяне, ні пра агляд і канфіскацыю рэчаў. Нават спісу канфіскаванага нам да гэтага часу не далі.
Пры чым тут Гой?
«Слівы» любяць пісаць пра нібыта сяброўства нашай рэдакцыі са старшынёй гарвыканкама Мечыславам Гоем. Не абыйшлося без яго згадкі ў апошнім пасце. Адкуль растуць ногі ў гэтых дзіўных чутак — цяпер ужо складана сказаць. Але выдатна памятаю, як пра наша нібыта «сяброўства з Гоем» казалі і пяць, і шэсць гадоў назад нашы «калегі» з іншых гродзенскіх інтэрнэт-рэсурсаў. Не ведаю, ці можна гэта называць сяброўствам, але я асабіста з мэрам сустракаўся двойчы. Першы раз — на агульнай прэс-канферэнцыі, калі Hrodna.life яшчэ нават не існаваў. Другі раз — у чэрвені 2020 года на размове ў прысутнасці іншых чыноўнікаў. Тады Hrodna.life выносілі папярэджанне за парушэнне закона аб рэкламе, хоць усім было ясна, што справа ў нашым асвятленні перадвыбарнай кампаніі, якое не спадабалася ўладам. Больш з Мечыславам Браніслававічам я не сустракаўся. Наўрад ці гэта падобна да сяброўства або «спайкі», як пішуць «слівы».
Чытайце таксама:
