Спадчына

Барадулін атруціўся ў «Нёмане». Якія байкі распавядаюць гродзенскія экскурсаводы?

Ленін клікаў у Друскенікі, а Барадулін атруціўся ў мясцовай рэстарацыі. З пачаткам сезону мы распыталі гродзенскіх экскурсаводаў, якія гісторыі і байкі горада яны распавядаюць турыстам.

1. Ленін і шлях на Літву (ад Яна Лялевіча)

Паміж плошчай Тызенгаўза і Вечным агнём раней стаяў невялікі помнік Леніну. У адрозненні ад цяперашняга ён уздымаў адну руку перад сабой, маўляў, вось шлях да камунізму.

Але гродзенцы зразумелі яго па-свойму. Рука правадыра паказвала на цяперашнюю вуліцу Горкага, на ранейшы Друскеніцкі тракт, які вёў на Друскенікі. Калі ў Гродне можна было набыць толькі два віда сыроў, у Літве выбар тавараў, не толькі харчовых, быў нашмат большы. Таму гараджане казалі, што Ілліч запрашае да літоўскага шчасця ў дастатку.

Помнік «на Літву» прыбралі адразу пасля таго, як усталявалі Леніна аўтарства Азгура ў 1987 годзе, які стаіць дагэтуль.

2. Барадулін атруціўся ў «Нёмане» (ад Таццяны Касатай)

У савецкія часы ў рэстарацыі «Нёман» насупраць Савецкай плошчы якасць ежы была кепскай. Туды хадзілі выпіваць, але не есці. Прынамсі так піша ў рамане «Доўгая дарога дадому» Васіль Быкаў. Аднойчы там атруціўся нейкай стравай зямляк Васіля Быкава Рыгор Барадулін, які прыехаў у госці. Пісьменнік ратаваў госця марганцоўкай. А пасля зазначыў, што з рук сябра ўсё дапамагае, нават звычайная марганцоўка.

3. Ян і Цыцылія (ад Віктара Кірэева)

Легенда пра Яна і Цыцылію ўтрымліваецца ў аповесці Элізы Ажэшкі «Над Нёманам». У ХV стагоддзі каля Гродна з’явілася невядомая пара. Было бачна, што людзі паходзяць з розных слаёў грамадства: ён просты, а яна шляхцянка. Маладыя людзі баяліся пагоні і шукалі сховішча. Яны ўпадабалі бераг Нёмана і засталіся там жыць у лесе.

Сям’я пераўтварыла кавалак лесу ва ўраджайнае поле. У пары нарадзіліся 12 дзяцей. Чуткі пра багатыроў, якія прыручылі дзікую прыроду, дайшлі да караля Зыгмунда Аўгуста. Ён завітаў да іх у госці. Убачыўшы, як расквітнеў закінуты край, прыраўняў гэты просты род да шляхты і даў яму правы рыцарскага саслоўя. Род атрымаў назву Багатырэвічы і ўласны герб з галавой зубра. Цяпер на гэтым месцы стаіць вёска Багатырэвічы.

[irp posts="59 347″ name="Жаночая Гародня. Дзесяць твараў з экскурсіі Андрэя Чарнякевіча"]

4. Сфінксы (ад Яўгена Махнача)

На ўваходзе ў Новы замак на браме сядзяць сфінксы. З імі звязана шмат легенд. Адна з іх распавядае, што ў караля Аўгуста Саксонскага была жонка Марыя Жазэфіна. Словы, што ажаніцца па любві не можа ніводзін кароль. У іх было сапраўднае каханне, яны нарадзілі разам 14 дзяцей. Кароль загадаў адліць сфінксаў з тварамі яго і каралевы. Твары сапраўды адрозніваюцца. Адно, што ніхто не ведае, дзе менавіта кароль, а дзе — каралева.

Іншая легенда кажа, што сфінксы — гэта жанчыны, які згубілі сваіх дзяцей і пераўтварыліся ў пачвараў. Цяпер яны плаваюць па Нёмане і хапаюць чужых дзяцей, якіх бачна ў іх на спінах.

Фестываль экскурсаводаў 2018 у Гродне

5. Гімназісты і белы сцяг (ад Яўгена Махнача)

У гродзенскай гімназіі вучыліся два хлопцы: Ежы Валкавіцкі і Цярэнцій О’Браен дэ Ласі, нашчадак шатландцаў, якім Кацярына ІІ падаравала ў Гродне маёнтак Аўгустова. Абодва служылі на флоце падчас руска-японскай вайны на розных караблях.

Калі сыход вайны быў вырашаны, на караблях паўстала пытанне, ці здавацца ў палон, ці даць бой. На караблі Цярэнція не было белага сцяга. Хлопец збегаў у каюту і прынёс белы абрус.

Афіцэры з карабля Ежы вырашылі здацца, але хлопец пераконваў іх, што трэба біцца да апошняга. Урэшце карабель усё ж здалі. Гэтыя падзеі трапілі на старонкі рамана «Цусіма», папулярнага ў савецкія часы.

[irp posts="16 113″ name="Два героі аднаго рамана: як гродзенцы патрапілі ў «Цусіму», якую самі так і не прачыталі"]

Пазней Ежы Валкавіцкі стаў генералам польскай арміі і трапіў у савецкі палон у 1939 годзе. На допыце ў яго запыталі, ці не сваяк ён таму Валкавіцкаму, які адмовіўся капітуляваць пад Цусімай. Лічыцца, што гэта і выратавала яму жыццё. Ежы дажыў да 99 год.

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024