У Дзень абаронцы Айчыны газеты і часопісы наперабой пішуць пра прадстаўнікоў моцнага полу, якія звязалі сваё жыццё са службай у арміі. Газета «Перспектыва» расказала пра мужчын, якія выбралі, напэўна, самую мірную і ў той жа час самую патрэбную прафесію, — пра пекараў.
Прывёў водар
Знайсці хлебапякарню СВК «Прагрэс-Верцялішкі», хоць бываць там ні разу не даводзілася, аказалася лёгка: ад цэха зыходзіў ні з чым не параўнальны водар свежага хлеба.
— Заўсёды, калі прыходжу ў iншае падраздзяленне гаспадаркі, кажуць: «Ой, як булачкамі ад вас пахне!». А мы, хто тут працуе, гэты пах ужо і не адчуваем, — з усмешкай кажа загадчыца хлебапякарні Ганна Цярэнцьева.
На гадзінніку палова адзінаццатай раніцы, але ў цэху поўным ходам ідзе праца — вытворчасць не перарываецца нават ноччу. Хоць у гаспадарцы выкарыстоўваецца так званы паскораны працэс падрыхтоўкі хлеба, трэба паспяшацца: за суткі тут выпякаюць каля 1,8 тоны разнастайных вырабаў (толькі здобы каля сарака відаў!). Ужо даўно сышлі пасля другой змены жанчыны, якія занятыя выпечкай булачак, і з пяці раніцы ўзяліся за выраб хлеба і булкі «Янтарнай» мужчыны.
— У вытворчасці хлеба выкарыстоўваецца досыць цяжкае абсталяванне і патрэбна фізічная сіла: толькі гатовай прадукцыі на вазку 60 кілаграмаў, а яшчэ самі драбінкі кілаграмаў з трыццаць. Усё гэта трэба прыпадняць і на спецыяльны крук у печы падвесіць, — тлумачыць расстаноўку сіл Ганна Генрыхаўна.
Калі мы прыйшлі ў цэх, у шафе для расстойкі цеста паступова «падымаліся» булкі, а ў электрапечцы падпякалася чарговая порцыя белага хлеба. Тэмпература ў ёй залежыць ад тыпу вырабаў і звычайна складае 230−250 градусаў. Яшчэ з дзясятак хвілін — і яшчэ гарачыя баханкі будуць выбіраць на драўляныя латкі. Пакуль жа пекары (у дзень нашага прыезду працавалі Уладзімір Пілец, Андрэй Чарняўскі і Яўген Саковіч) занятыя фарміраваннем батонаў.
Вызначыць на вока
Брыгадзір стаіць на закладцы сыравіны і кантралюе працэс. На ім, па сутнасці, ляжыць найбольшая адказнасць. Змешванне ўсіх інгрэдыентаў адбываецца ў спецыяльнай дзяжы. З яе гатовая маса паступае на стол, дзе заняты ў падрыхтоўцы пекар адразае неабходны кавалак і змяшчае яго ў латок для дзялення.
У машыне (дарэчы, усё абсталяванне італьянскае і хоць было ўсталявана 25 гадоў таму, спраўна працуе да гэтага часу) цеста набывае патрэбную форму. Яго забірае другі пекар і ўкладвае на бляху. Палова прадукцыі перад гэтым праходзіць кантроль на вагах — такія патрабаванні. Але Андрэй Чарняўскі кажа, што праз гады працы пекарам можна вызначыць вагу, толькі узяўшы выраб у рукі. Ён прыйшоў сюды 20 гадоў таму.
— Вядома, моцна вымотвае першы час. Канвеер — гэта вельмі цяжка: усё трэба рабіць хутка і пры гэтым вельмі ўважліва. Працаваць тады прыходзілася ў дзве змены і ўвесь час з-за гэтага перабудоўвацца. Цяпер зручней (два дні па 12 гадзін — два выходных) i вопыт ёсць, — не адрываючыся ад справы, распавядае Андрэй Станіслававіч.
У памяшканні, нягледзячы на адчыненыя вокны, даволі горача: печ не дае яму астыць. Узімку гэта, вядома, плюс, а вось як адчувае сябе летам? У гэтым годзе плануюць усталяваць новую вентыляцыю. Паветра, перш чым паступіць у цэх, будзе астуджацца вадой. Такая сістэма працуе на Гродзенскім хлебакамбінаце.
[irp posts="50 135″ name="Кухар-індус прыехаў у Гродна гатаваць сапраўдную індыйскую ежу (спойлер — гэта востра і горача)"]
Тонкасці попыту
Калі ўсе батоны сфармаваныя, пекары складаюць свежаспечаную «Янтарную» ў паддоны. Булка трохі прыліпае да бляхі і, каб не пашкодзіць «падэшву» вырабу, яго прыўздымаюць спецыяльнай лапаткай. Ужо неўзабаве прадукцыю развязуць па гандлёвых кропках гаспадаркі і іншых крамах. Да канца змены ў цэху не павінна застацца ні адной баханкі.
— Прадпрыемствам і крамам гаворым загадзя: «Кожны дзень можаце рэгуляваць заяўку. Колькі трэба — столькі зробім і прывязем». Мы падлічваем колькасць, рана раніцай у цэх прыходзіць майстар, выдае пекару спіс і згодна з ім адбываецца падрыхтоўка. Вядома, можна хлеб спакаваць (упакаваны захоўваецца ў два разы даўжэй), але мы гэтага імкнемся не рабіць, — тлумачыць Ганна Генрыхаўна. — Таксама ніколі не прымаем вырабы на перапрацоўку: усё только свежае.
Цікава, што за гады працы хлебапёкі ўжо вывелі заканамернасці попыту. Аказваецца, на яго можа ўплываць нават … надвор’е.
— Кепскае — менш хлеба ідзе. Добрая — больш. Пачынаюцца зацяжныя дажджы або маразы — адразу колькасць памяншаецца, — дзеліцца Яўген Саковіч. — За кошт таго, што мы ў асноўным выпякаем хлеб з мукі ўласнай вытворчасці, ніжэйшы сабекошт і кошт. Яго ахвотна бяруць пенсіянеры, а ў дрэннае надвор’е пажылыя людзі мала выходзяць з дому.
Ручная работа
Адзін з апошніх хлябоў, якія раскатваюць у змене пекары, — «Старарускі». Калі іншыя вырабы фармуюць машыны, то гэтым боханам (а іх трэба зрабіць каля 240 штук!) надаюць патрэбную форму ўручную. У асноўным выраб размяркоўваюць па гандлёвых кропках гаспадаркі.
— Шмат што залежыць ад мукі. Са старой ўжо ведаеш, што і як, а новую завязуць, трэба зразумець, як замясіць. У першую чаргу, калі халодная, даць час прагрэцца, таму што інакш не атрымаецца хлеб. Паляжыць на складзе, набярэ сваю тэмпературу — тады робім, — дзеліцца Андрэй Чарняўскі.
— Вядома, чалавечы фактар ёсць. За 20 гадоў працы рознае здаралася: бывала, хлеб прыгарыць, бывала, недапячэцца. Але ў пекара павінен быць адмысловы нюх. Без гэтага ніяк нельга, — лічыць Уладзімір Пілец. — Зараз пакупнік у першую чаргу глядзіць на выгляд. У нас і ён добры, і смакавыя якасці.
Да абеду ўсе вырабы сфармаваныя. Да канца працоўнага дня мужчыны павінны іх — яшчэ каля паўтысячы — выпякчы і раскласці па латках. Нават уявіць такую колькасць складана, а для работнікаў цэха гэта ўжо звыклая норма.
Гидравлическое оборудование применяется практически во всех производственных процессах. Там где требуется приложение значительных усилий применяется гидравлический инструмент. Большой выбор представлен на сайте https://jonnesway-ukraine.com.ua/gidroinstrument/. Отличное качество, приемлемая цена.