Гродзенец Віталь Аніська ўжо 5 месяцаў падарожнічае аўтастопам. 28-гадовы хлопец з’ехаў з роднага Гродна, каб змяніць свой лад жыцця і адкрыць для сябе новыя гарады і краіны.
У Гродне Віталь граў на вуліцы 8 гадоў, але за гэты час нічога сур’ёзнага не дамогся: проста граў і выпіваў. А потым ён вырашыў адправіцца ў падарожжа аўтастопам, узяўшы толькі заплечнік і гітару.
Беларусаў любяць паўсюль
Віталь і раней падарожнічаў, але гэты яго шлях аказаўся самым доўгім. Ён нават не ведае, калі гэта падарожжа скончыцца.
«Катацца я пачаў даўно, але раней спробы аўтастопу былі ў асноўным па Расіі», — распавядае Віталь. На гэты раз ён у дарозе ўжо пяты месяц, а акрамя Расіі праехаў Грузію, Азербайджан, Казахстан, Узбекістан, Таджыкістан і Кыргызстан, а зараз катаецца па Кітаі.
«Мне спадабалася падарожнічаць па Каўказе. Там прыгожая прырода: горы, рэкі, такой прыгажосці я яшчэ нідзе не бачыў. І прадукты там вельмі добрыя, усё натуральнае. Агулам у краінах былога Саюза беларусаў усюды любяць і вельмі паважаюць Лукашэнку. Кажуць: жорсткі і справядлівы кіраўнік, нам бы такога», — распавядае Віталь.
Перастаў піць і курыць
Падарожнічае Віталь бясплатна. Харчуецца за кошт таго, што найграе ў гарадах на гітары. Начаваць прыходзіцца ў намёце або ў людзей, якія гатовыя яго прыняць.
«У Гродне алкаголь не дае заняцца чымсьці карысным і цікавым. Там амаль усе вулічныя музыкі выпіваюць, і я ў тым ліку. А ў падарожжы я не п’ю, не палю, і гэта вельмі выдатна. У дарозе начую ў намёце, часам карыстаюся каўчсёрфінгам. Калі трэба памыцца або папраць, то іду ў хостел. А ў Кітаі я заўважыў такую практыку: можна бясплатна пераначаваць у гатэлі на першым паверсе. Там ёсць канапы для наведвальнікаў і калі на вуліцы вельмі халодна, кітайцы без праблем пускаюць падарожнікаў».
[irp posts="89 876″ name="Атрымаў вялікую спадчыну і стаў падарожнічаць: грамадзянін свету наведаў Гродна і распавёў пра свае паездкі"]
Размаўляць з мясцовымі няпроста
Гродзенец распавядае, што адправіўся ў такое далёкае падарожжа не дзеля заробку, а дзеля новых прыгод, якіх раней яму не хапала.
«Грошы гэта паперкі. Тут мне падабаецца свабода дзеянняў: дарога, аўтастоп і зносіны з людзьмі з розных гарадоў. У заплечніку ў мяне, акрамя палаткі, ёсць газавая гарэлка і кацялок. Часта гатую сабе рыс і грэчку. Калі выпраўляўся ў падарожжа, мяне наведвалі ўсякія страшныя думкі, але калі даехаў, гэтыя думкі зніклі. Я сустрэў шмат добрых людзей і, упэўнены, сустрэну яшчэ больш».
У Кітаі няпроста мець зносіны з мясцовымі, кажа Віталь: англійскай мовы шмат хто не ведае, таму даводзіцца камунікаваць жэстамі або малюначкамі з іерогліфамі.
[irp posts="87 944″ name=""Жыццё адно, дык пражывіце яго". Падарожнік з Канады прадаваў у цэнтры Гродна свае фатаграфіі і распавядаў пра прыгоды"]
Падышлі ў пераходзе і… запрасілі на адкрыццё рэстарана
Самы вялікі заробак на вуліцы ў Віталя быў менавіта ў Кітаі. У Ланчжоў яму нават даводзілася адкрываць рэстаран.
«Кітайцы могуць велізарным натоўпам стаяць у пераходзе і глядзець як белы іншаземец гуляе — і добра яму аддзячыць. У Кітаі на такіх артыстаў наогул ажыятаж. Я асабліва не імкнуся да вялікіх грошай, яны псуюць чалавека. Але яны патрэбныя і я нешта адкладаю, таму што ёсць гарады і нават краіны, дзе не заробіш граючы на вуліцы».
Віталю атрымалася зарабіць на адкрыцці аднаго кітайскага рэстарана. Ён граў у пераходзе і да яго падышоў чалавек: звярнуўся на англійскай і прапанаваў зайграць на адкрыцці рэстарана. «Ён зняў мяне на тэлефон і адправіў свайму начальніку, той ухваліў, мы дамовіліся на 200 юаняў. Тут мяне больш цікавіў сам працэс, а не грошы».
Да рускамоўных музыкаў вялікая цікавасць
У прызначаны дзень Віталь выступаў ля ўваходу ў рэстаран і граў рускія песні, а работнік рэстарана заклікаў людзей зайсці. Мінакі спыняліся і заходзілі. «Пасля афіцыйнага адкрыцця мяне і яшчэ аднаго хлопца запрасілі ў рэстаран, там было шмат наведвальнікаў. Нам заплацілі і яшчэ пачаставалі кітайскімі стравамі. У Кітаі да рускамоўных музыкаў вялікая цікавасць, у пераходзе натоўп збіраецца і прайсці немагчыма. Кітайцы таксама граюць, але да іх такой увагі няма. Напэўна, і ў Гродне калі б гралі і спявалі кітайцы, увагі прыцягнулі б куды больш, чым мясцовыя».
Гродзенскім вулічным музыкам трэба змяняцца
Зараз Віталь трымае шлях на поўдзень Кітая, туды дзе цёпла. У гэтай краіне яму падабаецца і ён гатовы тут затрымацца. У планах яшчэ наведаць В’етнам, Лаос і Камбоджу.
«Дадому пакуль вяртацца не планую, хоць ужо сумую. Буду глядзець па абставінах, але хачу ўвесь шлях зрабіць аўтастопам, а вярнуцца дадому праз Уладзівасток і праз усю Расію. За гэтыя пяць месяцаў я праехаў прыкладна 18 тысяч кіламетраў.
Мне вельмі цікава пабываць у месцах, далёкіх ад дома, гэта лепш чым проста піць і гуляць. У маіх калегаў у Гродне з такім жыццём перспектыў нуль. Яны, вядома, жывуць у сваё задавальненне. Заняцца больш і няма чым, а за бутэлькай моцнага вельмі весела можна правесці час. Мне здаецца нашым музыкам давядзецца змяняцца: не піць і спрабаваць пісаць свае песні, глядзіш і што-небудзь зменіцца".
[irp posts="79 977″ name="Памочнікі вулічных музыкаў у Гродне паказалі, на што збіраюць грошы"]
