Горад

Вандроўка па раёне вуліцы Горкага: хрушчоўкі, самы стары ліхтар і «ЖЭС-арт»

Разам з «Зялёным парталам» працягваем даследваць паўночную частку спальнага Гродна. Сёння нас цікавіць жылы раён, абмежаваны вуліцамі Горкага-Пушкіна-Даватара. У адрозненне ад сваіх суседзяў — кварталаў, якія мы наведалі ў папярэдніх вандроўках — гэты мікрараён не мае адмысловай назвы. Здаецца, і ў савецкія часы ён проста так і называўся: «Мікрараён па вул. Горкага».

Напэўна, разам з забудовай на вул. Міра і Гагарына гэты квартал у нашым горадзе ёсць самы першы, які пачалі забудоўваць шматкватэрнымі дамамі спрошчанай планіроўкі — «хрушчоўкамі». Пераважная маса дамоў тут збудаваная акурат цягам усіх 1960-х гадоў. Працяг вуліцы Горкага на гэтым кавалку з’яўляецца як бы храналогіяй развіцця тыпалагізацыі «хрушчовак».

На скрыжаванні з вуліцай Даватара адныя з найстарэйшых дамоў — з жоўтай буйнапамернай цэглы. На шматлікіх цэглах заўважаныя адметныя фабрычныя клеймы.

Далей, у глыбі вуліцы, «хрушчоўкі» з традыцыйнай сілікатнай цэглы.

І нарэшце, на вуліцы Пушкіна пераважаюць панэльныя «хрушчоўкі».

Здзіўляюць рэдкія для нашага горада арачныя злучэнні балконамі паміж дамоў.

Шэрасць і непрыгляднасць простых формаў гэтых пабудоў ужо ў тыя часы спрабавалі прыхарошыць мінімальнымі аздобамі. Так, напрыклад, вонкавыя сцены лесвічнай групы адной з панэлек упрыгожылі ўкрапленнямі бітага каляровага шкла.

Дробязь, а ўжо прыемней.

Нарэшце варта адзначыць шматлікія варыянты мадыфікацыі «хрушчовак» у сучаснасці. Як вядома, у адрозненне ад законапакладальніцы «хрушчовак» Масквы, дзе хутка не застанецца гэтага «часовага жылля», практычныя беларускія горадабудаўнікі надаюць ім другое жыццё.

Часцей іх проста ўцяпляюць, тынкуюць і фарбуюць. Часам апроч іншага надбудоўваюць балконныя групы

Ну, а найбольшым шчасліўцам дадаюць «дамінанты» — вежачкі няяснага прызначэння.

Але гэта ўсё пры самой трасе, адной з самых галоўных артэрыяў горада — вул. Горкага. А вось да глыбіняў квартала горадабудаўнічае «ўкрашацельства» пакуль не дайшло… Так і даводзіцца самім жыхарам дадаваць фарбаў наваколлю на ўласны густ у стылі «ЖЭС-арт».

Назбіраныя з усіх ваколіц камяні і ўжываныя аўтапакрышкі ды некалькі слоікаў фарбы — і вуаля, «ландшафтны дызайнчык» пад уласным балконам.

Наогул шэрасць квартальнай забудовы стымулюе адмысловае пачуццё гумару і самаіроніі.

Асабіста я стараўся знайсці прыгажосць гэтага мікрараёна ў дапасаванасці яго да ўмоваў рэльефу. Трэба адзначыць, што амаль уся вуліца Пушкіна сфармавалася дзякуючы надзвычайнаму перападу вышыняў. А гэта фактычна ад рэчышча ручая Юрыздыкі і ажно да тэлевежы — большыя перапады у горадзе, здаецца, толькі ад Нёмана да старых ваданапорных вежаў…

«Лесвічны» прынцып чарговасці хрушчовак на вуліцы Пушкіна.

Напрыканцы вуліцы Пушкіна, ужо на скрыжаванні з Горкага, гэтая «лесвічка» як бы сканчаецца адмысловым дзевяціпавярховікам. Гэтая пабудова — адзін з першых у горадзе (разам з падобнымі на вул. Захарава і Сав. Памежнікаў) высотных жылых дамоў, і адзін з першых, дзе быў усталяваны ліфт.

Старыя скверы ўнутры квартала пераўтварыліся ў сапраўдныя невялічкія паркі.

На завулку Даватара захаваліся некалькі, напэўна, найстарэйшых савецкіх ліхтарных слупоў у горадзе.

Амаль у цэнтры мікрараёна знаходзіцца адзін з корпусаў універсітэта Я.Купалы, а заадно і мая alma mater.

Яшчэ зусім нядаўна на месцы цяперашняга паркінга стаяла каркасная канструкцыя доўгабуда дадатковага вучэбнага блока. Але ад завяршэння будаўніцтва вырашылі адмовіцца — аўтамабілізацыя студэнцтва перамагла. Поруч з вучэбным корпусам — студэнцкія інтэрнаты.

Аказваецца, ва ўніверсітэта ёсць свай студэнцкі гарадок. А нічога, што яно раскіданае па ўсім горадзе?!

З мемарыяльных адметнасцяў падчас вандроўкі па мікрараёне заўважаныя два помнікі: савецкі і зусім свежы.

Бюст ніяк з Гродна незвязанага савецкага генерала Даватара пры ўваходзе да СШ № 18.

Помнік так патрэбным сёння Законнасці і Справядлівасці — ля абласной пракуратуры.

ПАПЯРЭДНІЯ ВАНДРОЎКІ:

[irp posts="15 953″ name="Шпацыр па Пярэселцы-4: дом-піраміда, рэдкае сграфіта і свойская атмасфера"]

[irp posts="13 675″ name="Вандроўка па раёне зніклай вёскі, ад якой застаўся адзін дом"]

[irp posts="12 284″ name="Вандроўка па квартале гарадзенскіх «абшчагаў»: самы студэнцкі раён горада"]

[irp posts="10 622″ name="Фарты-2: Вандроўка паміж балотамі, царквой і кансулятам"]

[irp posts="9249″ name="Гродзенскія раёны: Фарты — вандроўка паміж даўжэзных дамоў"]

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024