Людзі і справы

Святы Губерт сабраў сяброў і незвычайных звяроў у дворыку на Кірава

У дворыку на Кірава, 3 25 чэрвеня з’явіліся незвычайныя істоты. Тут размясціліся інсталяцыі звяроў з Чырвонай Кнігі Беларусі, размаляваныя гродзенскімі мастакамі. Рысь распісала Вольга Бухоўка, мядзведзя — Генадзь Піцко, зубра — Андрэй Філіповіч, воўка — Валерый Стратовіч, барсука — Мікола Панцюх, ваверку — Таццяна Марозава. На галоўным сімвале горада, алені Святога Губерта, месwіцца роспіс Вацлава Рамашкі.

Сустрэчу арганізавалі Дзіцячы хоспіс, Цэнтр гарадскога жыцця і журналісты Hrodna.life. Пасля прэзентацыі інталяцыі будуць усталяваны ў «Каляровым дворыку» Дзіцячага хоспіса.

Аб’яднаць дабрачыннасць і актывізм у Дзень Святога Губерта прапанаваў мастак Алесь Сураў: «Даўно казаў, што трэба „засталбіць“ 25 чэрвеня пад нейкую падзею. Бо у праваслаўнай царкве ў гэты дзень ушаноўваюць Святога Губерта. Еўропа святкуе, а ў нас казалі толькі пра 3 лістапада. Я усё хадзіў з ідэяй зрабіць нейкі фестываль. Але каго не падбіваў - казалі „не“. Чэрвень быў мертвы сезонам. Калі пабачыў распісаныя фігуры ў майстэрні Вацлава Рамашкі - зразумеў: трэба паказаць іх гораду! Проста на хаду ўзнікла ідэя — давайце з гэтымі звярамі „патанцуем“, створым новую традыцыю, каб у нашым дворыку ў гэты дзень узгадвалі Святога Губерта».

Ідэя самой інсталяцыі з’явілася ў дзіцячым хоспісе каля года таму. За дапамогай звярнуліся да гродзенцаў. Выпіліць фігуры звяроў дапамог Будаўнічы коледж. Распісаць інсталяцыі пагадзіліся сем гродзенскіх мастакоў.

«Прыдумалі ўзяць сем жывёлаў з Чырвонай кнігі Беларусі, каб мастакі іх размалявалі. Мы шчаслівыя, што першы раз можам прадставіць вынікі працы ў дзень патрона Горадні і што сёння людзі змогуць пабачыць вынікі працы. Хочацца, каб такіх сустрэч у горадзе было больш, не толькі звязаных з дабрачыннасцю. Каб людзі адклікаліся і сустракаліся», — казала кіраўнічка дзіцячага хоспіса Вольга Вялічка.

«Штабам» майстроў стала майстэрня Вацлава Рамашкі. Ён і распісаў галоўны сімвад горада — аленя святога Губерта. «Фігуры прывезлі да мяне, я іх загрунтаваў, падрыхтаваў да працы. Выбіраў першы, то ўзяў сабе аленя. На ім той пейзаж, які штодня бачу перад вачамі. Гэта „мой“ сюжэт, ён часта з’яўляецца на маіх карцінах. Можна сказаць, што алень Святога Губерта сам выбраў мяне і маё бачанне горада.»

Барсука распісаў Мікола Панцюх: «Цікавая звярушка і мне асабіста сімпатычная». Пейжах на яго фоне — самы сапраўдны. Гэта знаёмыя і дарагія мастаку краявіды дзяцінства. «Так і ёсць недзе на Свіслачы», — расказаў мастак.

«Ваверачку выбрала, як жанчына, яна мне бліжэй, яна — мая», — патлумачыла Таццяна Марозава. — Падумала, што дзецям будзе цікава пабачыць нешта радаснае і рознакаляровае. Так і паўстаў сюжэт — анелак, сонейка, зайчык — такое зразумелае дзіцячае шчасце. Зараз гляджу і самой падабаецца".

«Рысь, мядзведзь, зубр — усе знаёмыя звяры, вельмі прыгожа атрымалася. Ваверка такая чароўная і мілая, як казкі, што дзецям перад сном чытаеш, — кажа адна з гасцей свята, Галіна Шыдла. «З аленем усё зразумела. Ён — сімвал горада, таму нясе на сабе наш горад. Мядзьведзь — абуджэнне пасля зімы. Ён прачынаецца і прырода абуджаецца. Трапна адгадалі настрой», — дзеліцца ўражаннямі Юрый Дзяргаўка.

Сяргей Кулік завітаў на свята, бо даўно дадтрымлівае дзяцячы хоспіс і мае звычку падтрымліваць карысныя справы. «Пра падзею пачытаў з інтэрнэта. Прыцягнуў увагу Святы Губерт. Калі даведаўся, што будуць і самі аўтары роспісаў, і Алесь Сураў, вельмі ўзрадаваўся магчымасці асабіста сустрэцца з імі. Мы іх працы ведаем, яны ўтвараюць „фішкі“ нашага горада, то вельмі цікава іх нажыва паслухаць.»

«У дзіцячым садку, дзе я працую, таксама ёсць палянка з распісанымі звярамі. Там стаяць алень, ваверка, сава, мядзьведзь. Нашым дзецям яны падабаюцца. Мяркую, што і ў дворыку дзіцячага хоспіса яна прыйдзецца наведвальнікам даспадобы», — кажа Аліна Кулік.

Як аказалася, праект выявіў шмат важных для гараджан сэнсаў. Ён аб’яднаў экалагічнасць і самабытнасць, паказаў рэдкіх звяроз і нагадаў, што іх трэба берагчы. Праз Святога Губерта і аленя з крыжам закрануў пра гісторыю горада і традыцыі дабрачыннасці.

«Добрая нагода прымеркаваць устаноўку такіх архітэктурных формаў да важных датаў - 75-годдзя Гродзенскай вобласці Дня Незалежнасці, 3 ліпеня. Гэта новы і цікавы погляд на горад, — кажа Вольга Вялічка. —  Хай ён стане нашым агульным падарункам для Гродна».

Апошнія запісы

Тры Белавежскія пушчы. Як агароджы на мяжы змяняюць лес і жывёльны свет у Беларусі, Польшчы і паміж платамі

Белавежская пушча сёння раздзеленая не на дзве, а насамрэч на тры часткі: беларускую, польскую і…

31 сакавіка 2025

«Трэнд — мацоўня, здароўе». Задалі адны і тыя ж пытанні металістам з Беларусі і Польшчы

Ужо некалькі дзесяцігоддзяў метал-музыка аб'ядноўвае людзей не толькі адных музычных прыхільнасцяў, але і падобнага светапогляду.…

26 сакавіка 2025

У гродзенскім ГЦ развяліся прусакі. Куды звяртацца, калі заўважылі насякомых у кафэ ці ў сябе дома

У ГЗК Triniti гродзенцы заўважылі прусака — насякомае бегала па канапе ў зоне фуд-корту. Hrodna.life…

26 сакавіка 2025

«Магчыма, будзе і новы матэрыял». Вакаліст гурта Ulis Слава Корань расказаў, як эміграцыя не дае яму пісаць

Беларускі гурт Ulis праіснаваў больш за 20 гадоў. Яго спадчына жыве - музыканты робяць каверы,…

20 сакавіка 2025

«Мама выпісвала фальшывыя дакументы і дапамагала трапіць у Польшчу». Рэпатрыянтка — пра дзяцінства ў Гродне і эміграцыю ў 1946-м

Крысціна Мішчук (Пянткоўская) нарадзілася ў 1933 годзе ў Гродне ў сям'і мясцовай інтэлігенцыі. Каталічка. Тата…

18 сакавіка 2025

«Мая зямля — што хачу, тое і раблю». З’ездзілі ў польскую вёску ля мяжы з Беларуссю, куды стараста запрашае жыць усіх ахвотных

У 500 метрах ад плота, узведзенага на польскім баку мяжы з Беларуссю, стаіць вёска Азяраны…

17 сакавіка 2025