Ужо 10 дзён Марыя і Юрый жывуць у Доме начнога знаходжання на вуліцы Карскага. Яшчэ нядаўна пара жыла ў лесе на ўскраіне Гродна. Міжнародны жаночы дзень 29-гадовая дзяўчына ўпершыню за чатыры гады будзе сустракаць у цяпле і нармальных умовах.
У сярэдзіне сакавіка Марыя павінна атрымаць пашпарт, а потым зможа знайсці працу. Дзяўчына ўжо стала знакамітай — калі праходзіла медкамісію, многія лекары пазнавалі ў ёй «дзяўчыну з лесу».
«Медкамісію, на якую нас адправіла кіраўніцтва Дома начнога знаходжання, мы прайшлі паспяхова. Ніхто нічога дрэннага ў мой адрас не сказаў, — распавядае Марыя. — Праз некалькі дзён мне ўжо выдадуць пашпарт. Тады я змагу ўладкавацца на смеццесартавальны завод. Жыццё маленькімі крокамі змяняецца: сёння я ўжо магу нармальна спаць і не думаць пра тое, як сагрэцца».
Назад на прыроду не цягне
Дом начнога знаходжання жыхары пакідаюць у 8.00, а вяртаюцца ў 18.00 — такі тут распарадак. Першую частку дня Марыя і Юры праводзяць у дабрачынным таварыстве пры Свята-Пакроўскім саборы, дзе ім дапамагаюць. Потым пара займаецца асабістымі справамі: да нядаўняга часу праходзілі медкамісію і афармлялі розныя дакументы.
«Пасля цэлага дня прыходзіш у «начлежку «і можна спакойна памыцца, папраць рэчы, прыгатаваць паесці. У лесе гэта атрымлівалася не заўсёды. На прыроду назад не цягне, цяпер важна зладзіць нармальнае жыццё. Многія думаюць, што я сарвуся і вярнуся ў лес. Але я пра гэта не думаю. Хачу атрымаць пашпарт і адразу пайсці працаваць. А там будзе бачна, дзе жыць. Калі заробленыя грошы дазволяць, то будзем здымаць кватэру. Важна будзе навучыцца размяркоўваць заробленае».
Усе думкі пра новае жыццё
Марыя аднавіла сувязі са старымі знаёмымі і аднакласнікамі. Словы падтрымкі ёй выказала нават сяброўка, якая цяпер у Італіі. Вечар 8 сакавіка Марыя плануе правесці ў цяпле і ў кампаніі блізкага чалавека.
«У мінулым годзе 8 сакавіка я адзначала ў лесе. Пасля падпрацоўкі купілі з Юрам пяльмені і павячэралі. Вось такае было свята. Сёння мой мужчына павіншаваў мяне з самай раніцы, а ў Доме начнога знаходжання павесілі плакат з віншаваннямі. Было вельмі прыемна. Увечары, як прыйдзем у „начлежку“, спячэм бульбы і будзем глядзець фільм. Сёння для мяне не столькі важныя віншаванні, як думкі пра новае жыццё».
