Зараз, калі студыя Pixar стала дамінантай на рынку анімацыі і дыктуе ўмовы нават сваім босам з Disney, стала цяжэй здзівіць гледача любога ўзросту. Не кожнаму аўтару прыйдзе ў галаву ідэя з Мін'ёнамі, якая ўскалыхне масы і прынясе мільярды долараў. Але мультыплікатары працуюць над новымі сюжэтамі і разнастайнымі прыколамі для будучых праектаў. Адным з такіх «спроб камп’ютарнага пяра» стала распрацоўка аніматараў студыі Warner Bros. «Смолфут». І цалкам сабе нечакана, мульцік выдаўся на славу.
Смолфуты — гэта мы, людзі, і, як бы гэта не гучала камічна і дзіўна, мянушка атрымана ад істот з большым памерам нагі. Іх ведаюць пад імёнамі еці, бігфут або снежны чалавек. Жывуць гэтыя загадкавыя істоты высока ў гарах, складаючы легенды пра людзей. Пакуль адзін з герояў не сутыкнецца з імі.
Тэма снежнага чалавека здаецца досыць збітай, у апошні час да яе звяртаюцца хіба што тэлевізійшчыкі з «Рен-ТВ», якія пакутуюць ад дакучлівых ідэй аб звышнатуральным. У гульнявым кіно і анімацыі да яе слаба звярталіся. Напэўна, самым запамінальным быў серыял «Гары — снежны чалавек», але гэта сярод людзей старэйшых. У малодшага гледача еці мог запомніцца сярод герояў мульціка «Монстры на вакацыях». Наогул, у анімацыі апошнія гады пастаянна выкарыстоўваюцца ў якасці персанажаў жудасныя, але смешныя істоты. Уяўленне мастакоў-аніматараў працуе бездакорна яшчэ з часоў «Карпарацыі монстраў».
Што б ні казалі стваральнікі «Смолфута», але пры распрацоўцы вонкавага выгляду бігфутаў яны натхняліся вышэй апісаным стварэннем «Pixar». Кожны монстар атрымаў выдатную прамалёўку, падобную да яго бліскучага характару. А работы ў мастакоў было нямала, бо супольнасць бігфутаў аказалася разнастайнай у прамым сэнсе слова. Акрамя запамінальнай знешнасці, кожны атрымаў сваю порцыю гумару для перадачы гледачу сваіх эмоцый і перажыванняў. Сцэнарысты, прыдумляючы дыялогі, не заходзілі за рамкі прыстойнасці і не апускаліся да «сарцірны жартаў», на чым зараз спрабуюць трымацца «другагатункавыя мульцікі».
Згодна з шаблонам, «Смолфут» будуецца вакол сур’ёзнай выхаваўчай ідэі аб непрыманні тых, хто не падобны да цябе, і страху перад невядомасцю. Стваральнікі ў даступнай форме апавядання тлумачаць, чаму «снежныя чалавекі» не змаглі жыць з намі, звычайнымі людзьмі, і задаюць пытанне: каго яшчэ з нас варта назваць дзікуном. У меру глыбокая філасофія пісьменна дзеліць час з камедыйнай часткай мультфільма.
«Смолфут» стане добрай дапамогай правесці час у кінатэатры ў восеньскія канікулы. У сілу сваёй малазначнасці, гэты мультфільм згубіцца сярод дзясяткаў іншых дыхтоўных субратаў, але адзінкавы прагляд не пакіне вас ранодушными.
