Аляксандр Лукашэнка кіруе Беларуссю 26 гадоў. Пры ім паспелі вырасці два пакаленні, якія не бачылі іншага прэзідэнта і жылі сваім жыццём, падрастае трэцяе. Карэспандэнты Hrodna.life спыталі 26-і і 19-гадовых гродзенцаў, народжаных у гады прэзідэнцкіх выбараў, як праўленне аднаго прэзідэнта паўплывала на іх жыццё.
Віталь Ногцеў нарадзіўся ў студзені 1994 года ў Гродне. Працуе поварам, з’яўляецца сябрам грамадскага аб’яднання «Экаманіторынг», з’яўляецца адным з арганізатараў экалагічных акцый.
«Не ведаю, якая Беларусь магла б быць пры іншым прэзідэнце»
— Я стаўлюся негатыўна да таго, што ўсё сваё жыццё жыву пры адным прэзідэнце. Як мінімум гэта з-за таго, што не ведаю, якая Беларусь магла б быць пры іншым прэзідэнце. Нездарма гаворыцца: калі дапусціць свабодныя выбары, да ўлады могуць прыйсці нягоднікі, але калі іх не дапусціць, то ва ўладзе яны застануцца.
Са станоўчых бакоў магу вылучыць падтрымку часткі сацыяльных праграм. Напрыклад, магчымасць пры належным запале атрымаць бясплатную вышэйшую адукацыю.
«На выбары я дакладна пайду»
У студэнцкай маладосці, калі кроў бурліла, і ўвесь свет набываў чорна-белую афарбоўку з-за юнацкага максімалізму, я сябе супрацьпастаўляў уладзе. Мяне не задавальняла тое, што мірныя пратэсты разганяюць тыя, хто людзей павінен абараняць (цяпер мяне гэта таксама не задавальняе). Натуральна, зваротнай рэакцыяй было поўнае проціпастаўленне ўладзе, не важна, робіць яна нешта добрае ці не. Так я зацікавіўся палітыкай, даведаўся шмат новага, заслона эмоцый спала, і ўжо розумам я прыйшоў да сваіх бягучых поглядаў. На выбары я дакладна пайду, але на сёння не засталося годных кандыдатаў.
Што казалі ў сям'і
Пра самі выбары ў маёй сям'і асабліва ніколі не расказвалі, але ведаю, што часы былі цяжкія. Зараз мы скардзімся, што ўсё ніяк не атрымліваем зарплаты па $ 500, але ў далёкім 94 годзе зарплаты на дзяржпрадпрыемствах былі ў раёне $ 50, прынамсі так распавядала мне мама. І я думаю, што першыя два тэрміны Аляксандра Рыгоравіча Лукашэнкі для шэраговага грамадзяніна былі вельмі нядрэннымі. Свет змяняецца, рухаецца ў часе, а Беларусь у стазісе, бо няма новых асоб, няма новых ідэй. У нас усё той жа 1994 год, але тое, што працавала тады, ужо не працуе. Мне здаецца, менавіта для гэтага патрэбна змяняльнасць улады, каб хтосьці мог прыйсці і сказаць: «пры папярэднім прэзідэнце былі дапушчаныя такія памылкі, трэба выпраўляць». Бо любому чалавеку складана прызнаваць сваю няправасць, і не важна, гэта рабочы на заводзе ці прэзідэнт цэлай краіны.
Жывём мы насамрэч нядрэнна, не было такога, каб не было ежы ці не хапала грошай на адзенне, так што ні адзін з гадоў выбараў чымсьці яркім мне не запомніўся.
Чытайце таксама:
