Зараз у Гродне зарэгістравана каля 3 тысяч сабак. А пляцоўкі для іх выгулу — толькі дзве. Змясціць усіх ахвотных яны не могуць. Жыхары Дзевятоўкі ужо амаль год спрабуюць вырашыць гэту праблему. ЖКГ горада ставіцца да іх з разуменнем. Але механізмы супрацы ўлады з гаражанамі адсутнічаюць. Будучая пляцоўка на Дзевятоўцы можа стаць «палігонам» для іх выпрацоўкі.
Уладальнікі сабак з Дзевятоўкі сябруюць паміж сабой і нават гуляць часта выходзяць кампаніямі. Дамаўляюцца на сустрэчы у спецыяльным чаціку адной з сацыяльных сетак. Разам бавіць час весялей.
Праблема ў тым, што гуляць прыходзіцца паўлегальна. У дварах паміж дамоў шматпавярховікаў ходзяць людзі, гуляюць дзеці. Бывае, што мінакі палохаюцца сабак, а малыя наадварот — бягуць адбымацца да іх, як толькі бацькі адвернуцца.
Так што сабакі часта выклікаюць вострую рэакцыю людзей побач. А іх гаспадары пімаволі адчуваюць сябе парушальнікамі агульнага спакою. Не тое, каб яны прынцыпова не хацелі выгульваць сабак у спецыяльным месцы. Проста такога абсталяванага месца няма.
Юля Петручэнік займаецца «прабіваннем» пляцоўкі ад пачатку года. За гэты час пісала звароты ў гарадскую адміністрацыю, хадзіла на прыемы да кіраўніцтва ЖКГ. Разуменне праблемы ёсць, гараджан пачулі, але як скіраваць іх ініцыятыву ў карыснае для горада русла пакуль не ведаюць. Механізмаў супрацы адміністрацыі з гарадскімі актывістамі няма. Магчыма, будаўніцтва пляцоўкі на Дзевятоўцы стане першым такім досведам.
«Спачатку казалі, што сёлета на пляцоўку „няма перспектыў“, - расказвае Юля. — Але пасля некалькіх візітаў у адміністрацыю стаўленне змянілася і гэтым пытаннем паабяцалі заняцца. Днямі на месца будучай пляцоўкі прыязджалі прадстаўнікі кіраўніцтва ЖКГ. Сказалі - будзем шукаць магчымасці».
Мясцовыя сабакаводы і самі не супраць паррацаваць на будаўніцтве пляцоўкі. «Як будзе неабходна — людзі далучацца. Выкапаць траншэю, заліць апалубку ды паставіць агароджу мы зможам. Кожны нешта будаваў у сваім жыцці. Але зараз усё залежыць ад уладаў, ад арганізацыі працэсу», — кажа гаспадар хаскі Эльзы, Андрэй Латыш.
Ён выходзіць выгульваць сабаку разам з дачкой Эльвірай. «Нас тут шмат. Толькі хаскі - каля дзясятка. А вакол людзі, некаторыя палохаюцца. Нядаўна нават міліцыю на нас выклікалі».
Яшчэ адны ўладальнікі хаскі, Аляксандр Яроцкі з сынам Глебам кажуць, што выгульваць сабаку выходзяць тройчы ў дзень. «На пляцоўцы можна было б вольна бегаць і трэніравацца. А тут і людзям нязручна, і мы хвалюемся. Сабака можа далёка адбегчы. А тут дарога блізка, гэта небяспечна. Трэба зрабіць, каб людзям і сабакам было зручна існаваць побач».
Са словаў Аляксандра, далучыцца да працы на будаўніцтве пляцоўкі - не праблема, Глеб дадае, што і за парадкам на пляцоўцы сабакаводы гатовы сачыць самі. «Галоўнае, каб усім было зручна і суседзі праз сабак адзін на аднаго не крыўдзіліся».
Меркаваннем Ангеліны, пляцоўка можа стаць мясцовым клубам аматараў сабак. «У нас кампанія — 10 падлеткаў і 8 сабак. Падлеткі смяюцца, сабакі брэшуць — людзі такой кампаніі апасаюцца. А куды нам пайсці? Пляцоўка магла б стаць месцам, дзе б збіраліся аматары сабак, маглі дзяліцца досведам і разам трэніраваць сваіх гадаванцаў».
Сергей Рындзюк прыходзіць сюды выгульваць хаскі Хані з цэнтра Дзевятоўкі. Сабаку трэба гуляць паўгадзіны пешшу — цалкам прымальная адлегласць на шпацыр. Але сабаку трэба гуляць не толькі на павадку — хочацца і пабегаць вольна.
«Месца для гэтага проста няма. За горад кожны дзень не наездзішся, ды і стомлены пасля працы. Таму гуляем тут, на раёне. Вось і атрымліваецца, што мы - парушальнікі. Але альтэрнатывы ніякай няма.
Хочацца культурнага выгулу. Каб адпусціць сабаку пабегаць і не баяцца, што ён некаму перашкаджае. Хочацца сябраваць з суседзямі і трэба ствараць для гэтага ўмовы».
«Тут гуляюць не толькі вялікія сабакі, — далучаецца да размовы Юля Каралёва, — у мяне маленькая такса, але энергіі ў яе не менш, чым у вялікіх. Ёй таксама трэба выбегацца.
Часам людзі думаюць, што малым сабакам трэба асобны выгул. Гэта не так. Нашы сабакі ладзяць паміж сабой. Было б добра, каб і людзі навучыліся дамаўляцца на карысць агульнай справы».
“Каб цябе пярун забіў!” - адзін з найбольш вядомых беларускіх праклёнаў. У 1934 і 1935…
З надыходам цяпла ў заходніх рэгіёнах Беларусі - Гродзенскай і Брэсцкай абласцях - сталі з'яўляцца…
Змяшаць два знаёмыя спосабы афарбоўкі яек і атрымаць аліўкавы колер, знайсці спосаб з дапамогай хімічнай…
Яніна Міхайлаўна Земба нарадзілася ў Гродне ў 1934 годзе. Падчас нямецкай акупацыі яе маму вывезлі…
«Еўрасаюз нам не патрэбен!» Гэты наратыў папулярны не толькі ў беларускай прапаганды, але і ў…
У пошуках лепшага жыцця тысячы людзей выязджалі з беларускіх зямель больш за сто год таму.…