Людзі і справы

Каханне ў сучасным грамадстве. У Гродне прачыталі эскіз п’есы «Сэкс мне не патрэбен»

П’еса расказвае пра каханне трох параў: інваліда і прафесаркі этыкі, пацыента і лекаркі ды хіпстараў. Чытанне эскіза п’есы прайшло ў чорнай залі «ДОМа 46» 19 лістапада. Чыталі сам аўтар Лёха Чыканас і гродзенка Аляксандра Буйко.

Кахаем не людзей, а свае мроі

— П'еса — пра каханне ў сучаснам грамадстве, — расказвае Лёха. — Усіх герояў аб’ядноўвае тое, што яны кахаюць не сапраўдных людзей, а свае мроі, сэксуальныя канструкты, якія яны для сябе стварылі. Валанцёрцы прымроіўся разумны, але з-за хваробы нямы падапечны, пара хіпстараў прыдумала сабе «ідэальную сям’ю», як у нейкім кепскім серыяле, для мужчыны-імпатэнта яго «канструктам» стала лекарка Вольга, якую, як яму здаецца, ён кахае.

Першая частка заснавана на рэальнай гісторыі Ганны Стаблфілд і Дзімана Джонсана. Ганна — прафесар этыкі, актывістка, якая адстойвае правы людзей з інваліднасцю, замужняя маці дваіх дзяцей. Дзіман — хворы на ДЦП, які маўчыць і практычна не камунікуе са светам. Ганна займалася з Дзіманам метадам «аблегчанай камунікацыі». З дапамогай яго хворыя могуць выказвацца праз клавіятуру.

У 2010 годзе стала вядома пра сэксуальныя адносіны прафесаркі і чалавека з абмежаванымі магчымасцямі. Ганна хацела сысці ад мужа і пабудаваць з Дзіманам сям’ю. У 2016 годзе суд вырашыў, што з яе боку гэта было згвалтаваннем. У студзені Ганну прысудзілі да 12 гадоў зняволення. У Амерыцы мноства галасоў як за, так і супраць пакарання.

Падарыць радасць

— Дагэтуль невядома, ці адчуваў нешта Дзіман. Суд і экспертызы не прыйшлі да пэўнай высновы, а Дзіман не пацвердзіў і не абверг «каханне». Аргументам «за» можа быць той факт, што ў дзяцінстве ў Дзімана была няня, якая яму вельмі падабалася, — кажа Лёха.

Гэтая частка п’есы амаль цалкам дакументальная. Дадумаў Лёха толькі канцоўку: падчас размовы з братам Дзіман піша на сваёй клавіятуры набор літар, сярод якіх можна прачытаць «anna». Такім чынам аўтар стаў на бок жанчыны.

— Мне здаецца, ён атрымаў нейкія добрыя эмоцыі. Яна падарыла яму радасць, — кажа аўтар.

Для добрага сэксу трэба адмовіцца ад хлусні ў адносінах

Пара хіпстараў у п’есе разумеецца з паўслова і лёгка заканчвае думкі адзін аднаго. Але ў выніку аказваецца, што яны адзін аднаго ненавідзяць і хлусяць, каб стварыць ілюзію ідэальнай пары. Але хлусня не можа цягнуцца вечна, таму і ўзнікае канфлікт.

Лекарка Вольга кажа, што сям’я забівае асобу.

— Гэта пункт гледжання чалавека, які меў адмоўны досвед адносін, — кажа аўтар. — Не магу сказаць, што на 100% я падзяляю гэтую думку. Часам здараюцца добрыя сем'і. Я ведаю некалькі знаёмых пар, якім так добра разам, што яны нават кінулі зносіны с сябрамі і знаёмымі.

Менавіта Вольга заклікае пацыента сказаць: «Сэкс мне не патрэбен».

— Я не лічу, што трэба адмовіцца ад сэксу. Трэба адмовіцца ад хлусні ў адносінах. Трэба слухаць сваё цела і сваё сэрца, тады і з сэксам будзе ўсё добра, — кажа Лёха.

У Беларусі сэксуальнасць інвалідаў не прагавораная

Тэкст адмыслова ствараўся не як паўнавартасная п’еса, а як чытанні для невялікіх залаў і фестывалей. Яна ўжо прагучала ў Брэсце, Мінску, Бабруйску і Маскве на фэстывалі маладой драматургіі «Любимовка», дзе ўвайшла ў шорт-ліст.

На чытанні часам прыходзяць людзі з абмежаванымі магчымасцямі. Паводле аўтара, п’еса іх кранае. А ў Брэсце хлопец нават прызнаўся, што ў яго была жанчына, якая яго дамагалася.

— У Беларусі сэксуальнасць інвалідаў ніякім чынам не прагаворана, — расказвае Лёха. — Гэта табу і для грамадства, і для СМІ. Якая сэксуальнасць, калі ў нас наогул інваліды не інтэграваны ў грамадства, схаваны па спецыяльных інтэрнатах, ці сядзяць па хатах, дзе родныя іх даглядаюць? І, наогул, з афіцыйнага пункта гледжання дзяржавы сэкс патрэбны выключна для нараджэння новых падаткаплацельшчыкаў. Мне, як чалавеку з жывымі пачуццямі, менавіта такі сэкс не патрэбен.

Лёха лічыць, што нешта падобнае да выпадку з п’есы можа адбывацца ў Беларусі паміж людзьмі з абмежаванымі магчымасцямі і тымі, хто з імі працуе. Але аб гэтым не гавораць, бо існуе табу. Таму, у адрозненні ад ЗША і Еўропы, мы не ведаем рэальных прыкладаў.

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024