«Калі гораду нецікава, то мне тым больш». Чаму ў Гродне можа зачыніцца адзіны ў краіне Музей праса?

З 1 сакавіка ўнікальны гродзенскі Музей праса можа спыніць дзейнасць. Ва ўладальніка Аляксандра Шпакоўскага пачаліся цяжкасці з бізнесам. З яго слоў, горад не зацікаўлены ў паслугах музея бытавой тэхнікі.

Арэнда і іншыя выдаткі штомесяц адбіраюць шмат грошай. Уладальнік музея не паспявае зарабляць, як зноў даводзіцца плаціць. І гэта нягледзячы на ​​тое, што горад панізіў каэфіцыент арэнды для музея.

«Праблемы з маім музеем цягнуцца даўно і не вырашаюцца на мясцовым узроўні. Усё падышло да такой мяжы, што немагчыма далей працаваць, — распавядае Аляксандр. — Калі мы бралі памяшканне пад музей, яно было ў жахлівым стане. У рамонт прыйшлося ўкласці велізарную колькасць грошай. Калі ў мяне пачаліся праблемы, горад не хоча мне кампенсаваць затраты на рамонт. А паводле закону яны павінны былі выдаткі лічыць у арэндзе».

[irp posts="10 283″ name="Гродна для турыстаў: не-галоўныя музеі горада, якія варта наведаць"]

Шпакоўскі кажа, што «ад горада няма ніякай аддачы». Ён узгадвае, як першы час меў павышаную арэнду без ільгот і паўгода плаціў з каэфіцыентам 3, хоць і не працаваў, а рабіў рамонт. Аляксандр лічыць, што згодна з законам, калі ён не карыстаўся аб’ектам пэўны час, значыць мае права спагнаць з арэндадаўцы выплачаную арэндную плату і нават неатрыманую выгаду.

«Для горада важна, каб я прыносіў сродкі ў бюджэт»

Памяшканне ў цэнтры горада Аляксандр Шпакоўскі браў пад канкрэтную мэту — стварыць музей, які будзе ўнікальны не толькі ў Гродне, але і ў Беларусі. Стварыць атрымалася, але праз два гады прыйшлі цяжкасці. Крайняй кропкай стала сустрэча з прадстаўнікамі гарвыканкама.

«Ужо два гады я «б'юся» з горадам над тым, каб Музей праса змясцілі на вялікую карту на вуліцы Савецкай. Мы што, не мясцовая славутасць? Але мне ўсё абяцаюць і далей ніякіх дзеянняў. Я быў на прыёме ў старшыні і лаяўся з ім. Я яму сказаў так: «Калі ў горада няма зацікаўленасці, каб мой музей існаваў, то ў мяне тым больш».

Мне кажуць, што гэта мой бізнес. Але які гэта можа быць бізнес, калі я не зарабляю на ім, а толькі ўкладаю сродкі. Я для горада зрабіў добрую справу, можна сказаць, займаюся дабрачыннасцю. Мы ж развіваем Гродна для турыстаў і я хацеў прынесці карысць гораду".

У гарвыканкаме Аляксандр паабяцаў зачыніць музей 1 сакавіка, калі не будуць прыняты якія-небудзь меры. Рэальных прапановаў, як палепшыць становішча, ён не пачуў. «Для горада важна, каб я прыносіў сродкі ў бюджэт. Але як гэта рабіць, калі я не зарабляю?»

[irp posts="29 714″ name="Больш за 600 экспанатаў. У Гродне адкрываецца новы прыватны музей"]

Музей выратуе толькі цуд?

Каб вырашыць праблему з музеем, Аляксандр напісаў ліст у Гродзенскі аблвыканкам і прэзідэнту.

«Арэнда і камунальныя паслугі вельмі моцна б’юць па сродках і выцягнуць у цяперашніх умовах проста нерэальна. Каб хоць неяк выцягваць, я гораду прапаноўваў усталяваць у нас розныя лічыльнікі, каб мы менш плацілі за паслугі. А то з мяне вылічваюць нават за асвятленне калідораў.

Мы — прыватныя музеі - трацім вялікія сродкі на закупку экспанатаў, рэстаўрацыю, але ніхто з намі не хоча лічыцца. Лапатай ніхто грошы ў такіх музеях не грабе".

Калі пытанне не вырашыцца, 1 сакавіка Аляксандр закрывае музей, збірае экспазіцыю і дэмантуе ўсё, што было зроблена — увесь рамонт. «Аддам гораду будынак у тым выглядзе, якім яго браў у арэнду. Рашэнне я прыняў канчаткова і яго можа адмяніць толькі цуд — калі кіраўніцтва горада прыйдзе ды прапануе нармальныя ўмовы існавання», — кажа Аляксандр.

Правілы для ўсіх аднолькавыя

Атрымаць аператыўны каментар у гарвыканкаме не атрымалася. Але там далі зразумець, што правілы арэнды ў Беларусі для ўсіх аднолькавыя. У выпадку Музея праса і так быў пастаўлены мінімальны каэфіцыент арэнды, каб неяк дапамагчы існаваць. А камунальныя паслугі, электрычнасць і ацяпленне, арандатар павінен плаціць самастойна.

Даведка

Музей праса быў адкрыты ў цэнтры Гродна ў студзенi 2016 года. У зімовы перыяд у дзень у музей прыходзіць па 2−3 пары прыезджых турыстаў. Самі гараджане музей наведваюць рэдка. Вялікая актыўнасць у музеі ў летні перыяд, калі яго наведваюць у дзень па 20−30 чалавек.