У адным з гродзенскіх паркінгаў чытач АўтаГродна заўважыў Mercedes-Benz W114, такія выпускаліся ў 60-х гадах мінулага стагоддзя. Мы адправіліся агледзець рэдкую знаходку і неўзабаве змаглі пагутарыць з уладальнікам класікі. Няўжо рарытэтны аўтамабіль застаецца ў Гродна, а не праязджае міма як дзесяткі іншых? Алег, уладальнік W111, сцвярджальна адказаў: «Застаецца». Вось яго гісторыя.
— Ужо гадоў пяць я настройваўся і рыхтаваўся да таго, што хачу адрэстаўраваць класічны аўтамабіль. Таму шмат перачытаў і перагледзеў матэрыялаў аб Mercedes-Benz і Jaguar 60-х і 70-х гадоў, да якіх адчуваю асаблівую сімпатыю. У пачатку мінулага года я зразумеў, што ўжо гатовы прыступаць да працы і стаў шукаць канкрэтны асобнік пад праект. На жаль, загараджальныя пошліны сапраўды добра выконваюць сваю ролю і жаданне прыгнаць з-за мяжы машыну з маторам вялікага аб’ёму так і засталося марай. Аднак, сярод некалькіх любімчыкаў усё-такі быў прыдатны варыянт — гэта Mercedes-Benz W111 купэ, яны як раз выпускаліся з маторамі 2,2 літра, — распавядае AutoGrodno.by Алег.
Мужчына шукаў прыдатны асобнік на еўрапейскіх сайтах, але хутка зразумеў, што лепш шукаць «сто адзінаццаты» на аўкцыёнах ЗША. Нават з улікам дастаўкі яны выходзілі танней.
— На еўрапейскіх і амерыканскіх сайтах было тры варыянты машын. Гэта ідэальна адноўленыя з коштам 100 тыс. еўра і больш, альбо больш даступныя, але адрэстаўраваныя незразумела як, альбо наогул не кранутыя рэстаўратарамі. Вось, у гэтай трэцяй групе, я і шукаў прымальны варыянт. Месяцы ішлі, а жаданы W111 не сустракаўся. У нейкі момант я нават страціў надзею. Як раптам, на адным з аўкцыёнаў выставілі патрэбны Mercedes-Benz W111 1965 года, — успамінае суразмоўца.
Чаму W111?
У 50-я гады ў кампаніі Mercedes-Benz вырашылі рызыкнуць і адмовіцца ад пантонных «выдзіманых» кузаваў, уласцівых даваеннаму часу. Тады новым павевам у дызайне стала аэракасмічная тэматыка. Спецыялісты Mercedes прыступілі да амбіцыйнага праекта з надзеяй вырабіць фурор. Акрамя дызайну, спецыялісты сур’ёзна задумаліся пра бяспеку і кіравальнасць аўтамабіля. Упершыню былі ўжытыя «зоны дэфармацыі», а машыны праходзілі краш-тэсты і працяглыя выпрабаванні на палігонах і дарогах агульнага карыстання.
«Сто адзінаццаты» быў вельмі паспяховым і меў ўражлівы тыраж ў 370 000 штук. Але кузава купэ і кабрыялет сустракаліся не часта, ды яшчэ і вырабляліся шмат у чым уручную з-за істотных адрозненняў дызайну з седанам.
Аўтамабіль стаў выключным ў мадэльным шэрагу Mercedes-Benz. Гэты факт і сімпатыя з боку Алега падштурхнулі яго на пакупку.
Пакупка і дарога ў Гродна
— Знаёмыя агледзелі аўтамабіль, і я прыняў рашэнне аб пакупцы. W111 прыбыў у порт у Клайпеду. Разам з ім былі дадатковыя кузаўныя запчасткі. Але пры адпраўцы іх забыліся ўпісаць у нейкія дакументы і мне не дазволілі забраць іх з порта. Ну нічога, суцешыў я сябе тады, галоўнае, што машына прыбыла без прыгод, — успамінае Алег.
Далей на лафеце Mercedes-Benz прывезлі ў Гродна і размытнілі.
— У ЗША ў былога ўладальніка аўтамабіль захоўваўся доўгі час, але мужчына запэўніваў, што матор заводзіцца і Mercedes-Benz можа ехаць. Ужо тут, у Гродне, мы дэталёва агледзелі W111 і не выстаялі ад спакусы праехаць на ім. Перад запускам памянялі акумулятар, правялі яшчэ літаральна некалькі дробных маніпуляцый і 6-цыліндравы матор завёўся! Гэтая невялікая паездка па горадзе, даўжынёй у некалькі кіламетраў, усяліла надзею на будучыню. Праз пару гадоў Mercedes-Benz W111 Coupe павінен вось гэтак жа з’яўляцца на вуліцах, але ўжо ва ўсёй красе, — уяўляе Алег.
Давайце паглядзім, у якім стане аўтамабіль зараз:
— Фронт работ ўражвае, праўда? — з упэўненасцю ў голасе кажа Алег. — У планах, цалкам разабраць Mercedes-Benz W111, адрэстаўраваць кожную запчастку і ўсё зноў вярнуць на месца. Будзе аднаўляцца кузаў, перабірацца падвеска і матор, перашывацца салон і гэтак далей, і гэтак далей. Па салоне майстара знайшоў у Польшчы, усе астатнія работы павінны зрабіць майстры з Гродна. Балазе, з машынамі звязаны не першы год і ведаю выдатнага спецыяліста, які цалкам прысвеціць бліжэйшыя год-два працы з W111. Пакуль нявырашаным застаецца пытанне з храмаваннем дэталяў, патрэбных спецыялістаў знайшоў толькі ў Расіі, і пытанне з маторам, які трэба альбо адаптаваць да сучаснага паліва, альбо знайсці патрэбныя прысадкі.
— Дзе вы плануеце знаходзіць запчасткі, якія не атрымаецца аднавіць? Гэта будзе рэпліка або арыгінал? — задаемся пытаннем.
— Наладжаны катэгарычна на арыгінальныя запчасткі. Патрэбная кампанія па іх продажы ёсць у Латвіі. Сустракаюцца арыгінальныя запчасткі і на тых жа аўкцыёнах, прычым нават у арыгінальных ўпакоўках. Спачатку былі думкі аб больш магутным і сучасным рухавіку, як напрыклад, некаторыя студыі ставяць на іх V8, але цяпер разумею, што яго трэба пакінуць менавіта ў завадскім выкананні. У Еўропе ёсць выдатныя W111 ў стылі «стэнс», але і гэты кірунак часовы, — кажа ўладальнік класічнага Mercedes-Benz.
У салоне працы таксама шмат, але Алег гатовы. Тым больш, што да жыцця трэба будзе вярнуць шэраг перадавых ідэй Mercedes.
Напрыклад, гаворачы пра тую жа бяспеку, пачынаючы з W111 Mercedes запатэнтаваў і ўпершыню пачаў ўсталёўваць рамяні бяспекі, зрабіў мяккай абіўку цэнтральнай панэлі і эластычнымі органы кіравання. У машыне ўсталяваны першы ў сваім родзе «двухзоны клімат-кантроль» і не падобны на што альбо вертыкальны спідометр.
Дарэчы, са слоў Алега, няякасную рэстаўрацыю ад якаснай можна вызначыць па сядзенням аўтамабіля. У арыгінале перфараваная скура прашытая радком, затым ідзе водступ з рэдкімі адтулінамі ў матэрыяле, а затым зноў радок. «Калі падчас рэстаўрацыі ўвагі дэталям не надавалі, то аздабленне сядзенняў атрымліваецца нашмат прасцейшым», — прыкмячае Алег.
Другі праект — Mercedes-Benz W114
У паркінгу побач з W111 заўважаем яшчэ адзін рэдкі Mercedes-Benz ў 114-м кузаве. Аказваецца, яго Алег таксама ўзяў у працу! Як так?
— Памятаеце, я казаў, што ў адзін момант страціў надзею знайсці пасуючы W111? Якраз тады спантана ў Мінску выставілі на продаж гэты седан W114. Машына была размытнена, прадавалася з двума донарамі ў нагрузку, і я захацеў яго агледзець. Седанам валодаў мінчанін, які ў свой час шукаў машыну для рэстаўрацыі некалькі гадоў. Ён знайшоў гэты W114 з донарамі і мяшком запчастак, як той казаў, а вось да працы так і не прыступіў. Гэты кузаў мне таксама ўвесь час падабаўся і я вырашыўся на пакупку.
— Ці гатовыя займацца адразу двума аўтамабілямі?
— Так, і думаю, што гэта да лепшага. Прынамсі, праца не стане, калі будзе недахоп нейкі рэдкай запчасткі. Планую адначасова разбіраць і пескаструіць два кузава, адначасова займацца хадавой часткай, рэстаўраваць салоны і гэтак далей. Сумаваць і прастойваць з двума не прыйдзецца, — усміхаецца Алег.
— Наколькі добрыя донары W114?
— Ад іх можна ўзяць парадку 30% элементаў. Думаю, гэта нядрэнна.
Mercedes-Benz W114 выпускаўся з 1968 па 1976 гады. У Алега аўтамабіль 1973 года з маторам 2,0 і механічнай каробкай перадач.
— Калі плануеце прыступаць да работ?
— Мой спецыяліст вызваляецца вясной. Тады ж перавязу да яго машыны і мы пачнём рэстаўрацыі. Хацелася б завяршыць работы за два гады. Але разумею, што ўсё можа расцягнуцца і на тры, і на чатыры гады. Гэта нармальна, галоўнае вярнуць іх у той стан, у якім яны выязджалі з завода 54 і 46 гадоў таму.
