«Маўчала да апошняга». Дзяўчына, якую абвінавачваюць у смяротным наездзе на матацыкліста, дала першае інтэрв'ю

У чэрвені 2016 года 22-гадовая Дар’я Тарасевіч стала ўдзельніцай смяротнага ДТЗ на Індурскай шашы. Яе аўтамабіль сутыкнуўся з матацыклам, 32-гадовы кіроўца якога загінуў на месцы. Крымінальную справу па факце смерці матацыкліста расследавалі амаль два гады і закрылі з-за адсутнасці складу злачынства. Праз некалькі месяцаў сваякі загінулага дамагліся перагляду справы.

Увесь гэты час Дар’я баялася мець зносіны з журналістамі, але 23 траўня вырашыла распавесці Hrodna.life пра некаторыя падрабязнасці і пра ціск, які яна адчувае з боку бацькоў загінулага і грамадскасці.

Смяротная аварыя на Індурскай шашы атрымала шырокі грамадскі рэзананс. Бацькі загінулага матацыкліста Пятра Язерскага доўга шукалі праўду, звярталіся да журналістаў і стаялі з плакатамі на месцы здарэння, спрабуючы знайсці сведак. У адным з апошніх інтэрв'ю яны распавялі, што Дар’я так і не выбачылася перад імі за тое, што здарылася, а справу хацелі «замяць» людзі ў пагонах.

«Кажуць, што я не звычайная і мяне „крышуюць“»

«3 чэрвеня будзе тры гады пасля гэтага страшнага ДТЗ і я да апошняга баялася мець зносіны з журналістамі. Але маўчаць больш нельга, цяпер бацькі Пятра пераходзяць маральную мяжу, — распавядае Дар’я. — За гэты час я перажыла шмат пакут, нікому такога не пажадаеш. Пастаянны стрэс. Гэта штодзённыя слёзы і пракрутка той страшнай сітуацыі. Абдумваеш, а можа можна было як-небудзь прадухіліць аварыю?

За ўвесь гэты час у інтэрнэце выйшла шмат розных публікацый, дзе мяне вінавацяць. Кажуць, што я не звычайная і мяне «крышуюць», пішуць што мой бацька нейкі сур’ёзны чалавек. Але які бацька? Ён памёр, калі мне было 18 гадоў. Нават і знаёмых у пагонах няма. Адкуль столькі нянавісці ў людзей? Мая мама прыбіральшчыца, я на момант аварыі працавала касірам, а муж у будаўнічай арганізацыі. Усё што пішуць, гэта падман, і мерседэс быў ніякі не наварочаны, а 2002 года, які муж купіў за некалькі гадоў да шлюбу".

Дар’я распавядае, што тое скрыжаванне, дзе адбылося ДТЗ у 2016 годзе, яна праязджала штодня па два разы. Ведала яго вельмі добра і не магла ўявіць, што калі-небудзь апынецца там у аварыі.

«Вопыт кіравання ў мяне быў, на дарозе я заўсёды добра арыентавалася, але пачалі пісаць, што маладая і неспрактыкаваная села за дарагі аўтамабіль, а пасля збіла чалавека. Так, я адчуваю адказнасць і сваю віну за тое, што мая машына апынулася на тым скрыжаванні. Але я не тая, якую з мяне спрабуюць зрабіць. Адразу пасля аварыі я выклікала хуткую і міліцыю, а мужчыны, якія былі побач, проста разгубіліся. Мне таксама было страшна, але я паспрабавала.

Усе гэтыя гады пішуць, што я не прасіла прабачэння ў сваякоў. Але гэта я зрабіла адразу, праз некалькі дзён пасля аварыі. Праз даведачную я даведалася нумар жонкі Пятра, мы размаўлялі, я прасіла ў яе прабачэння і прапаноўвала сустрэцца. Хацела аказаць хоць нейкую дапамогу. Мая сям’я не багатая, але я знайшла б чым дапамагчы, калі б яна пагадзіліся. Але жонка не захацела сустракацца, і я яе разумею, бо яна страціла мужа. Я і да бацькі падыходзіла і прасіла ў яго прабачэння, хацела неяк дапамагчы. Але ён адразу сказаў, што не гатовы да дыялогу, а потым перадаў, што ўся камунікацыя будзе праходзіць праз адваката".

Дзяўчына дадае, што цяпер у судзе бацькі Пятра хочуць дамагчыся для яе максімальнага пакарання.

«Крыўдна, што робяць вінаватай ва ўсіх грахах»

«Я і з сястрой Пятра мела зносіны, мы нармальна пагаварылі, без павышаных тонаў. За тры гады я была некалькі разоў на яго магіле. І мне ніхто не казаў, дзе яго пахавалі. Прыйшлося аб’ехаць двое могілак, каб знайсці. На Дзень нараджэння яго прыязджала і пакідала там кветкі і лампадкі. Пра гэта ніхто не гаворыць і мне вельмі крыўдна, што мяне робяць вінаватай ва ўсіх грахах. Я да гэтага часу чытаю публікацыі ў інтэрнэце і каментары пад імі, і з-за гэтага ненавіджу сябе. І большасць людзей сёння ведае сітуацыю так, як яе паднеслі бацькі Пятра, а ў маё становішча ніхто не хоча ўвайсці. Можа мая памылка ў тым, што я не хацела ні з кім пра гэта размаўляць.

Я маральна ўжо не вытрымліваю. Усе гэтыя тры гады жыву ад званка да званка следчага, выехаць практычна нікуды не магу, проста перастала жыць нармальным жыццём. Вось нехта напісаў, што я нават да бацюшкі не хадзіла пасля аварыі. Ну як так? Я адразу хадзіла і спавядалася.

Я адразу бацькам Пятра дала зразумець, што не хачу выходзіць з імі на нейкую вайну і маўчала да апошняга. Але цяпер пачынаюць з’яўляцца новыя, прыдуманыя факты. Сваімі дзеяннямі яны скіравалі грамадства супраць мяне. У іх нават думкі няма такой, што Пётр мог памыліцца на дарозе, усюды я вінаватая. Але трэба разумець, што кожны можа дапусціць памылку".

У пачатку мая пачаліся першыя судовыя пасяджэнні па адноўленай справе з допытам сведак і экспертаў. Дар’ю абвінавачваюць па арт. 317 КК (Парушэнне правілаў дарожнага руху, што пацягнула за сабой смерць чалавека). Па стане на 23 мая прайшло ўжо пяць пасяджэнняў. Расказваць дэталі па справе, Дар'і забаронена. Прысуд дзяўчыне могуць вынесці ўжо ў чэрвені. Санкцыя артыкула прадугледжвае пакаранне аж да 5 гадоў пазбаўлення волі.