Чытачом-тэсціроўшчыкам нашай старонкі на мінулым тыдні, з 20 да 26 сакавіка, быў бард і актор Віктар Шалкевіч. Яго водгук атрымаўся такім эмацыйным, і такім «гродзенскім», што размесцім яго тут цалкам. І, канечне, падумаем над яго прапановамі. Бо тычацца яны не толькі працы ці зручнасці сайта, але і значна больш глыбокіх рэчаў.
Малайцы! Гэтым словам магу ахарактэрызаваць вашую працу! Малайцы ўсе без выключэння, не хачу праходжвацца па асобах, бо тады будзе як у дрэнным спектаклі - гэты акцёр граў добра, а гэты — крышку горш.
Сабраліся пад адной стрэхай маладыя і амбітныя журналісты — цяпер трэба сур’ёзна падумаць, як іх пад гэтай стрэхай утрымаць і чым? Быў ужо такі прыклад у гісторыі гарадзенскай журналістыкі, калі Мікола Маркевіч сабраў у «Пагоні» проста патрэсных майстроў друкаванага слова, і газета пару год трымалася на высокім узроўні, проста потым, на жаль, па розных прычынах яны разляцеліся, а шкада…
[irp posts="16 711″ name="25.ІІІ.1992. 25 гадоў таму выйшаў «нулявы» нумар «Пагоні""]
Кожны сродак масавай інфармацыі павінен выконваць тры функціі - люстэрка, павелічальнага шкла і magic mirror, «чароўнага люстэрка». Калі гаварыць пра люстэрка — ваш партал адбівае ўсё, што адбываецца ў горадзе. Чытаючы Hrodna.life і параўноўваючы з… некаторымі іншымі гарадскімі сайтамі, адзначу, што выданне несумненна робіць уражанне цэласнага і неслабога.
Наконт «павелічальнага шкла»: тут — дзякуй рэдактару! Навіны падаюцца граматна і паслядоўна. Відаць, што вы людзі незалежныя, то можаце акцэнтаваць тое, што важна.
Што да magiс mirror, то медыя павінны яшчэ і выхоўваць народ. Бо ўсе зараз такія жоўтыя сталі, аж страшна проста, братцы мае. А дзе нейкія такія развагі аб будучыні нашай бацькаўшчыны? Дзе дарожкі ў гэта? Здаецца, што вось такога нестае, што варта шукаць аўтараў, здольных пра гэта пісаць і над гэтым працаваць.
Не забывайцеся, калі ласка, і пра тых шматлікіх гарадзенцаў, якія па розных прычынах мусілі выехаць адсюль даўно і нядаўна. Пішыце таксама пра іх і для іх. Яны, жывучы Там, вельмі цікавяцца, што адбываецца Тут…
А так — мне сапраўды падабаецца ўсё. Асабліва — артыкулы пра мінулае — гэта ж трэба такое знайсці!
[irp posts="16 113″ name="Два героі аднаго рамана: як гродзенцы патрапілі ў «Цусіму», якую самі так і не прачыталі"]
Традыцыйна жадаю стаячага пяра, нясохнучага атраманту, катаклізмаў, пратэстаў народных масаў, землятрусаў і выхаду Нёмана з берагоў - каб было пра што пісаць!
