Гродзенка Іна Шырокая – маці пяці дзяцей, якая да 2020 года працавала ў кавярні і выкладала ёгу. Сёння яна – двойчы бежанка, якую судзілі і ўнеслі ў спіс экстрэмістаў. Яе гісторыю апублікавала выданне “Позірк”. Hrodna.life пераказвае яе ў скароце.
Сына збілі і пасадзілі на суткі. Саму Іну звольнілі за свечкі
У жніўні 2020 года 18-гадовага сына Іны затрымалі, збілі і на некалькі сутак пасадзілі ў ізалятар. Тады Іна, якая на выбарах галасавала за Лукашэнку, пачала хадзіць на пратэсты. Неўзабаве яе “паказальна” звольнілі з кавярні “Хотфікс”, дзе яна працавала адміністратаркай. Прычынай сталі бел-чырвона-белыя свечкі, якія супрацоўнікі выставілі на вітрыне.
Пасля звальнення жанчына з’ехала ў Мінск, каб падтрымаць старэйшую дачку. Тая была валанцёркай, хадзіла ў суды і была ў цяжкім псіхалагічным стане.
Хадзіла на маршы і ўвайшла ў пашыраную Каардынацыйную раду
У Мінску разам з сяброўкай Іна хадзіла на нядзельныя, жаночыя і раённыя маршы. Таксама яна ўвайшла ў пашыраную Каардынацыйную раду. “Добра, што не паспелі там прыняць актыўнага ўдзелу. Добра, таму што была б у мяне яшчэ адна крымінальная справа”, – сказала Іна.
За маршы жанчына атрымала штраф. Яе сына пасля затрымання і збіцця зрабілі невыязным з Беларусі – пачаліся праблемы з ваенкаматам. Хлопец не хацеў ісці ў войска, таму яму давялося хавацца.
З’ехала з Беларусі, але вярнулася жыць “на тых умовах, якія ёсць”
У 2021 годзе Іна з’ехала ў Беларусі ва Украіну. Уладкавацца там на працу не атрымалася і яна вярнулася. Пасля працы з псіхолагам Іна крыху супакоілася і вырашыла, што “трэба жыць у Беларусі на тых умовах, якія ёсць”.
Яна думала, што пасля маршаў у 2020 годзе прайшло шмат часу і на яе забыліся. Але вясной 2022 года да жанчыны прыйшоў ГУБАЗіК. Яе абвінавацілі ва ўдзеле ў маршах, уступленні ў план “Перамога”, а таксама ў каментарах, якія абражаюць прадстаўнікоў улады. З Інай запісалі “пакаяльнае відэа”.
Жанчыну размясцілі ў ізалятары на Акрэсціна на 10 дзён, потым перавялі у СІЗА на Валадарскага. Там Іна знаходзілася больш за тры месяцы. Кажа, што ўмовы на “Валадарцы” лепшыя, бо з Акрэсціна яна выйшла “адным распухлым шнарам”. Там былі клапы, у камеру падсадзілі бяздомную, у якой былі вошы. У Іны пачалася такая алергія, што праз 10 дзён на ёй “не было жывога месца”. У затрыманых не было мыла, зубной пасты, душа, прагулак.
Патрапіла ў камеру да “палітычных”
На Валадарскага Іна патрапіла ў камеру, дзе большасць былі “палітычнымі”. Там сядзелі журналістка ТУТ.БАЙ Алена Талкачова і галоўная рэдактарка партала Марына Золатава, праваабаронца Марфа Рабкова, фігуранткай справы аб “замаху” на Лукашэнку Вольга Галубовіч. Былі і значна менш публічныя палітвязні.
“Вельмі шмат было дзяўчат, якія трапілі ў турму па 130-м артыкуле за “распальванне варожасці”, за каментары. Нас усіх паставілі на ўлік як “схільных да экстрэмізму”. Нас ніхто не прыгнятаў, але з намі ніхто і не цацкаўся. Мы разумелі, што ў нас няма ніякай магчымасці сябе рэабілітаваць, што ў нас няма перспектыў быць апраўданымі. Дзяўчынкі трымаліся мужна. Нам дапамагалі сарказм і высмейванне гэтага ўсяго абсурду”.
“Ва ўсіх падкасілася здароўе з-за перажыванняў”
Пакуль жанчына знаходзілася ў СІЗА, яе дзяцей даглядала маці, у якой выявілі рак. “Таму што ва ўсіх падкасілася здароўе з-за перажыванняў. Я была ў турме, дзецям не давалі спакою сацыяльныя службы, праводзілі ўсялякія праверкі з перспектывай забраць іх у прытулак. Старэйшая дачка была вымушана хавацца з-за таго, што была валанцёрам. Сын хаваўся з-за ваенкамата. Я была ў страху, бо калі б мне паставілі тры артыкулы, як абяцалі, то я села б надоўга. Але яны пакуль спыніліся толькі на маршах”, – сказала Іна.
Пасля СІЗА пакінула Беларусь па “вялікім коле”
Іну асудзілі на тры гады “хатняй хіміі”. Але ў Следчым камітэце жанчыне намякалі, што за ёй яшчэ цягнецца “шлейф “злачынстваў” – каментары, распальванне варожасці. Акрамя гэтага, суд прысудзіў жанчыне 167 тыс. рублёў штрафу. Нібыта, за парушэнні ў працы транспарту. Таму Іна з’ехала з Беларусі па “вялікім коле”: праз Расію ў Эстонію, а потым у Польшчу. Яе дзеці таксама з’ехалі з Беларусі. Ужо ў Польшчы жанчына даведалася, што яе ўнеслі ў “спіс экстрэмістаў”. У ім пазначана, што зараз яна адбывае пакаранне.
У Польшчы можна разлічваць на спачуванне і чалавечнасць
У Польшчы Іна падала дакументы на міжнародную абарону. Дзеці пайшлі ў мясцовую школу. Там яны навучаюцца ў інтэграцыйным класе разам з украінцамі і беларусамі. “Для іх навіна, што яны маюць права свабодна выказваць сваё меркаванне ў школе”, – кажа Іна пра ўражанні дзяцей ад вучобы.
“Пасля карнай беларускай сістэмы я баялася, што не знайду тут [у Польшчы – Hrodna.life] водгуку ад людзей, сістэмы, арганізацый. Вядома, на фоне бяды ва Украіне мы глядзімся “драбней”, акцэнт зараз не на беларусах. Але на чалавечнасць і спачуванне тут рэальна можна разлічваць. Не ва ўласнай краіне”.
Пытанне, калі яна вернецца ў Беларусь, зараз для Іны не стаіць. “У мяне пытанне “калі людзі перастануць пакутаваць ні за што?”. У мяне, як і ў многіх, бясконцая горыч ад гэтага ўсяго. Ад таго, колькі стваральнага зламана — проста так, ад амбіцый аднаго маньяка. Гэта жахліва насамрэч”, — кажа яна.
