«Эльфійка» з Гродна распавяла пра свой казачны вобраз

Дзяўчына з Гродна, якую сябры называюць Патрык, ужо некалькі месяцаў ужываецца ў вобраз эльфа.

Пра Патрыка мы даведаліся ў пачатку красавіка, калі ў групе «Ищу тебя Гродно» ў сацыяльнай сетцы Вконтакте з’явіўся запіс з фатаграфіяй дзяўчыны ў вобразе эльфійкі - у яе былі накладныя завостраныя вушы. Незнаёмец шукаў падобную дзяўчыну і прызнаваўся, што вельмі любіць дзяўчат з нефармальнай знешнасцю. Запіс у групе сабраў больш за 200 каментарыяў. Гродзенцы па-рознаму паставіліся да знешнасці гераіні.

Парадавала, што людзі сталі выказваць сваё меркаванне

Дзяўчына пагадзілася расказаць, навошта яна ўваходзіць у вобраз эльфа і як адрэагавала на шматлікія выказванні гродзенцаў.

«Калі мой фотаздымак трапіў у сеціва, я ў думках падстрэліла з лука таго адважнага фатографа, які не знайшоў часу атрымаць майго дазволу, — распавядае Патрык. — Фатаграфія перабіралася з адной групы ў іншую, каментатараў і меркаванняў было ўсё больш і больш. За некалькі дзён гэты здымак пабываў у двух буйных беларускіх пабліках і нават у артыкуле пра гродзенскую эльфійку. Пра ўсе гэтыя абнаўленні мне паведамлялі староннія людзі, выпадкова наткнуўшыся на фота.

Мяне вельмі парадавала, што людзі сталі выказваць сваё меркаванне і была вялікая колькасць станоўчых каментароў. Многія нават спрабавалі даказаць адваротнае людзям, якія лічаць такі выгляд непрымальным. А чалавек, які шукаў мяне тады, так і не знайшоў. Калі б не гэты запіс, я б магла ніколі і не пазнаёміцца ​​з тымі людзьмі, якія вырашылі падтрымліваць мяне і адстойваць ў бездані каментароў".

Не саромецца адлюстравання ў люстэрку

Адзін з такіх людзей прапанаваў Патрыку сумесны праект, над якім яны збіраюцца ў далейшым працаваць. Сутнасць яго — у прыцягненні людзей у «світу эльфаў». Патрык хоча, каб гораду «перасталі быць чужымі цудоўныя міфічныя стварэнні, якія называюць сябе эльфамі».

«Гісторыя, якая звязала мяне і мой вобраз, звязаная з пошукам і прыняццем сябе. Гэтае аблічча з’яўляецца вынікам барацьбы са стэрэатыпамі пра знешнасць, з незалежнасцю ад меркавання навакольных і маёй любоўю да казачных герояў. Мне заўсёды падабаліся характэрныя персанажы, якія мелі ўнікальныя асаблівасці, і я хацела знайсці сваю ўласную. Пасля прачытання „Уладара пярсцёнкаў“ я была пад моцным уражаннем ад меладычных эльфійскіх песень, светлых апісанняў іх жыцця, характару і вясёлых баляванняў. Гэтая гісторыя пра барацьбу цёмных і светлых сіл натхніла мяне. Пазней у камп’ютарных гульнях, накшталт „Аблівіяна“ ["The Elder Scrolls IV: Oblivion» — рэд.], я стала ўсё часцей гуляць за расу эльфаў, проста таму што яны мілыя і валодаюць моцнай магіяй.

А што тычыцца знешнасці, мяне заўсёды бянтэжылі мае адтапыраныя вушкі. Раней гэта мне не падабалася, здавалася чымсьці мярзотным, нават былі дурныя думкі звярнуцца па дапамогу да хірургіі. Але знайшліся людзі, якія сказалі, што яны вельмі прыгожыя і з імі я падобная да светлага блакітнавокага эльфіка. Гэтымі людзьмі былі мае сябры, яны дапамаглі мне прыняць тое, як я выглядаю, не саромецца адлюстравання ў люстэрку і з усмешкай глядзець на яго. Мне нават захацелася падкрэсліць гэтую асаблівасць, якую я пачала лічыць менавіта асаблівасцю, а не недахопам. І так з часам я купіла сабе эльфійскія вушкі".

«Перажыткі мінулага ўплываюць на ўспрыманне людзей»

На эльфійскіх вушах Патрык не супакоiлася. Яна пачала рабіць сабе сапраўдны лук з дрэва. Дзяўчына кажа, ён атрымаўся нават прыдатным для стральбы.

«Раней я была з русымі светлымі кудзеркамі, але цяпер яны блакітныя. А ўсяму віной мая бясконцая любоў да неба — вечна недасягальнага і прыгожага. Менавіта таму я называю свой цяперашні выгляд адлюстраваннем свайго шляху, пошуку, захапленняў, любові і веры. Веры ў чарадзейства, якое здольныя тварыць людзі, веры ў казку і ў саміх людзей. Я вельмі спадзяюся, што калі-небудзь усё перастануць асуджаць і варожа ставіцца да чалавека за яго самавыяўлення. Перажыткі мінулага вельмі ўплываюць на ўспрыманне людзей».

Дзяўчына спадзяецца, што мы калі-небудзь прыйдзем да грамадства, у якім кожны будзе адчуваць сябе камфортна і зможа быць сабой, не баючыся быць высмеяным або незразуметым. «Калі чалавека робіць шчаслівей тое, як ён выглядае, хіба гэта дрэнна?».

Пацешна рэагуюць дзеці

Патрык у вобразе эльфа стараецца выходзіць на вуліцы горада ў вольны час, на вучобе яна выглядае як звычайная дзяўчына. Вучыцца яна прыехала ў Гродна з іншага беларускага горада.

«Блізкія і сябры даўно змірыліся з маімі прусакамі і прызвычаіліся да абранага вобразу, за што я іх і люблю. Кажуць, што ім падабаецца такая незвычайная задумка і яе ўвасабленне. Але з больш аддаленымі і незнаёмымі людзьмі справа ідзе інакш. Маладыя людзі, якія прывыклі выказваць сваё меркаванне, звычайна лаюцца аднаскладовым матам убачыўшы мяне. Некаторыя могуць засмяяцца ва ўвесь голас, пачаць задаваць пытанні пра Легаласа [адзін з герояў «Уладара пярсцёнкаў», эльф — рэд.] і гучна непрыемна жартаваць. Часам просяць сфатаграфаваць або сфатаграфавацца разам, але адзін раз гэта зрабілі без дазволу. Нейкі хлопец паднёс блізка да мяне тэлефон, пакуль я мела адцягнутую ўвагу, і зрабіў здымак без маёй згоды. Ён пагражаў мяне знайсці, але так і не знайшоў.

Цiкава рэагуюць дзеці. Яны могуць замерці прама падчас руху, убачыўшы мяне, адкрыць рот і стаяць так. Некаторыя пачынаюць шырока ўсміхацца і імкнуцца неяк прыцягнуць увагу. Ад гэтага мне робіцца цёпла на сэрцы, і я шырока і доўга ўсміхаюся ў адказ. Гэта доўжыцца да таго часу, пакуль раздражнёныя бацькі не адцягнуць дзіцяці. Некаторыя палохаюцца: магчыма, яны не ведаюць пра такіх казачных істот, як эльфы.

Больш дарослыя і пажылыя людзі звычайна ігнаруюць мяне. Хутчэй за ўсё, яны маюць справы значна важнейшыя, чым абмяркоўваць чыйсьці знешні выгляд. Але аднойчы мяне спыніў дзядуля, проста каб сказаць, што я вельмі прыгожая, а валасы вельмі спалучаюцца з блакітным колерам вачэй. Аднак без няўхвальных позіркаў з іх боку ніколі не абыходзіцца".

Свядомы выбар

У той дзень, калі была зробленая і выкладзеная ў інтэрнэт тая самая фатаграфія, у грамадскім транспарце бабуля баялася прысесці побач з Патрык. Але з-за адсутнасці іншых свабодных месцаў ёй давялося справіцца са сваім страхам.

«Насамрэч, стараюся як мага менш звяртаць увагу на словы і погляды мінакоў, каб гэта не ўплывала на мой настрой і жаданне быць такім персанажам. Гэта мой свядомы выбар і непрыманне грамадствам не павінна адбівацца на ім».