Людзі і справы

«Хобат закрануў маё сэрца». Як гродзенка клапацілася пра сланоў у Тайландзе

Больш за два гады гродзенка Таццяна Леўчык жыве, падарожнічаючы па Азіі. Яна ўжо пісала для Hrodna.life пра свой досвед, а цяпер, пасля года маўчання, распавядае пра адну з самых незвычайных сустрэч у жыцці - са сланамі.

Жыццё сярэднестатыстычнага турыста ў любой краіне пабудавана па распаўсюджаным прынцыпе: наведваць славутасці, папулярныя месцы, якія мясцовыя жыхары або гістарычныя падзеі зрабілі «знакавымі» і хадзіць за спінамі такіх жа як і ты па пратаптаных сцежках.

У адзін з дзён у Тайландзе я дазволіла сабе пабыць звычайным турыстам і адправілася на экскурсію па ваколіцах Бангкока. У планах шлях у невялікую вёсачку Качанабуры, наведванне чыгункі смерці з фільма «Мост праз раку Квай» і прагулка верхам на сланах.

У такіх турах акцэнт робіцца ў асноўным на знаўцаў гісторыі ці людзей горада, на якіх можна зрабіць ўражанне выездам на прыроду. Ні да першай, ні да другой катэгорыі я не адношуся, таму асаблівых чаканняў у мяне не было. Але проста так нічога не бывае.

Любоў з першага погляду

Пасля гістарычнага агляду — прагулкі і паездкі на цягніку па знакамітай чыгунцы, была заключная частка праграмы. Мы адправіліся ў месца, абсталяванае для катання на сланах. У такіх месцах устаноўлены спецыяльныя п’едэсталы, на якіх падымаешся па кароткай лесвіцы і без асаблівых высілкаў апынаешся на слане.

Да гэтага мой досвед зносін са сланамі складаўся з дзіцячых успамінаў пра Гродзенскі заапарк.

Падыходзячы да пастамента, я спынілася на пару хвілін, чакаючы іншых людзей, і тут адчула дотык, які змяніў мае планы на бліжэйшыя дні за долі секунды.

Далікатны і патрабавальны дотык, нібы спроба дастукацца і нешта сказаць. Я павярнулася і маё сэрца затрымцела. Гэта быў той рэдкі дотык глыбіні душы, калі хочацца плакаць ад раптоўнага кахання з першага погляду.

Гэта быў слон. Ён стаяў у баку і, не саромеючыся, сваім хобатам вывучаў маё цела, чакаючы выканання сваіх працоўных абавязкаў. Насамрэч катанне на сланах не выклікае захаплення, калі назіраеш, як іх эксплуатуюць і манетызуюць. Але пра гэта я даведалася пазней.

Запаведнік Чанг Май

У той вечар я ні пра што больш думаць не магла, акрамя як паехаць і пазнаёміцца ​​з гэтымі жывёламі бліжэй.

Праз пару дзён я апынулася ў запаведніку для сланоў на поўначы Тайланду, у джунглях, у іх прыродным асяроддзі пражывання. Я карміла, абдымала, купала, цалавала і нават рабіла паперу са слановых экскрыментаў (экалагічная ініцыятыва тайская караля Рама IX). Даведвалася аб слановым жыцці і яшчэ больш улюблялася.

Такіх запаведнікаў рознага турыстычнага ўзроўню ў Тайландзе некалькі. Там сланоў ратуюць ад сем’яў, якім яны належаць і ў якіх церпяць збіццё і працоўную эксплуатацыю. Гэта адносна новы подых сямігадовай даўнасці з мэтай захавання папуляцыі хобатных, якой, па прагнозах, праз 15−20 гадоў негуманнага стаўлення пагражае знікненне.

Як правіла, уладальнік аднаго запаведніка — уся вёска. Племянныя вясковыя жыхары растуць у джунглях са сланамі з дзяцінства і прыкладаюць намаганні для выратавання жывёл.

Выратаванне прадугледжвае пакупку. Адзін малады слон — каля 50 000 $. Кожны слон мае пашпарт з імем, годам нараджэння і медыцынскімі абследаваннямі.

У запаведніку я мела зносіны з чатырма выдатнымі сланіхамі 10, 11, 46 і 49 гадоў. З самкамі - таму што яны не агрэсіўныя і добрыя да людзей, у адрозненне ад самцоў, якія прадбачліва шпацыравалі па прасторах джунгляў падчас прамых наведванняў запаведніка турыстамі.

Сланы — вегетарыянцы. Адзін слон з’ядае каля 200 кг ежы ў дзень і выпівае каля 100 л вады. Працягласць жыцця сланоў як у людзей доўгажыхароў: 80−100 гадоў.

Самая старэйшая сланіха — цяжарная. Цяжарнасць працякае 24 месяцы, а маленькае сланяня пачынае хадзіць і бегаць ужо праз 2 гадзіны пасля з’яўлення на свет. Па словах племяннога жыхара вёскі - экскурсавода, які пераняў веды пра сланоў ад бацькі і дзядулі - сланы маюць мацярынскі інстынкт і нават пасля доўгага расстання, здольныя пазнаць свайго дзіцяці.

Вялікі і ўразлівы

Калі я карміла гэтыя вялікія стварэнні, маё сэрца напаўнялася цеплынёй і любоўю. Вялікі і такі ўразлівы. На сланах бачныя праколы, парэзы, дэфармацыі тулава ад жыцця да запаведніка.

Самыя буйныя наземныя жывёлы на Зямлі становяцца марыянеткамі маленькіх людзей, якія свядома прычыняюць ім шкоду і прымушаюць пакутаваць дзеля ўзбагачэння.

Я не адводзіла позірку ад гэтых магутных стварэнняў, мне хацелася да іх дакранацца, размаўляць, абдымаць і цалаваць. Дарэчы, вушы ў іх вялікія, а дзіркі ў вушах — маленькія. Таму, каб быць пачутым, казаць трэба гучна.

Сланы любяць, калі да іх дакранаюцца. Яны махаюць вушамі і віляюць хвастом у моманты шчасця, такія, як прыняцце гразевых ваннаў, напрыклад. Таму, абмазаўшы адзін аднаго граззю, хто рукамі, хто хобатам, мы адправіліся на раку купацца.

Маладыя сланіхі ляглі ў ваду, атрымліваючы асалоду ад купання, у той час як старэйшыя сланы нават не маглі прысесці з-за ўзросту, чакаючы, пакуль людзі будуць змываць з іх бруд.

Я ніколі не бачыла і не адчувала нічога больш натуральнага і сапраўднага, чым ісці побач са сланамі ў джунглях, назіраць за іх мернымі крокамі, трывогай падзення па слізкай дарозе, асцярожнасцю, павольнай пралічанасцю, забавамі, зносінамі адзін з адным, любоўю да навакольнага і жыцця.

Слановы кліч дапамог мне пачуць сябе, хобат закрануў маё сэрца, а іх адчувальнасць і глыбіня вачэй падарыла напоўненасць і адзінства з прыродай і светам. Гэта — незабыўны вопыт падарожжа, які я і вам жадаю спазнаць.

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024