«Думаў: чым заходней рэгіён, тым ён праблемней». Юрый Караеў аб сваёй новай пасадзе, пратэстах і гібелі Рамана Бандарэнка

Памочнік прэзідэнта — інспектар па Гродзенскай вобласці Юрый Караеў даў інтэрв'ю тэлеканалу СТВ, у якім распавёў пра свае першыя крокі на новай пасадзе, пракаментаваў пратэстны рух і выказаўся з нагоды смерці Рамана Бандарэнка. Onliner.by прыводзіць найбольш цікавыя цытаты.

Аб сваёй новай пасадзе

 — Я прыехаў у Гродна і думаў, чым заходней рэгіён, тым ён трошкі праблемней, складаней у адносінах да ўсходніх. Быў прыемна здзіўлены, што мае чаканні не зусім апраўдаліся. Так, пасада незвычайная, новая. Я ўсё жыццё служыў, але і цяпер служу. Я служыў заўсёды з калектывамі ваеннымі, міліцэйскімі. Цяпер выдатна разумею, што жыццё больш разнастайнае, рознабаковае. Прыемна бачыць, што людзей хвалюе, у першую чаргу, не палітыка, а простыя жыццёвыя, бытавыя пытанні.

Аб рэгіёне

 — Эканаміст я пакуль яшчэ сярэдненькі, калі не сказаць менш. Напітваючыся інфармацыяй і з рэспубліканскіх органаў, і ад губернатара, і на пасяджэннях выканкама, уважліва слухаю даклады, справаздачы, пажаданні, задачы і ў тым ліку па статыстыцы гляджу, што па сельскай гаспадарцы малайцы, у аграпрамысловым комплексе — лідэры ў рэспубліцы. Можа, і не абсалютныя, але па эфектыўнасці, па ККД — так, лідэры. Якія галіны развіваць, я пакуль не скажу, але наша малочка павінна і далей развівацца, прадавацца, мадэрнізавацца, не спаць, не стаяць на месцы. Вельмі прыстойная жыллёва-камунальная гаспадарка.

Вядома ж, заўсёды будуць пажаданні грамадзян, скаргі, спыняцца тут нельга. Я хаджу па вуліцах горада і карыстаюся сваім правам інспектара. Выкручаны бардзюры — тэлефаную кіраўніку адміністрацыі, іду з працы — яны ўжо паправілі. Можа быць, не пашанцавала трошкі Цэнтральнаму раёну Гродна са мной, таму што хаджу пешшу, гляджу. Вісіць провад на слупе — тэлефаную зноў кіраўніку адміністрацыі, іду з абеду — яго ўжо ў кабель-канал да гэтага слупа працоўны прырабляе. Самае цікавае, калі я праходзіў міма, працоўны пазнаў мяне. Я кажу яму «дзякуй», а ён кажа: «Калі ласка, ўжо зроблена». Як быццам даклаў. Гэта звычайны рабочы.

Аб гродзенскай міліцыі

 — У Мінску і сітуацыя іншая, людзей жыве больш, жыццё больш імклівае. Мінская міліцыя больш шматлікая, рашучая і рэзкая дзесьці, у іх няма часу быць «у сне». І тут вельмі высокапрафесійная міліцыя з-за таго, што ёсць пэўная местачковасць, гэта аб’ектыўная, нармальная з’ява. Гэтыя людзі жывуць разам, адзін аднаго ведаюць. Раён, сяло, нават абласны цэнтр — людзям разам жыць, і адсюль асабліва ясна відаць, што трэба кансалідавацца, трэба, каб грамадства было прымірэнным, нерасколотым.

Аб пратэстных настроях

 — Людзей, якія выходзілі на пратэсты ў жніўні і пасля, цяпер ужо на вуліцах у той колькасці няма. Чаму? Таму што тая эйфарыя ці адурманенасць дэструктыўнымі Telegram-каналамі паволі праходзіць. Людзі разбіраюцца ўсё больш у тым, дзе лілі няпраўду на нашу сітуацыю, дзе проста чорным колерам нас фарбавалі, бо ў нас цудоўная краіна, бяспечная, сытая і спакойная. Не бачыць гэтага можа толькі сляпы. Наймацнейшае ўздзеянне не дало шматлікім разабрацца ў сітуацыі, людзі сталі глядзець на яе не на свае вочы, а жыццём Telegram-каналаў.

Ужо шмат разоў было сказана, напісана: выйдзіце, азірніцеся вакол, паглядзіце — па-ранейшаму ўсе нармальна жывуць, выдатная чыстая краіна, абстаноўка вакол вас, нічога не разбураецца. Святло, цяпло, вада, каналізацыя працуюць, заводы працуюць, транспарт ходзіць як гадзіннік, на вуліцах чыста і спакойна. Навошта вы засмечваеце свае мазгі і сваю свядомасць, псіхіку тым, што ў сетцы? І вось што мы бачым цяпер: народу хочацца, мабыць, не толькі хлеба, але і відовішчаў. Гэтыя людзі, якіх каранавірус пазбавіў нейкіх іншых відовішчаў, яны не згодныя, з чым — сфармуляваць не могуць. Яны ёсць і яшчэ нейкі час будуць. Будуць хадзіць, блукаць.

Такое ўражанне, што яны вельмі хочуць атрымаць гэтыя штрафы, суткі арышту. Гэта для іх стала звыклым напаўненнем жыцця. Яны, на жаль, не здольныя зразумець, што, разгойдваючы сітуацыю, калі б ім гэта ўдалося зрабіць, то вярнуцца ў свае цёплыя кватэры пасля 2−3-гадзіннага закісання, можа быць, і не ўдалося б, таму што ўслед за зменай сітуацыі змянілася бы ўсё. Эканоміка, прыбытак, зарплаты, даходы людзей, а за імі ўслед — усё тое, дзе мы жывем: цяпло, вада, святло і ўсё астатняе.

Пра гібель Рамана Бандарэнка

 — Я думаю, пра гэты выпадак ужо шмат расказана, і адзінае годнае рэагаванне — менш шуму вакол гэтага, не рабіць на гэтым ніякім бокам ніякіх спекуляцый. Галоўным тут з’яўляецца спачын душы чалавека. Нейкі бок цяпер вакол гэтага праяўляць і зноў раздзімаць іскры не варта нікому.