Як гродзенка стварае хлеб, марыць аб пякарскай школе і займаецца дабрачыннасцю

У гродзенкі Надзеі Кузняцовай палова кухні занятая рознымі гатункамі мукі і спецыяльнай начыннем для выпечкі. Маладая мама і хлебапёк частуе сваімі творамі сяброў і сваякоў, марыць адкрыць пякарскую школу і займаецца дабрачыннасцю, піша rgazeta.by.

Надзея зацікавілася выпечкай больш за два гады таму. Кажа, што ў дэкрэце трэба было заняцца чымсьці акрамя дзіцяці, і дзяўчына абрала хлеб. Пачала вывучаць інфармацыю ў кнігах, у інтэрнэце, і спякла свой самы першы бохан.

— Гэта быў дарніцкі хлеб. Усімі любімая «цаглінка», смак якой нам знаёмы з дзяцінства. Самы, у прынцыпе, просты, але ў той жа час складаны. Таму што ніколі не ведаеш, які будзе вынік. Тут важна ўсё: тэмпература памяшкання, закваска, мука, — распавядае Надзея.

А затым панеслася: цэльназбожжавы хлеб, італьянскі з пармезанам і вэнджанымі таматамі, заварны «Нарачанскі», здобныя брыёшы, міланскія панетоне, жытнія фінскія акрайчыкі. Спіс можна працягваць яшчэ вельмі доўга, таму што Надзея спыняцца не збіраецца — актыўна наведвае майстар-класы, у тым ліку і онлайн, адточвае сваё майстэрства штодня. Кажа, што многія віды хлеба для нас — дэлікатэс. «А душа славянская ўсё ж такі цягнецца да звычайнага жытняга, шчыльнага, цёмнага хлеба — каб і да баршча, і да сала», — смяецца майстар.

Як гатаваць хлеб?

Без чаго немагчыма спячы хлеб? Вядома, без закваскі. Рыхтуюць яе з сумесі вады і мукі, якія «заквашваць» на працягу сямі дзён. Калі закваска гатовая, на ёй ставяць рошчыну. Зноў дадаюць ваду і муку, вымешваюць і пакідаюць на паўгадзіны — гадзіна для аўталіза, прасцей кажучы — расстойкі. Так ва ўмелых руках Надзеі нараджаецца будучы пшанічны цэльназбожжавы хлеб. Разам з майстрам шукаем так званае «глютэнавае акно»: расцягваем на паверхні стала максімальна тонка, калі ўтвараецца празрыстая плёнка і пры гэтым не рвецца, значыць, усё атрымалася.

Фармуем і адпраўляем у халадзільнік на некалькі гадзін. Майстар бярэ ратангавыя формы, каб хлеб «дыхаў», унутры — льняная аснова, прысыпаная мукой. Надзея кажа, што шмат хлебапякарнага начыння заказвае на кітайскіх сайтах, таму што ў нас такі ж посуд каштуе ў некалькі разоў даражэй. А сама дастае з халадзільніка загадзя зафармаваны хлеб і рыхтуе яго да апошняга этапу — выпечкі.

Тут таксама не ўсё так проста, бо ў духоўцы неабходна падтрымліваць высокую тэмпературу. Для гэтага кожны добры майстар мае пякарскі камень — плоскую пліту з адмысловых вулканічных парод, якую размяшчаюць унізе духавой шафы. Зафармаваны хлеб адпраўляюць у духоўку і накрываюць спецыяльным каўпаком на 10 хвілін, каб хлеб раўнамерна прапёкся. Затым каўпак здымаюць і пакідаюць бохан яшчэ на 15 хвілін. Галоўнае за гэты час — не зваліцца ў прытомнасць ад ашаламляльнага водару, які запаўняе сабой усю прастору.

— Раней я пякла невялікую порцыю — 2 баханкі хлеба, затое кожны дзень. Таму што свежы хлеб абавязкова ў нас разразаўся — а калі ўжо разразаўся, то і з’ядаўся. Бацькоў частавалі. Паступова я перайшла на 4 формачкі, потым на 6, цяпер на 8. Вельмі часта замарожваю хлеб — ён пасля размарозкі абсалютна не губляе сваіх смакавых якасцяў. У духоўку паставіў на 15 хвілін — і ў цябе свежы, хрумсткі хлеб, — дзеліцца пякарскімі сакрэтамі Надзея.

Дабрачынныя майстар-класы і мара аб пякарской школе

Галоўныя памочнікі і дэгустатары ў сям'і Надзеі - муж Сяргей і дачка Ясенія. Малой 2,5 года, і яна вельмі любіць ласавацца мамінымі творамі. Калі сям’ю запрашаюць у госці, то Надзея з мужам заўсёды бяруць з сабой хатні хлеб. А вось смак крамнай «цаглінкі» ў сям'і Кузняцовых даўно забыліся.

Сёння Надзея пра хлеб можа гаварыць гадзінамі, а сваімі ведамі шчодра дзеліцца на майстар-класах, якія арганізоўвае ў горадзе. Атрыманыя сродкі сям’я Кузняцовых адпраўляе на дабрачыннасць: ужо дапамаглі дзіцячаму і даросламу гродзенскім хоспісам, не пакінулі без падтрымкі і братоў нашых меншых з пункта часовага ўтрымання безнаглядных жывёл Спецаўтагаспадаркі горада. Аб уласнай пякарні дзяўчына не марыць, майстар хоча засяродзіцца на навучанні такіх жа «улюбёных» у хлеб і развівацца ў гэтым кірунку.