Гэта гісторыя, якая з табой дакладна не адбудзецца. Гэта ж пра ВІЧ, які магчымы недзе там, «у Еўропах» або ў падручніках. Мы пра ВІЧ і так усё ведаем. Толькі сутыкнуўшыся з праблемай тварам да твару разумееш — страхаў і стэрэатыпаў у талерантных беларусаў нашмат больш, чым ведаў з адукацыйных буклетаў і прафілактычных улётак.
У гродзенскім кінаклубе «Ракурс» 9 студзеня паглядзелі і абмеркавалі фільм «II» беларускай рэжысёркі Улады Сяньковай. Пра тое, як здымалі фільм і чаму яго «не трэба» глядзець падлеткам, распавялі прадзюсар Мікалай Лаўранюк і акцёр Аляксей Вайніловіч.
Зняць фільм пра праблему ВІЧ центрe «АРТ Корпорейшн» прапанаваў Інстытут ЮНЕСКА па інфармацыйных тэхналогіях і адукацыі.
«Спачатку думалі пра дакументалку, потым з’явілася ідэя зрабіць ігравое кіно. Улада Сянькова і Саша Лясько напісалі сцэнар. У выніку атрымаўся фільм на гадзіну. Яго знялі за 6 дзён», — распавёў Мікалай Лаўранюк.
Задачы зрабіць адукацыйны матэрыял у здымачнай групы не было. Інфармацыі пра ВІЧ дастаткова ў адкрытым доступе. «Падумалі, наш фільм якраз стане стымулам, каб людзі пастараліся самі нешта знайсці. Я ведаю такія выпадкі, калі гледачы пасля фільма рабілі тэст на ВІЧ».
Калі здымалі, вырашылі ўсе таксама зрабіць тэст на ВІЧ, распавёў Аляксей Вайніловіч: «І тут нехта кажа: а раптам у каго з нас ВІЧ? А іншы такі: ой, а мы ж з адной бутэлькі пілі». Як у кіно ўсё і здарылася. Хоць сцэнар перад здымкамі чыталі".
З іншага боку праект не толькі пра людзей з ВІЧ. «Гэта больш аб праблемах стыгматызацыі, калі грамадства робіць чалавека ізгоем, пачынаецца цкаванне і ізаляцыя. Такое можа закрануць любога, хто адрозніваецца ад большасці».
Галоўныя ролі ў стужцы выканалі маладыя акцёры Аліна Юхневіч, Аляксей Вайніловіч і Іларыя Шашко.
Па словах прадзюсара, спачатку галоўную ролю прапанавалі іншай выканаўцы, але яна адмовілася граць ВІЧ-інфікаваную гераіню. Маўляў, з-за такой ролі могуць быць іміджавыя страты. Некаторыя акцёры адмаўляліся з-за невысокіх ганарараў, але ў асноўным згаджаліся адразу. «У беларускіх артыстаў не так шмат магчымасцяў для творчай рэалізацыі - альбо серыялы расійскія, альбо тэатр. А тут было цікава працаваць».
На Варшаўскім міжнародным кінафестывалі карціна заслужыла асаблівае ўпамінанне журы за «кінематаграфічны голас з краіны, слаба прадстаўленай на сусветнай сцэне, які ўзрушыў нас сваім смелым, адважным і свежым расповедам гісторыі, якая звяртаецца да жорсткай рэальнасці сацыяльнай ізаляцыі».
На гродзенскай прэм’еры фільм паказалі ў версіі 18+. На думку гледачоў, падлеткавая тусоўка выглядала цалкам праўдападобна і нават «гіперрэалістычна». Там гучалі сучасныя музычныя трэкі, а школьнікі не заўсёды выглядалі паінькам. Часам яны біліся, былі сцэны булінгу, у некаторых эпізодах чуўся мат, часам можна было здагадацца, што падлеткі не зусім цвярозыя.
У адкрыты пракат выйшла больш мяккая версія фільма 16+. У ёй заглушаныя нецэнзурныя выразы.
Атрымліваецца, што фільм здымалі для падлеткавай аўдыторыі, але паглядзець яго на «законных падставах» у мэтавай аўдыторыі не вельмі атрымаецца.
«Ёсць заканадаўства, ёсць Мінкульт, які па сваіх правілах выстаўляе абмежаванні. Нецэнзурная лексіка — гэта адразу 18+», — каментуе Мікалай Лаўранюк.
У Гродне фільм будзе ў пракаце да 15 студзеня. Паглядзець яго можна ў кінатэатры «Чырвоная зорка».
Для зручнасці жыхароў і гасцей горада ў Гродне ўводзяць новую схему абмежавання руху мотатранспарту. Існуючая…
Мурал стварылі спецыяльна для "Музея Лідскага бровара". Убачыць яго можна падчас экскурсіі на піваварню 1876…
Мабільны комплекс радыяцыйнага сканавання купляюць на Беларускую АЭС. Удзельнікам закупкі можа быць юрыдычная або фізічная…
На Фолюшы з'явілася новая прапанова — трохпакаёвая кватэра ў жоўтых танах з таемным пакоем. Жыллё…
З аўкцыёну ў Гродне прадаюць мікрааўтобус Volkswagen Transporter. Ён належыць актывісту Ежы Грыгенча, завочна асуджанаму…
Блогерка пад нікам Tomchikcerberejus паказала хлеб, які яе дзіця купіла ў адной з гродзенскіх крам.…