Вернісаж выставы гродзенскага фатографа Аляксандра Саенкі адбудзецца 14 чэрвеня. Аўтар найбольш вядомы як рэпартажны фатограф, але для сябе здымае ў стылі гульні святла і ценяў. Новы праект называецца «Прыдуманы горад», ён вельмі асабісты. Каб разабрацца ў вобразах і сімвалах, Hrodna.life пагутарыў з аўтарам.
«Прыдуманы горад» — гэта роздум пра траўмы мінулага. Гэта спроба чарговы раз адказаць на галоўнае чалавечае пытанне — хто я? Гэта спроба раскрыць таямніцы самога сябе праз прызму святла і ценю. Гэта паглыбленне ў прыдуманы свет, дзе сярод шэрых сцен даўно згас агмень, а ў вачах засталіся толькі жаданні і надзеі, парослыя бур’янам. Калі цягнешся да зорак, але імкліва падаеш у церні, дзе пустэча наперадзе і пустэча за табой, у якой вінаваты ты сам…" - так піша пра выставу Аляксандр.
Унутраны горад
Выставы Аляксандра Саенкі бываюць у Гродне нячаста, прыблізна раз на два гады. Ён патлумачыў, што гэты тэрмін — як бы жыццёвы цыкл, за які адбываецца даследаванне гарадскога жыцця і рашэнне ўнутраных праблем.
«Калі чалавек ідзе па горадзе, ён часта не заўважае гульні святла і ценю. Гэта мой прыдуманы свет, у якім апынаюся штодзень, калі бачу нейкія нестандартныя рэчы, рэчы пад іншым вуглом».
Траўмы, пра якія распавядае Аляксандр — гэта праблемы асабістага характару, праблемы адносінаў мужчыны і жанчыны, адносінаў з дзецьмі. Такія мае ці не кожны.
«Мне вельмі важна, каб гледачы знаходзілі свае метафары. У кожнага свае праблемы, і калі глядзіш на карцінку, водгуллі, метафары знаходзяцца. Гэта класна, што я бачу на выяве адно, бо быў у гэтым моманце, а чалавек пабачыць абсалютна іншае».
Здымкі на выставе не пастановачныя, усе моманты — злоўленыя. Сярод герояў ёсць і знаёмыя фатографа, але на фота не бачна твараў, яны схаваныя ў цені. Аўтар кажа, што не любіць, каб людзей на здымках пазнавалі, як і не хоча паказваць твары дарагіх яму людзей: «Мне не важна, хто гэта зняты, а важны кантэкст, у якім гэта адбывалася».
На выставе — пераважна мабільная фатаграфія
«Я ўжо блізу двух год прыхільнік мабільнай фатаграфіі - хуткай, дзе для мяне важна бачыць і фіксаваць. Са з’яўленнем iPhone з’явілася лёгкасць у фатаграфіі, я думаю пра выяву, а не пра тэхнічны бок, наладкі, ці якім аб’ектывам мне гэта зняць. Для мяне гэта новы віток, калі важны змест, а не форма, ці інструмент, якім гэта знята». Апрацоўка здымкаў да выставы была мінімальная.
Выстава пра эмоцыі
Аляксандр — прафесійны фатограф-рэпартажнік. Выставы — гэта тое, што ён аддзяляе ад працы і робіць для сябе. Гэта яго спосаб размовы са светам.
Менавіта гэтая выстава — асабістая.
«У мяне былі выставы „Тралейбуснае дэпо“, „Едакі“ — гэта былі мастацка-рэпартажныя здымкі. Там уздымаліся сацыяльныя праблемы беднасці, бамжоў, паказваліся ўмовы працы. Цяперашняя выстава — мае вышукі на тэму душэўнасці».
Аляксандр Саенка вядзе Instagram, паступова выкладаючы туды свае працы. «Я прыхільнік дазавана паказваць аўдыторыі сваю творчасць у стылі святла і ценю».
Мяжа паміж працай і мастацтвам
«Для выданняў, з якімі я працую, важна, каб глядач адразу добра разумеў, гледзячы на выяву, што, дзе і калі. Пра некаторыя здымкі я ведаю, што я іх не прадам, гэта толькі для душы». Калі сабралася нейкая колькасць матэрыялу, стала бачна, што ён укладаецца ў цэлае, тады была напісана і канцэпцыя выставы".
