Беларусы ляцелі з Мінска ў Брусэль. Яны пакінулі самалёт, але далей зоны пашпартнага кантролю прайсці так і не змаглі, паведамляе АНТ. На іх завялі адміністрацыйную справу з фармулёўкай «Парушэнне візавага заканадаўства шэнгенскай зоны».
Станіслаў Сувораў: «Мы знаходзімся ў паліцэйскім участку аэрапорта Шарлеруа. У нас адабралі ўсе дакументы і тэлефоны. Толькі ў мяне тэлефон пакінулі, таму што не заўважылі».
Відэа здымае адзін з затрыманых з рэйса Мінск — Брусель. Пяць гадзін таму яны пакінулі самалёт, але далей зоны пашпартнага кантролю прайсці так і не змаглі.
ont.by/files/video/Shengen%20V.mp4
Станіслаў Сувораў: «Калі яны зірнулі на пашпарт, на нашы візы, то ўзніклі нейкія пытанні».
Станіслаў і тры таварыша прыбылі ў Бельгію па запрашэнні.
Станіслаў Сувораў: «Папрасілі афіцыйнае запрашэнне з футбольнага клуба „Бруге“. Мы ім прад’явілі, але яны нават у рукі не ўзялі. Аддалі назад».
Затым былі канвой, спецыяльны аўтамабіль для затрыманых, шлях у ізалятар часовага ўтрымання, дзе разам з нелегаламі і незаконнымі мігрантамі з усяго свету беларусы ў агульнай складанасці правядуць трое сутак. «Парушэнне візавага заканадаўства шэнгенскай зоны», — прыкладна з такой фармулёўкай супраць іх завядуць адміністрацыйная вытворчасць.
Станіслаў Сувораў: «Літоўскія візы стаялі. Яны нам там спрабавалі растлумачыць, што першы ўезд павінен быў быць у Літву, а толькі потым — у Бельгію. Мы тлумачылі, што ў Бельгіі мы на два дні, а затым паляцім у Літву на больш доўгі тэрмін».
Спрэчкі на тэму, ці працуе правіла першага ўезду, не сціхаюць, колькі існуе шэнгенскае пагадненне. Гаворка ідзе аб абавязацельстве перасякаць першай мяжу той краіны, прадстаўнікі якой уклейвалі візу ў беларускі пашпарт. Хтосьці сцвярджае, што адкрываў візу ў польскім пасольстве, а заязджаў у Еўропу праз Літву, звяртаўся ў іспанскі візавы цэнтр і без праблем адпраўляўся наўпрост на французскія курорты. Гісторый шмат, але правіла ўсё-ткі адно.
Адкрываем пяты артыкул Візавага кодэкса Шэнгенскага пагаднення. Кампетэнцыі дзяржаў, якія выдаюць запаветны шэнген, вызначаны ўсяго ў трох пунктах. Выдаваць візы можа:
а) дзяржава, чыя тэрыторыя выступае адзіным месцам прызначэння;
b) калі паездка ўключае некалькі краін, — дзяржава, тэрыторыя якой выступае асноўным месцам прызначэння з пункту гледжання працягласці або мэты знаходжання;
c) калі асноўнае месца прызначэння не можа быць вызначана, — дзяржава, праз знешнюю мяжу якой будзе адбывацца ўезд на тэрыторыю шэнгенскай зоны.
Героі нашай гісторыі, атрымаўшы візы ў літоўскім пасольстве, наўпрост паляцелі ў Бельгію, а значыць, візавы кодэкс парушылі. Фармальна. Але ж гэта дзелавая паездка, а на зваротным шляху беларусы збіраліся ў Літву. Маглі ж планы змяніцца за пару гадзін да выезду? Што пра гэта думаюць у спецыяльным кіраванні Еўрапейскай камісіі, якая рэгулюе міграцыйныя працэсы? Вось адказ на наш запыт:
«Мы не можам гэта каментаваць. Выдача віз, а таксама адмова ва ўездзе з’яўляецца кампетэнцыяй дзяржавы-члена, таму мы прапануем вам звязацца непасрэдна з бельгійскімі/літоўскімі ўладамі».
Выдача віз і кантроль за імі - гэта ўжо адказнасць памежнікаў той краіны, якія правяраюць дакументы. Там таксама працуюць людзі. Яны бываюць ўважлівыя і не вельмі, раздражнёныя і добрыя, разумеючыя і не зусім. Адсюль з’яўляюцца і гісторыі, што хтосьці заехаў, а кагосьці спынілі прама на мяжы, сцвярджае консул беларускага пасольства ў Бельгіі. Амаль 30 разоў за сваю амаль трохгадовую дыпмісію яму прыходзілася ратаваць землякоў з непрыемных гісторый.
Алег Лешанюк, першы сакратар амбасады Беларусі ў Бельгіі: «У выпадку затрымання паліцыянтамі ў аэрапорце неабходна запатрабаваць званок консулу і перакладчыка, калі вам падаюць дакументы на подпіс. Калі вы не разумееце, што вам даюць, то такія дакументы падпісваць не варта. Трэба запатрабаваць адваката або перакладчыка і зразумець, што там напісана. Далей неабходна звязвацца з консульскім супрацоўнікам для далейшых тлумачэнняў».
У выпадку з камандзіроўкай ў Бруге беларусы пасля ўмяшання консула падпісалі паперы, дзе пагадзіліся з парушэннем, і прама з ізалятара з’ехалі назад у аэрапорт на рэйс у Мінск. Камандзіроўка сарвалася, засталіся толькі непрыемныя эмоцыі ад зносін з людзьмі ў пагонах.
Станіслаў Сувораў: «Нас прывезлі зноў у гэты зачынены пакой і пратрымалі там 5−6 гадзін без ежы. Там нам патлумачылі, што праблема з дакументамі. Мы задалі пытанне нашым памежнікам: чаму нас тут прапусцілі, а там не прапусцілі? Яны таксама задаюцца пытаннем».
Лепш не даваць правяраючым нават фармальных падстаў для прэтэнзій. Адстойваць правату заўсёды прасцей, калі ўпэўнены ў ёй на 100%.
Каб не вылецець у трубу з выдаткамі на непрадбачаныя абставіны на адпачынку, рэцэпт для вандроўцы застаецца ранейшым — рыхтавацца да паездкі, правяраць кожную дробязь, нават калі здаецца, што ўсё ў поўным парадку.
