«Самыя дзёрзкія мінакі прылюдна адчытвалі». Гродзенка паўгода праходзіла ў хіджабе

Гродзенскі псіхолаг Алена (імя зменена па просьбе гераіні) пазнаёмілася з мужчынам, з-за якога прыняла іслам. Паўгода разбіралася ў арабскай вязі, наведвала мячэць, здзяйсняла намаз і хадзіла ў хіджабе. Яна ўжо рассталася з каханым і адышла ад ісламу. Яе зноў прынялі ў праваслаўную царкву. Пра вынікі падобнага вопыту гераіня расказала журналісту «Перспектывы».

Прыняла іслам

— Адразу ўдакладню, што расталася з мужчынам-мусульманінам праз месяц, як прыйшла ў іслам. Я не звязваю наш разрыў з культуралагічнымі адрозненнямі, проста ўсюды ёсць добрыя і дрэнныя людзі. Не хаваю, калі пазнаёміліся, мой мужчына ставіў мне ў прыклад мусульманак з-за іх веры, — распавядае гродзенка.

«Званочкам» ў адносінах сталі супярэчнасці, якія выявіла Лена, вывучаючы іслам:

— У Каране шмат напісана аб правільных адносінах паміж мужчынам і жанчынай. Аказалася, што мусульманін можа ажаніцца на праваслаўнай дзяўчыне. Абмежаванні распаўсюджваюцца толькі на мужчын, якія хочуць ажаніцца на мусульманцы. Перад гэтым жаніхі абавязаны прыняць іслам. Атрымліваецца, што нічога ганебнага ў маіх паводзінах не было, як мне прадстаўляў мой мужчына, — тлумачыць суразмоўца.

У мусульман, якія жывуць паводле Карану, не прынята сустракацца, не кажучы ўжо пра грамадзянскі шлюб. Алена лічыць, што дзяўчатам трэба насцярожыцца, калі мусульмане іх адразу не клічуць замуж. Гэта азначае, што ў іх несур’ёзныя намеры. Прыкладна так адбылося ў выпадку Лены.

— Каран вучыць паважаць жанчыну. І ў цэлым мой мужчына хацеў адпавядаць патрабаванням, ўскладзеным на моцную палову чалавецтва ісламскім вучэннем. У гэтым асяроддзі аберагаюць жанчын, усю цяжкую і арганізацыйную працу бяруць на сябе мужчыны. Дарэчы, матэрыяльнае забеспячэнне сям'і таксама кладзецца на іх плечы, — тлумачыць гродзенка.

Дзяўчына кажа, што да разладу з мужчынам-мусульманінам прывялі побытавыя пытанні: яму не падабалася, як я гатую. А я лічуся ў сям'і выдатным поварам. Калі мужчына не любіць маю ежу, для мяне гэта непрымальна. Да таго ж магу па-жаночаму пакамандаваць, а яму гэта не падабалася.

Малітва от душы

Цяпер яна ні пра што не шкадуе. Пасля разрыву з каханым яшчэ некалькі месяцаў заставалася ў ісламе. Учынак тлумачыць проста: увесь час знаходзіцца ў пошуку, доўгі час займалася рознымі духоўнымі практыкамі.

Суразмоўніца тлумачыць, што падобны вопыт меў і практычнае прымяненне: «Я вывучыла арабскі алфавіт, вызубіць Суны, пазнаёмілася з цікавымі людзьмі. Навучылася маліцца ад душы, бо намаз трэба здзяйсняць пяць разоў на дзень. Я заўважыла, як супакойваецца нервовая сістэма, з’яўляецца яснасць у галаве для прыняцця важных рашэнняў. Сваім кліентам раю маліцца ці медытаваць у залежнасці ад таго, што ім бліжэй».

Як распавядае Алена, у Гродне — адна з наймацнейшых мусульманскіх абшчын. На сумесны намаз прыходзіць каля ста чалавек. Большасць — спрадвечныя мусульмане: эмігранты і студэнты. У суполку ўваходзяць дзяўчыны, якія выйшлі замуж за мусульман.

— Суполка дружная, людзі дапамагаюць табе разабрацца ў цікавых тябе пытаннях, усе добразычлівыя, гасцінныя і богабаязныя, — удакладняе суразмоўца.

Закалка на вернасць

Не абышлося без цяжкасцяў. Некаторыя сябры адвярнуліся. Асабліва негатыўныя эмоцыі выклікала змена іміджу. Лена стала насіць спадніцы да падлогі і хусткі:

— Хустка — самая балючая тэма ў гэтай гісторыі. Мінакі азіраліся, самыя дзёрзкія прылюдна крытыкавалі. Я чула аб падобных праблемах і ад іншых дзяўчат, якія прынялі іслам. Але такія выпадкі, дзякуй Богу, рэдкія. Усё ж такі людзі ў нас сталі больш талерантнымі і ўжо прызвычаіліся да нетрадыцыйных касцюмах, бачачы, у якой вопратцы ходзяць замежныя студэнты. Былі і прыемныя моманты: мужчыны адчынялі дзверы, прапускалі ў транспарт, — тлумачыць Алена.

Сутнасць ісламскага касцюма — не канцэнтраваць увагу на сабе як на жанчыне. У такім прыкідзе мужчына перш за ўсё бачыць у жанчыне асобу. І гэта прыцягнула гродзенку.

— Спадабалася і тое, — кажа яна, — што мужчыны і жанчыны маюць зносіны толькі па справе. Прычына ў тым, што ў мусульман гэта працэс складаны: трэба спытаць дазволу ў жонкі або мужа, у пакоі разнаполым людзям нельга заставацца сам-насам, калі яны не сваякі. Добра, што гэтая рэлігія практычна не пакідае шанцаў на здраду. Але прытрымлівацца гэтых правілаў мне было складана: я кансультую кліентаў, уключаючы мужчын, у адасобленай абстаноўцы.

Алена сцвярджае, што практыкаваць іслам складана без падтрымкі сям'і, сваякоў. Да таго ж яна зразумела, што праваслаўе ёй бліжэй,
калі яго глыбока прыняць і ўсвядоміць.

У праваслаўную царкву Алену прынялі зноў, цяпер яна кансультуецца з духоўным настаўнікам і нават пабывала на паслушанні ў манастыры ў Жыровічах. А вось сяброў з мусульманскай абшчыны не засталося.

— Раней з дзяўчатамі стэлефаноўваліся, абмяркоўвалі жыццёвыя пытанні. Цяпер інтарэсы разышліся, амаль не маем зносін. Пры сустрэчы толькі сухое прывітанне. Вось нядаўна папрасілі вярнуць Каран. Як і ў любой рэлігійнай суполцы, тут з асцярожнасцю ставяцца да людзей іншага веравызнання, бароняць «тэрыторыю» і сваю свядомасць ад іншадумства. Але іслам, як і праваслаўе, вучыць дабрыні і цярпенню. Проста ў нас не заўсёды атрымліваецца жыць па правілах, — падсумоўвае гарадзенка.