Фанат сваёй справы. Чалавек, які рабіў немагчымае. Памёр Аляксандр Шымковяк

Гэты фотаздымак з’явіўся ў акаўнце Шымковяка ў фэйсбуку 19 лютага. Яшчэ ранкам 21 лютага ён, як звычайна, праводзіў трэніроўку сваёй любімай «Алімпіі», якой аддаў сваё жыццё. У прамым сэнсе слова, бо ўжо вечарам серады чалавека не стала.

Спытай на вуліцы 10 гарадзенцаў пра тое, хто такі Аляксандр Шымковяк — і дзевяць з іх не справяцца з правільным адказам. Насуперак тэлевізійнай прапагандзе, беларусы мала займаюцца і слаба цікавяцца спортам.

Аляксандр Шымковяк гэта добра ведаў, але ніколі не здрадзіў абранай справе жыцця.

Ачоліўшы ў 2000 г. гарадзенскую «Алімпію», ён восем разоў зрабіў гарадзенак чэмпіёнкамі краіны, перамагаў у Балтыйскай лізе.

Без грошай, без нармальнай залы для трэніровак, штогод губляючы лідарак, Шымковяк упарта рабіў сваю справу, даючы бой багатым сталічным дружынам.

А паралельна разам са сваёй жонкай Вікторыяй вазіўся з дзяўчынкамі, якія рабілі свае першыя крокі ў баскетболе.

Менавіта гарадзенкі штогод складалі аснову юніёрскай дружыны Беларусі, якая з поспехам гуляла на міжнароднай арэне.

Упартасць Шымковяка не магла не ўражваць. Толькі аднойчы, у лютым 2015 г., чарговы раз даведаўшыся, што грошай на развіццё гарадзенскага жаночага баскетболу зноў не прадбачыцца, ён прыняў цяжкае рашэнне пакінуць пасаду галоўнага трэнера каманды. Каб праз кароткі час зноў вярнуцца да СВАІХ дзяўчат, якія любілі і паважалі СВАЙГО трэнера.

Затым была яшчэ складаная аперацыя на сэрца, пасля якой толькі адзін з дзесяці вярнуўся б да такой эмацыйнай прафесіі, як трэнерская. І гэтым адным быў Аляксандр Шымковяк.

Вялікі трэнер, які даў дарогу ў вялікі спорт цэлай плеядзе баскетбалістак. Чалавек, які жыў сваёй справай да апошняга дня.