Новы будынак гандлёвага цэнтра на Вялікай Траецкай, 25 увялі ў эксплуатацыю ў 2024 годзе. Але яшчэ на этапе рэалізацыі праекту пабудова атрымала некалькі ўзнагарод на міжнародных конкурсах. Распрацоўваў праект архітэктар Віктар Варабей. У інтэрв'ю Onliner.by ён распавёў, як яму ўдалося ўпісаць сучасны будынак у гістарычную забудову.
Інвестар мяняўся, але першапачатковую задуму ўдалося захаваць
Калі ўчастак пад будаўніцтва выставілі на аўкцыён, адной з умоў для будучага інвестара было захаванне гістарычнага модуля.
— Заказчык жа са свайго боку хацеў атрымаць сучасны стыльны будынак. Што асабліва прыемна: нават нягледзячы на тое, што падчас пандэміі інвестар змяніўся, праект не карэктавалі - ніякага спрашчэння і патаннення, — распавядае Варабей.
Праект крытыкавалі за яго нетыповасць
Галоўнай перашкодай пры рэалізацыі праекта стала яго ўзгадненне. Аднак архітэктару ўдалося даказаць чыноўнікам, што будынак арганічна ўпішацца ў гістарычную забудову.
— Крытыка была, у тым ліку гучала такая фраза: «Гэта не гродзенская архітэктура». Але што такое, прабачце, «гродзенская архітэктура»: у нас у горадзе на невялікім участку зямлі суседнічае сучасны драмтэатр, Фарны касцёл, пабудаваны ў 1705 годзе, шматлікія будынкі XVIII і XIX стагоддзяў. Наадварот, выдатна ж, калі па пабудовах можна ўбачыць, як мяняліся эпохі.
На мой погляд, будаўніцтва псеўдагістарычных будынкаў, стылізацыя, імітацыя пазбаўляюць горад сапраўднай гістарычнай глыбіні і прыводзяць да растварэння сапраўднай спадчыны ў фальшывым асяроддзі.
— У нашым выпадку ўсё скончылася добра, праект быў узгоднены. І мы змаглі яго рэалізаваць роўна такім, якім і задумалі, — дзеліцца архітэктар.
Чытайце таксама: Два архітэктурныя праекты з Гродна атрымалі ўзнагароды на міжнародным конкурсе
Ліўнёўку схавалі, а плітку для тратуара падбіралі ў тон фасаду: як будынак упісалі ў прастору вуліцы
Пры будаўніцтве будучага гандлёвага цэнтра ўлічвалі асаблівасці гістарычнай вуліцы.
— Да будаўніцтва мы падыходзілі вельмі далікатна: абавязвалі месца і асяроддзе. Новы будынак у тым ліку далікатна адступае ўглыб ад лініі гістарычнай забудовы. Як вынік — тратуар каля дома № 25 нават шырэй, чым каля суседніх пабудоў.
Ліўнёўку схавалі за фасад. Ваду адвялі адразу ў гарадскі калектар, таму падчас дажджоў пад ногі пешаходам мора не цякуць.
— Прылеглую да будынка тэрыторыю вымасцілі пліткай у тон фасада. Гэта таксама была ініцыятыва заказчыка: папрацаваць не толькі з самім аб’ектам, але і з навакольным асяроддзем. Акрамя гэтага, арганізавалі невялікую зону адпачынку каля таго самага дрэва, якое неабходна было зберагчы, — распавядае Варабей.
Ад крыклівых шыльдаў адмовіліся адразу
Асаблівасцю будынка стаў яго фасад — сцены абліцавалі цэглай ручной фармоўкі, дасягнуўшы «піксельнага» эфекту. Так што пры з’яўленні сонечных прамянёў на сцяне можна ўбачыць гульню святла і цені.
— Насамрэч, хочацца падзякаваць мулярам, якія гэта зрабілі: працэс вельмі працаёмкі і складаны. Так, ёсць схемы, чарцяжы, але нюансаў хапае. Бо элементы не аднолькавыя: адны выступаюць больш, іншыя меншыя. Трэба было не заблытацца, усё ўлічыць. Вядома, я кантраляваў працэс, але без прафесіяналізму рабят так добра не атрымалася б.
Прадумвалі з заказчыкам і шыльды на фасадзе: адразу дамовіліся, што не будзе нічога вычварнага, якое мігціць, пераліваецца. Усё строга і густоўна.
— Калі толькі браўся за праект, ставіў перад сабой мэту стварыць прыклад сучаснай архітэктуры, якая гарманічна ўпісваецца ў гістарычны цэнтр; паказаць, што да навакольнага асяроддзя можна ставіцца беражліва. Думаю, усё ўдалося, — адзначае архітэктар.
Чытайце таксама: Якія ўзнагароды атрымаў будынак на Вялікай Траецкай
