Кожную першую нядзелю месяца ў гродзенскім францішканскім касцёле адбываецца працэсія. Вернікі з малітвамі тройчы абыходзяць па колу святыню знутры. Мужчыны апранаюць белыя накідкі - комжы і нясуць харугвы. На адной з іх можна прачытаць напіс на польскай мове: «Эўхарыстычны крыжовы паход. Гродзенскія агульныя школы № 7 і № 10. 1938 год». Гэтая харугва — адзіны напамін пра даваенную гісторыю самай старой існуючай дасюль гродзенскай школы, якая цяпер мае № 6.
У 20-х гадах мінулага стагоддзя Занёманскае прадмесце Гродна імкліва расло. Кварталы адбудаваліся ад знішчэнняў савецка-польскай вайны 1920 г. Народ таксама імкліва пачаў будаваць прыватныя дамы на былых землях маёнтка Аўгустовак. Так паўсталі Мігоўская, Гданьская, Ганёндзкая, Лелявеля, Зана ды многія іншыя…
Насельніцтва занямоння імкліва расло, а горад не меў тут аніводнай школы. І толькі ў 1925 годзе пачалося будаўніцтва агульнай школы імя Стэфана Жэромскага, якая атрымала № 7.
Уся мастацкая выразнасць будынка была перанесена на дах, які каларыстычна вылучаўся керамічнай дахоўкай. Вялікія аркавыя вокны спартыўнага зала і галоўнага ўвахода, а таксама фігурныя шчыты ўвахода і рызаліта надавалі будынку асаблівую параднасць, нягледзячы на аскетычнасць аздобы сцен і вокнаў.
Адным словам, выйшаў цікавы будынак, які спалучаў у сабе традыцыйныя расы даваеннай архітэктуры і пошукі польскімі архітэктарамі свайго ўласнага нацыянальнага стылю. Сёння такі стыль можна назваць польскім мадэрнам.
Паколькі абшар прадмесця імкліва павялічваўся, то моцна расла і колькасць школьнікаў. У 1938 г. у адносна невялікай школе імя Жэромскага вучылася ўжо 1280 дзяцей і школу нават прыйшлося падзяліць на дзве — № 7 і № 10. Абедзве ўстановы размяшчаліся ў адным будынку, што зусім не задавальняла бацькоў.
У кастрычніку 1938 года жыхары левабярэжжа звярнуліся да гарадскіх уладаў з просьбай пабудаваць на прадмесці яшчэ адну школу. У мемарыяле адзначалася, што насельніцтва прадмесця складае бадай што 1/3 усяго насельніцтва горада, а школа там толькі адна, з-за чаго больш за 500 дзяцей вымушаны штодзень у школу хадзіць праз Нёман. Літаральна праз некалькі дзён уладальнік часткі маёнтка Аўгустова Маўрыцый О’Брыен дэ Ласі выдзеліў пад будаўніцтва новай школы гектар зямлі на вуліцы Ласасянскай. Школу планавалася ўзвесці ў 1939−1940 гг. Ці паспелі пачаць будаўніцтва — мы сёння не ведаем.
Можна меркаваць, што падзеі верасня 1939 г. не вельмі паўплывалі на вучняў гэтай школы і іх бацькоў. Вучыліся тут галоўным чынам дзеці небагатых гараджан у першым пакаленні - католікаў з навакольных вёсак, якія пабудаваліся на Занямонні ўжо пасля Першай сусветнай вайны. Дзяцей гарадской эліты — павысыланай бальшавікамі ды растралянай немцамі, у гэтай школе вучылася вельмі мала…
Савецкія ўлады імкліва распаўсюджвалі на новазанятых тэрыторыях усеагульнае навучанне. Таму ўжо ў пачатку 1940 г. на вуліцы Ліповай, якая да таго часу стала вуліцай Гарнавых, пачалося будаўніцтва так званай «сталінскай» школы, якая пад № 18 паспела адпрацаваць навучальны 1940/41 гг. Цяпер гэта цэнтар дзіцячай творчасці «Прамень».
У пасляваенныя гады школа № 6 была польскамоўнай, але яе вельмі хутка перавялі на рускую мову навучання. За сем пасляваенных дзесяцігоддзяў праз школу прайшлі тысячы дзяцей з Палестыны, вуліцы Мікалаева, Цітова і іншых недалёкіх раёнаў. Сёння ў гэтай, адной з найменшых школ горада, вучацца хіба праўнукі тых вучняў, якія селі за парты ў гэтых класах восенню 1930 года.
Праз некалькі гадоў школа зможа адсвяткаваць сваё 90-годдзе. Думаецца, будынак яе варты таго, каб быць унесены ў спіс архітэктурнай гісторыка-культурнай спадчыны.
Белавежская пушча сёння раздзеленая не на дзве, а насамрэч на тры часткі: беларускую, польскую і…
Ужо некалькі дзесяцігоддзяў метал-музыка аб'ядноўвае людзей не толькі адных музычных прыхільнасцяў, але і падобнага светапогляду.…
У ГЗК Triniti гродзенцы заўважылі прусака — насякомае бегала па канапе ў зоне фуд-корту. Hrodna.life…
Беларускі гурт Ulis праіснаваў больш за 20 гадоў. Яго спадчына жыве - музыканты робяць каверы,…
Крысціна Мішчук (Пянткоўская) нарадзілася ў 1933 годзе ў Гродне ў сям'і мясцовай інтэлігенцыі. Каталічка. Тата…
У 500 метрах ад плота, узведзенага на польскім баку мяжы з Беларуссю, стаіць вёска Азяраны…