Настольныя гульні спрыяюць інтэлектуальнаму развіццю і сацыяльнай адаптацыі, лічыць Іван Петушок, уладальнік антыкафэ «Партал», дзе 2 снежня прайшла бясплатная гульнятэка для людзей з парушэннямі інтэлектуальнага развіцця. Іван плануе навучыць валанцёраў мясцовага Цэнтра сацыяльнага абслугоўвання гуляць у настолкі, каб наведвальнікі маглі гуляць кожны дзень.
— Людзям з асаблівасцямі цяжка знайсці цікавае хобі. Яны ходзяць на кіно, але настольныя гульні ім таксама даступныя, — кажа Іван Петушок. — Яны трошкі даўжэй засвойваюць правілы, але ў цікавыя гульні, кшталту «Каркасона» ці «Чарапашых бегаў» граюць нароўні з усімі.
Гульнятэку прымеркавалі да Міжнароднага дня людзей з інваліднасцю і акцыі «Вместе мы сможем многое». Запрасілі наведвальнікаў аддзялення дзённага знаходжання для інвалідаў Цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Ленінскага раёна. Гэта пераважна людзі з інтэлектуальнымі парушэннямі, узрост — ад 18 да 48.
Супрацоўніцтва будзе рэгулярным
Загадчыца аддзялення Ларыса Мамай расказала, што настольныя гульні спрыяюць развіццю мыслення, мысленчых здольнасцей і маторыкі рук. Іван пагаджаецца:
— Настольныя гульні развіваюць, бо трэба думаць лагічна. Калі яны будуць перыядычна гуляць, адбудзецца скачок асабовага развіцця і адаптацыі, — кажа ён. — У нас быў эксперымент, калі мы працавалі з цяжкімі падлеткамі. Выхаванец, які кепска паводзіў сябе ў школе, падчас гульняў навучыўся правільна выбудоўваць адносіны з дзецьмі і дарослымі, стрымліваць свае эмоцыі.
З аддзяленнем дзённага знаходжання для інвалідаў Іван Петушок пазнаёміўся на трэнінгу па сацыяльным прадпрымальніцтве для людзей з інваліднасцю.
Цэнтр плануе рэгулярна супрацоўнічаць з «Парталам». Пад Новы год яны правядуць сумесную акцыю. Сувеніры і цацкі, якія вырабляюць у гуртках людзі з асаблівасцямі, трапяць на кірмаш у час гульнятэкі. Сабраныя сродкі пойдуць на дабрачыннасць і развіццё аддзялення. Напрыклад, на пакупку расходных матэрыялаў у гурткі.
Дзеці не прапускалі ніводнага занятку
Іван Петушок некалі год праводзіў гульнятэкі для дзяцей з ДЦП. Кажа, што яны не прапускалі ніводнага занятку, бо дзецям падабалася — яны ўзаемадзейнічалі, гулялі і атрымлівалі прыемныя эмоцыі. Іван кажа, што настольныя гульні - добрая альтэрнатыва камп’ютарным. У камп’ютраных гульнях няма часу абдумаць крок і няма камунікацыі чалавека з чалавекам: не бачна яго твару, рэакцыі, эмоцый.
Да таго ж, на звычайных карэкцыйных занятках наведвальнікі могуць пачаць «сачкаваць». А з настольнымі гульнямі такога не бывае, бо ім падабаецца працэс. У гульню могуць уключацца і выхавацелі.
