Многія гродзенцы лічаць, што існуе спецыяльная установа або людзі, якія абавязаны прытуліць безнаглядную жывёлу і знайсці ёй гаспадара. Але гэта не так. У Гродне ёсць два месцы, дзе трымаюць звяроў «з вуліцы», але ў абодвух неабыякавыя людзі працуюць добраахвотна і не маюць магчымасць дапамагчы ўсім.
Адно з такіх месцаў, грамадскае аб’яднанне «Адданае сэрца», мае ўласны прытулак. Арганізацыю заснавалі неабыякавыя гродзенкі ў 2011 годзе.
Прытулак для сабак знаходзіцца на Дзевятоўцы, а асобны прытулак для катоў неўзабаве з’явіцца на Фолюшы — зараз яго яшчэ будуюць. Арганізацыя існуе цалкам на ахвяраванні ды за кошт розных дабрачынных імпрэзаў па зборы сродкаў.
[irp posts="4151″ name="Вядомыя гродзенцы азвярэлі" каб падтрымаць бяздомных жывёл"]
Жывёлы трапляюць сюды рознымі шляхамі: кагосьці падбіраюць на вуліцах горада самі валанцёры, кагосьці падкідваюць «добрыя» людзі, шмат сабак трапляе сюды пасля наезду аўтамабіля.
Жывёлаў, што патрапілі ў прытулак, абследуе ветэрынар, праводзіць апрацоўку ад паразітаў (унутраных і знешніх), калі патрабуецца — лечыць. «Адданае сэрца» не толькі шукае гаспадароў жывёлам, але і змагаецца з бескантрольным памнажэннем сабак і катоў, каб скараціць колькасць «бяздомышаў». Дарослым жывёлам абавязкова праводзяць аперацыю па кастрацыі або стэрылізацыі. Аднак малых шчанюкоў аддаюць і без гэтага — з умовай, што новыя гаспадары абавязваюцца правесці гэтую маніпуляцыю, калі жывёла дасягне патрэбнага ўзросту.
Ёсць у прытулку старажылы, якім па розных прычынах не ўдаецца знайсці новых гаспадароў. Іх не «ўсыпляюць» і не выкідаюць зноў на вуліцу — тут яны аджываюць свой маленькі век, атрымліваючы хоць трохі ўвагі ад валанцёраў.
У «Адданым сэрцы» жывёл змяшчаюць у вялікіх вальерах, у кожным з якіх ёсць па некалькі цёплых будак. Даглядаюць за ўсім добраахвотнікі, якія кормяць, выгульваюць, лечаць і проста лашчаць сабак. Жывёл, якія маюць патрэбу ў асаблівым даглядзе — хворых ці якія перанеслі аперацыі - валанцёры трымаюць у сябе дома да поўнага выздараўлення (на «ператрымцы»). Часта адразу адтуль сабака накіроўваецца да новых гаспадароў, не патрапляючы назад у прытулак. Валанцёраў усяго дзевяць чалавек — старшыня, куратар па сабаках, куратар па котках і шэсць добраахвотнікаў.
У сярэднім, у прытулку адначасова змяшчаюцца каля 50 сабак. Катам валанцёры дапамагаюць таксама, але ўсе яны знаходзяцца «на ператрымцы». Звычайна іх каля 30.
Раней у самім будынку была каціная частка, але пратулак не мае вадаправоду і трымаць котак побач з сабакамі небяспечна. Таму валанцёры вырашылі адкрыць прытулак для котак асобна. Сродкі збіраюць «усім светам», на будаўніцтве працуюць дабраахвотнікі і неўзабаве прытулак прыме першых жыхароў.
— Мы маем магчымасць прытуліць і больш жывёл, — тлумачыць старшыня «Адданага сэрца» Алена Шыманіца. — але для дагляду за дадатковай колькасцю падапечных патрэбныя і дадатковыя рукі. Мы плануем зрабіць яшчэ некалькі вялікіх вальераў - ёсць і тэрыторыя, і з будматэрыяламі могуць дапамагчы, і валанцёры гатовы папрацаваць на будаўніцтве, але самае галоўнае — знайсці людзей, згодных бясплатна ахвяраваць свой час і сілы на выратаванне чатырохногіх.
За 2016 год прытулак знайшоў гаспадароў 158 сабакам і 41 кату (з улікам тых, якія былі на «ператрымцы»). Усяго за час існавання «Адданага сэрца» новы дом здабылі больш за 500 жывёл.
[irp posts="4913″ name=" Сабака — гэта цяпло і любоў". Як адзін з гадаванцаў прытулку жывёлаў знайшоў сабе дом"]
Усіх, аддадзеных у добрыя рукі, перыядычна наведваюць куратары, каб пераканацца, што ў чацвераногага усё добра, і ён не патрапіў зноў на вуліцу.
Другая арганізацыя, якая дае шанец на лепшае жыццё — пункт часовага ўтрымання безнаглядных жывёл, які знаходзіцца на базе СпецАўтаГаспадаркі на вуліцы Дамброўскага. Супрацоўнікі САГ рэгулярна ловяць на вуліцах горада бездаглядных катоў і сабак, але знаходзяцца і такія гаспадары, якія самі прыводзяць і «здаюць» гадаванца, што стаў непатрэбным.
Шмат жывёл трапляюць у САГ пасля заканчэння дачнага сезону з садовых таварыстваў. «Сумленныя» гаспадары пакідаюць незлічоную колькасць катоў і сабак. Большая частка з іх загіне да вясны, камусьці пашчасціць патрапіць да валанцёраў і толькі адзінкі дажывуць да прыезду ўладальнікаў. На жаль, прыцягнуць да якой-небудзь адказнасці такіх гаспадароў нельга, таму што заканадаўства ў галіне абароны жывёл развіта яшчэ вельмі слаба.
— Бываюць выпадкі, калі ўладальнік ката ці сабакі помірае і да нас звяртаюцца суседзі, каб мы забралі самотную жывёлу, — распавядае валанцёрка Вольга Макарэвіч. — Кожны з іх чамусці упэўнены, што гэта наш абавязак і мы не валанцёры, а дзяржаўныя супрацоўнікі і проста павінны ратаваць сабак ці катоў. Але гэта зусім не так. Кожны з валанцёраў робіць тое, што па яго сілах і для нас немагчыма дапамагчы ўсім.
Пункт часовага ўтрымання бездаглядных жывёл — не прытулак. Тут сабаку або котку па законе могуць утрымліваць толькі пяць дзён — тэрмін, устаноўлены для таго каб знайсці гаспадароў, калі жывёла згубілася, ці новае месца для пражывання. Пасля заканчэння гэтага тэрміну хвастатага павінны «ўсыпіць». Толькі дзякуючы працы валанцёраў і матэрыяльнай дапамогзе неабыякавых людзей у жывёл, якія трапілі ў САГ, ёсць шанец пражыць даўжэй гэтага тэрміну, атрымаць ветэрынарную дапамогу, знайсці новых гаспадароў.
Зараз каля 19 людзей дапамагаюць жывёлам у САГ. Частка валанцёраў занята непасрэдна даглядам, частка займаецца пошукам новых гаспадароў і фінансавай дапамогі, хтосьці фатаграфуе і размяшчае аб’явы — кожны робіць што можа. Валанцёры штодня кормяць, пояць і лечаць у сярэднім 70 сабак і 30 катоў.
Пункт працуе на базе былой стайні, дзе стойлы для коней былі пераабсталяваны ў вальеры. Бетонны пол, скразнякі і адсутнасць ацяплення — не самыя зручныя ўмовы для жыцця, але валанцёры, наколькі магчыма, імкнуцца паставіць будкі, драўляныя насцілы, заслаць рыззё — зрабіць усё магчымае, каб сабакам было цяплей і ўтульней. Усяго ў пункце часовага ўтрымання каля 30 асобных месцаў. Каб выратаваць больш жыццяў, у кожным з іх утрымліваецца па некалькі сабак.
— САГ — гэта дзяржаўная ўстанова са сваім працоўным рэжымам, — тлумачыць Вольга. — Афіцыйна мы можам там знаходзіцца толькі да 16.00. Але гэта не надта зручны час для валанцёраў. Мы стараемся дамаўляцца з супрацоўнікамі САГ і часам яны ідуць нам насустрач, але хацелася б каб наша супрацоўніцтва развівалася і выходзіла на больш дзейны ўзровень, карысны і для іх, і для валанцёраў, а галоўнае — для жывёл.
Валанцёры працуюць у САГ каля пяці гадоў, але за гэты час ім удалося выратаваць больш за 1000 жыццяў жывёл. У 2016 годзе валанцёры выратавалі ад смяротнага ўколу і знайшлі гаспадароў для сотні сабак і каля паўсотні катоў, без уліку малых шчанюкоў, кацянят і жывел з «ператрымкі».
У арганізацый, якія займаюцца такой дзейнасцю, ёсць свой «чорны спіс». Патрапілі ў яго тыя, хто браў жывёлаў з прытулку, а потым пазбаўляўся ад яе. Гэта здараецца з розных нагодаў, але галоўная адна — нядобрасумленнае, безадказнае стаўленне да жывёлы.
Намаганнямі гродзенскіх валанцёраў Таццяна з вёскі Луцкаўляны Гродзенскага раёна трапіла не толькі ў «чорны спіс», але і на лаву падсудных. Дзяўчына ўзяла шчанюка Лоры з «Адданага сэрца» і, давёўшы яго да знясілення і хвароб, была асуджана па артыкуле 15.45 КаАП «Жорсткае абыходжанне з жывёламі». Нядбайная гаспадыня атрымала штраф у 20 базавых велічынь — на той дзень больш за чатыры мільёны недэмінаваных рублёў.
У Гродне не існуе дзяржаўнага прытулку, куды можна «здаць» непатрэбнага ката ці сабаку. Уся дапамога, якая аказваецца бяздомным жывёлам у Гродне — гэта праца добраахвотнікаў, якія не атрымліваюць карысці або грошай за свае намаганні.
У мястэчку Радашковічы на 6 тыс. чалавек стаіць касцёл, дзе хрысцілі Янку Купалу. У Вілейцы…
У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…
Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…
Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…
Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…
Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…