Горад

«Новы Свет я ніколі не бачыў». Да шпацыру з пахамі і смакамі далучыліся невідушчыя ўдзельнікі

Журналісты Hrodna.life працягваюць знаёміць гараджан з Новым Светам і яго духмянай і смачнай гісторыяй. Чарговы шпацыр прайшоў 29 чэрвеня. Гэтым разам рэдакцыя запрасіла паўдзельнічаць прадстаўнікоў таварыства інвалідаў па зроку разам з суправаджаючымі. Да шпацыру далучыліся Аляксандр Акулевіч і Алена Валюк. Дапамагалі ім Сяргей Набокаў і Раіса Ланеўская. На думку Аляксандра, прапанаваны інтэрактыў стварыў для ўдзельнікаў «дапоўненую рэальнасць» і даў магчымасць праз уласныя пачуцці пазнаёміцца з Новым Светам. На памяць ўдзельнікі атрымалі фірмовыя хустачкі з прынтом «дома з цмокамі».

Аляксандр жыве ў Гродне, але Новы Свет не бачыў ніколі. Зрок у яго цалкам страчаны. На шпацыр па раёне ён прыйшоў у чорных акулярах, з кійком і сябрам — Сяргеем Набокавым. Па словах Аляксандра, да шпацыру яго веды пра Новы Свет былі ўрыўкавымі. «Нешта пра гэтыя месцы чытаў, нешта чуў ад знаемых, але разрознена. Зараз усё аб’ядналася. Бо прачытаць адно, а прайсціся і дакрануцца рукамі, пакаштаваць на смак… Я ж невідушчы. Так больш западае на душу, іншыя пачуцці ўключаюцца. Думаю, шмат што ў памяці застанецца.»


Як па-новаму адкрываецца Новы Свет, калі закрыць вочы


Удзельнічаць у шпацыры нараўне з астатнімі, па словах Аляксандра, было не складана. «Што сам не мог разгледзець, Сяргей мне апісваў, тлумачыў, падказваў. Шпацыр уразіў. Гэта вы добра прыдумалі».

Раіса Ланеўская працуе ў спецыялізаванай бібліятэцы для інвалідаў па зроку. Па яе словах, аўдыакнігі па гісторыі Гродна — адны з самых запатрабаваных сярод наведвальніў. Яна прыйшла на шпацыр па Новым Свеце, каб больш даведацца і прапанаваць шпацыр іншым чытачам.


Па Новым Свеце з завязанымі вачамі. Прайшліся па Гродне, які нельга пабачыць, але можна адчуць


Раіса расказала, што сама жыла ў Новым Свеце. «Да 25 гадоў жыла на вуліцы Валковіча, усё дзяцінства прайшло ў гэтым раёне. Па 17 Верасня бегалі на стадыён на трэніроўкі, па Міцкевіча і Бялінскага гулялі вечарамі. Гэтыя ваколіцы - усе мае дзяцінства, блізкае і любімае. Мая настальгія заўжды пахне гарачым хлебам».

У Алены Валюк з Новым Светам таксама звязаны ўласныя ўспаміны. Калі яна прыехала ў Гродна вучыцца, то пасялілася ў спецыялізаваны інтэрнаце для невідушчых. Тады ён мясціўся на вуліцы 17 Верасня. «Наш раён быў. Цікава было праз шпацыр больш пра яго даведацца. Пахі і смакі ўсе пазнала. І гарачы хлеб успомніла, і кава спадабалася. А булачка з макам проста клас!»

«Атрымалася дапоўненая рэальнасць», — абагуліў Аляксандр.

Апошнія запісы

Абараняць, размаўляць, заняць бок дзіцяці. Парады бацькам квір-людзей

Бацькі могуць адчуваць разгубленасць, страх альбо віну, калі дзеці кажуць пра сваю гендарную ці сэксуальную…

22 студзеня 2025

«Мама умерла». Гродзенец пасля страты жонкі сам выхоўвае сына і шукае новае каханне

У адзін з дзён снежня 2021 года сямігадовы Артурка прачнуўся і знайшоў у суседнім пакоі…

20 студзеня 2025

Беларуская магія: як нашы продкі дамаўляліся з прыродай

У тым, што беларусы цанілі і да гэтага часу цэняць магію, упэўніцца не складана. Мы…

19 студзеня 2025

«З сабой я важу Беларусь». Калекцыянер з Гродна назбіраў некалькі дзясяткаў тысяч марак

Гродзенец Андрэй Мялешка захапіўся маркамі яшчэ ў першым класе, калі далучыўся да філатэлістычнага гуртка. І…

18 студзеня 2025

Каложскі вадаліў: гродзенскі артэфакт, які перажыў стагоддзі

Каложскі вадаліў, або акваманіл, — гэта адзін з найцікавейшых артэфактаў, якія захаваліся ў Гродне з…

18 студзеня 2025

«Як выкладаць, пракуратуру не цікавіць». 7 фактаў, як улады і патрыятызм змянілі беларускія школы

Цяпер замест пісьменнікаў і музыкаў у беларускія школы ўсё часцей запрашаюць актывістаў з “моцнай грамадзянскай…

17 студзеня 2025