Анна играет на флейте, Илья на альте, Антон на виолончели
На пешаходнай вуліцы ў цэнтры Гродна з’явіліся новыя музыканты. Мінакі спыняюцца побач, каб паслухаць сусветныя хіты ў прафесійным выкананні ўдзельнікаў «Гродзенскай капэлы». Hrodna.life даведаўся, адкуль з’явіліся музыканты і ці надоўга яны затрымаюцца на Савецкай.
У Гродна Антон Сіліч і яго напарнік Ілля Белы патрапілі па размеркаванні пасля вучобы ў Беларускай дзяржаўнай акадэміі музыкі ў 2018 годзе. Антон родам з Бабруйска, Ілля — з Барысава.
«Два гады ў нас была адпрацоўка ў Гродне. Мы граем у „Гродзенскай капэле“. Цяпер няма канцэртаў па аб’ектыўных прычынах. Сядзець дома не выйсце. У сярэдзіне чэрвеня мы ўпершыню выйшлі граць у цэнтр Гродна», — кажа Антон.
Антон граў на вуліцы і раней. З калегамі ён быў у Германіі і Польшчы. У яго вялікі вопыт вулічнага музыканта.
«Многія музыкі лічаць, што выходзіць на вуліцу — не высакародна. Маўляў, гэта нешта падобнае да жабравання. Я бачу ігру на вуліцы як нейкі перформенс або прадстаўленне. Цяпер межы зачыненыя, зарплаты, якую я атрымліваю ў капэле, асабіста мне не хапае. Жонка працуе на паўстаўкі, у нас яшчэ маленькае дзіця. Заробленых грошай хапае, каб выйсці ў нуль. Раней ездзіў за мяжу, там граў на вуліцы і ў рэстаранах».
Музыкі ў Беларусі атрымліваюць мала, таму шукаюць падпрацоўку ў розных калектывах і установах, кажуць Антон і Ілля.
«Я б таксама мог ісці дадаткова куды-небудзь граць, але мне гэта эканамічна нявыгадна, — кажа Антон. — Мне выгадней мець больш вольнага часу. Зарабіць на вуліцы ў Беларусі таксама можна, досыць нядрэнны заробак».
Пакуль музыкі граюць у дуэце і часам запрашаюць гродзенку Ганну з флейтай. Над назвай калектыву яшчэ думаюць. У планах — граць на вуліцы ў Гродне, у будучыні магчымыя паездкі і па іншых гарадах Беларусі.
«Цяпер каранавірус і не хочацца кудысьці ездзіць, пакуль граем у Гродне. Заробкі на вуліцы залежаць у асноўным ад надвор’я. Мы плануем выходзіць на выхадных, каб не надакучваць гродзенцам».
Антон, Ілля і Ганна граюць папулярную музыку, музыку з фільмаў. Пакуль рэпертуар невялікі.
«Гродзенцы ставяцца да нас вельмі станоўча. Спыняюцца, дзякуюць, паказваюць пальцы ўверх і кажуць, што баян з шансонам ім ужо надакучыў. Просяць выходзіць часцей. Што тычыцца канкурэнтаў, то ў нас у горадзе іх няшмат. Ёсць нядрэнны калектыў з трох чалавек і яшчэ хлопец грае на стылізаваным старадаўнім інструменце. Мы думаем, месца ўсім хопіць на вуліцы», — кажа Антон.
Чытайце таксама:
“Каб цябе пярун забіў!” - адзін з найбольш вядомых беларускіх праклёнаў. У 1934 і 1935…
З надыходам цяпла ў заходніх рэгіёнах Беларусі - Гродзенскай і Брэсцкай абласцях - сталі з'яўляцца…
Змяшаць два знаёмыя спосабы афарбоўкі яек і атрымаць аліўкавы колер, знайсці спосаб з дапамогай хімічнай…
Яніна Міхайлаўна Земба нарадзілася ў Гродне ў 1934 годзе. Падчас нямецкай акупацыі яе маму вывезлі…
«Еўрасаюз нам не патрэбен!» Гэты наратыў папулярны не толькі ў беларускай прапаганды, але і ў…
У пошуках лепшага жыцця тысячы людзей выязджалі з беларускіх зямель больш за сто год таму.…