Людзі і справы

«У краіне ж🤬па, паўсюль ж🤬па, а я нараджаю». Гродзенка расказала, чаму не хоча з’язджаць з Беларусі і як збіраецца перажыць цяжкія часы

У сярэдзіне ліпеня 2022 года Вольга (імя зменена на просьбу гераіні) збірае свой «чамаданчык». Кажа, што патрэбныя рэчы ўжо раскладзеныя «купкамі» па ложку — засталося скласці ўсе разам — і гатова. Можна ў дарогу. Толькі чамаданчык у Вольгі не «трывожны». Яна называе яго чамаданчыкам радаснага чакання. І яна збіраецца з’язджаць не з краіны, а ў радзільню. «Цяпер ужо 38-ы тыдзень. Кожны дзень можа быць званочак, што час», — кажа яна. Для Telegram-канала «Тётя Ира разрешила» Вольга расказала, што нягледзячы на складаную сітуацыю ў краіне, іх сям’я вырашыла застацца ў Гродне — працягваць свае праекты і гадаваць дзіця.

«Чаму не з’ехалі?» — так пытанне не стаяла

«З нашага блізкага атачэння выехала толькі адна сям’я. Яшчэ адны сябры збіраюцца ў Канаду. Але гэта доўгі працэс, ужо пяць гадоў гэтым займаюцца. Астатнія тут. Спрэчак-размоў аб тым, што трэба ехаць, у нас увогуле няма. І такога, каб усе сядзелі на валізках — таксама. Мы з сябрамі, наадварот, яшчэ больш згуртаваліся. Пасля карантынаў, пасля ўсіх складанасцяў хочацца стасункаў, хочацца часцей сустракацца, каб адчуць — кожны з нас не адзін, побач ёсць блізкія людзі», — распавядае Вольга.

Чытайце таксама: «Возможно, это эгоистично в отношении моих близких». Айтишник из Гродно остался в Беларуси, чтобы поехать на «химию»

«Думаю, людзям, якія засталіся тут, нават лягчэй. Калі ты з’яжджаеш, ты не з’яжджаеш ад праблем. Праблема едзе разам з табой. Праблему трэба вырашыць ўнутры. Калі гэта зрабіць, то дзе б ты не знаходзіўся, табе будзе камфортна з самім сабой».

Калі мы з’едзем, што будзе з нашымі справамі?

Вольга кажа, калі адбываюцца падзеі, якія пужаюць, у першыя моманты накрывае паніка. Тады прыходзяць думкі і аб ад’ездзе. «У мяне ёсць карта паляка. У Польшчы жыве стрыечны брат. Думаю — „калі што“, канапку і хлеб з малаком ён мне забяспечыць». Але такія хваляванні звычайна хутка «ўтрасаюцца».

Чытайце таксама: «Когда все уезжают, теряется смысл сделанного в 2020-м». Жена осужденного протестующего рассказала, почему остается в Беларуси

«Мы не плануем з’язджаць, бо ў нас тут шмат усяго. Тут наш дзедаўскі дом у вёсцы, тут бацькі, тут сваякі. А за мяжой… там ніхто нас не чакае. Там мы не зможам столькі сілаў укласці ў культуру, у прыроду — ва ўсе сферы, у якіх тут мы з мужам удзельнічаем».

«Проста калі мы паедзем, ніхто нашымі праектамі займацца не будзе. Яны застануцца кінутымі недаробкамі. Дык навошта іх пакідаць і ехаць кудысьці мыць посуд. Праўда, цяпер у нас менш часу на культурны рух. Асноўны праект гэтага лета — стаць бацькамі».

Усё не так, але жыццё працягваецца

Вольга распавядае, што ставіць жыццё на паўзу яна не стала — складаныя часы не адмяняюць права і на асабістае шчасце. Што цяпер быць шчаслівай бывае складана, Вольга таксама прызнае: «У мяне з’явіўся страх. Мне страшна бачыць аўтазакі. Ёсць страх выйсці на вуліцу з кампаніяй. Мы планавалі гендэрную вечарыну. Гэта калі сябры сям'і збіраюцца, каб даведацца падлогу дзіцяці. Я гэта падзея адкладала тры тыдні. Потым вырашыла, што трэба ўсіх адцягнуць нягледзячы ні на што. І так думаю — калі мы выйдзем у горадзе і запалім сінюю або ружовую дымавую шашку — нас проста заграбуць. Зараз заўсёды ёсць гэта адчуванне несвабоды ў сваіх дзеяннях і думках».

Каб паведаміць сябрам пол будучага дзіцяці, Вольга зладзіла вечарыну з прагулкай па набярэжнай і «гендарным» тортам. Выява ілюстрацыйная. Фота: depositphotos.com

Каб не канцэнтравацца на страхах і хваляваннях, Вольга імкнецца быць актыўнай: «Шмат дзён нараджэння ў сяброў, трэба ўсіх павіншаваць, заўтра да цырульніка, паслязаўтра масаж. Няма такога, што я цяжарная і толькі пра гэта думаю. Стараюся загружаць сябе і іншымі справамі, каб працягваць далей жыць»"

Чытайце таксама: «Беларуская культура за межамі нікому не патрэбная». Уладальнік гродзенскай этнакрамы распавёў, чаму не з’язджае з Беларусі

Зламала ўсе свае стэрэатыпы пра цяжарнасць

«Для сябе я зламала многія стэрэатыпы пра цяжарнасць, — кажа Вольга. — Думала, што гэта будзе суцэльны «Каравул!» і будзе хацецца селядца з малаком і ўсяго разам. Але ў мяне не было ніводнаго такога жадання. Проста хацелася добрай здаровай ежы. Агуркоў, памідораў, садавіны — каб вітаміны і каб я і малы добра сілкаваліся.

Выява ілюстрацыйная. Фота: depositphotos.com

Таксікозу ў мяне наогул не было, зусім. Я практычна не паправілася, хоць загадзя вельмі перажывала, што худнець потым складана будзе.

Калі чытала кніжкі пра цяжарнасць і не знаходзіла ў сябе нейкіх сімптомаў - хвалявалася, чаму ў мяне гэтага няма? А мая кума кажа: «Воль, што пішуць, гэта адхіленні. А на самай справе цяжарная цалкам можа проста адчуваць сябе доб-ра».

Захаваць сябе — гэта таксама ўнёсак у агульную справу

Вольга кажа, што раптам усвядоміла — людзям лягчэй дзяліцца кепскімі навінамі. Калі ўсё добра — усе маўчаць. Таму яна распавядала пра сваё «усё добра» — сябрам: «Аналізы добрыя, сэрцабіцце ў малога добрае, усё як па кніжцы, усё як доктар прапісаў».

«Ад таго, што мы «грузімся» мы не думаем рацыянальна, — разважае Вольга, — А мне зараз так не трэба. Нельга сыходзіць у крайнасці. Так што я адсунулася ад навін. Нават муж слухаў нейкія ролікі ў навушніках, ці калі мяне не было побач. Я прасіла толькі часткова мне распавядаць.

А наогул, падчас сусветных войнаў таксама былі канцэрты, таксама гулялі вяселля таксама нараджаліся дзеці. Жыццё працягвалася. Проста, можа не ўсё было так відаць. А цяпер калі выкладзеш на сваёй старонцы каву — можаш нарвацца на абурэнне: «Як ты можаш піць каву!» Прабачце мяне. Калі я не буду есці, я проста памру. Каму будзе лепш ад гэтага?

Выява ілюстрацыйная. Фота: freestocks, unsplash.com

Так што я заняла такую пазіцыю — дапамагаць, наколькі магу, сваім пазітывам, сваім настроем, сваімі апавяданнямі - такімі вось рэчамі".

Адкуль бяруцца дзеці або «план Б» для цяжкага часу

Да вырашэння нарадзіць дзіцяці менавіта зараз прывялі адразу некалькі акалічнасцяў. Асноўнае — узрост і тое, што Вольга засталася без працы.

«Вось я і кажу — цяпер ідэальны час стаць цяжарнай. У краіне — ж*па, паўсюль — ж*па. А я буду сядзець дома, выхоўваць дзіця. За гэтыя тры гады нешта ўладкуецца і тады я вярнуся ў сацыяльнае жыццё».

Праца Вольгі была шмат у чым звязана з дзецьмі. «Калі раней у мяне пыталіся: „А ў вас ёсць дзеці?“, я казала: „Мае дзеці“. У мяне па Гродне, калі палічыць, — ну, тысяча дзяцей, гэта 100%. Тысяча дзяцей, у якіх я ўклала хоць нейкую часцінку сябе».

Можа яшчэ і таму надыходзячы момант нараджэння дзіцяці для Вольгі становіцца яшчэ больш трапяткім:

«Пайду за вось гэтым адным, адзіным, самым блізкім. Пра якога зараз, калі будуць пытацца, скажу, што ён — мой. Я рыхтуюся да сустрэчы з ім».

Выява ілюстрацыйная. Фота: Alicia Petresc, unsplash.com

Чытайце таксама: «Многие семьи в то время уезжали, но мы остались». 89-летняя гродненка о жизни в Подпереселке во время поляков, немцев и советов

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024