У Telegram з’явіўся чат-бот, які падбірае практыкаванні ЛФК і вучыць карыстальнікаў правільна іх выконваць. «Фізіабот» распрацавалі гродзенцы Дзяніс і Дар’я Цішыны. Усяго за тыдзень на бота падпісаліся больш за 2000 чалаек. Аб распрацоўцы гродзенцаў распавёў Dev.by.
«У Беларусі знайсці рэабілітолагаў - цэлы квэст»
Прадпрымальнік і бізнес-аналітык Дзяніс Цішын і яго жонка Дар’я — урач-неўролаг і рэабілітолаг — не першы год займаюцца праектамі дапамогі людзям, якія маюць патрэбу ў рэабілітацыі пасля інсульту, траўм і аперацый.
У 2017 і 2019 годзе праекты Дзяніса і Дар'і прызнаваліся лепшымі ў намінацыі «Здароўе і адукацыя» на конкурсе Social Weekend. Адным з гэтых праектаў была платформа «feezio — практыкаванні па рэцэпце».
Шмат гадоў feezio быў даступны выключна для прафесіяналаў - лекараў і інструктараў па рэабілітацыі. З дапамогай платформы тыя складалі праграмы практыкаванняў для сваіх пацыентаў. Але сам пацыент не мог самастойна абраць практыкаванні ў дадатку — толькі па прамой спасылцы ад спецыяліста.
— Але попыт на рэабілітацыю значна вышэй, чым прапанова. У Беларусі знайсці інструктара або рэабілітолага — цэлы квэст, — адзначае Дар’я.
Таму людзі вымушаныя шукаць практыкаванні самі - у інтэрнэце, забіваючы ў пошук «праграмы пры болі ў спіне» або «курс практыкаванняў пасля інсульту», напрыклад. У выніку яны знаходзяць курсы ад аматараў, «якія мы, спецыялісты-рэабілітолагі, часта паміж сабой вельмі лаем», дадае дзяўчына.
У першы тыдзень на бота падпісаліся больш за 2000 карыстальнікаў
У пэўны момант Дзяніс і Дар’я вырашылі: трэба адкрыць доступ да сваіх праграм. Як раз у гэты час у Расіі пачалі блакаваць YouTube — і сям’я вырашыла, што гэта знак: бот з практыкаваннямі ЛФК патрэбен рускамоўнай аўдыторыі, як ніколі.
— Усё самае складанае да таго часу ўжо было зроблена: кантэнт — а гэта тысячы відэа з практыкаваннямі - мы знялі некалькімі гадамі раней для feezio. Тады ж склалі не адзін дзясятак праграм — як шаблоны для спецыялістаў. Заставалася толькі зрабіць уласна бот і «заліць» туды відэа.
У выніку ад ідэі да гатовага прадукта прайшло ўсяго два месяцы. «Фізіябот» зарэлізавалі пару тыдняў таму, і ў першы ж тыдзень на яго падпісалася больш за 2000 чалавек, не менш за 10% карыстальнікаў - гэта ўрачы.
У першай версіі бота быў толькі спіс практыкаванняў. Пазней дадалі «сімптаматар» у выглядзе чалавека — націскаеш на любую зону на яго целе і бачыш пералік праграм.
Да бота прыкручаны «Фізіячат»: калі карыстач не можа зарыентавацца ў спісе, ён можа напісаць туды. На пытанні ў чаце адказвае сама Дар’я, а таксама яе калегі - фізічныя тэрапеўты і рэабілітолагі.
Але распрацоўшчыкі хочуць з часам ад гэтага сысці, дадаўшы ў боце магчымасць шукаць і знаходзіць лекараў або інструктараў па рэабілітацыі - каб карыстальнікі звярталіся непасрэдна да іх.
Цяпер у боце больш за 80 праграм, але неўзабаве плануюць дадаць яшчэ каля 15−20 праграм — па запытах, якія прыйшлі ў «Фізіячат».
— Мы з Дзянісам на днях абмяркоўвалі: урачу патрэбная хуткая магчымасць знайсці канкрэтную праграму практыкаванняў, каб гэтак жа хутка рэкамендаваць яе свайму пацыенту. Таму мы вырашылі зрабіць каталог праграм з нумарамі - дадзім на гэтым тыдні, — кажа Дар’я.
У распрацоўку ўклалі каля $ 70 тысяч
Таксама сям’я плануе працаваць над інтэрфейсам, каб «Фізіябот» стаў інтуітыўна зразумелым. Але ўжо цяпер галоўны фідбэк ад калег — словы падзякі: альтэрнатывы боту ў выглядзе платформы, на якой былі б сабраны ўсе практыкаванні для рэабілітацыі пры розных захворваннях, у рускамоўным асяроддзі наўпрост няма.
На пытанне аб тым, колькі ўкладзена ў распрацоўку, Дзяніс і Дар’я адказваюць, што перасталі лічыць грошы яшчэ пару гадоў таму — калі рабілі feezio. На той момант сума інвестыцый складала каля $ 70 тысяч.
— Мы аплачвалі і здымку ў студыі, і агучку, і мантаж, і працу праграмістаў, — кажа Дар’я.
Дзяніс дадае, што ў праект было таксама ўкладзена нямала іх уласнай працы:
— Напрыклад, усе сцэнары відэа і апісанне Дар’я распрацоўвала сама, — а гэта задача нават складаней, чым распрацоўка софту. Трэба было апісаць усё да дробязяў: як выконваць практыкаванні, паказаць ракурс — дзе паставіць камеру. Таму што, калі здымаць без сцэнара, прадуктыўнасць — 1 практыкаванне ў гадзіну, а ў нас іх — каля 1100. Мы нават рабілі пакадравыя замалёўкі - як у вялікім кіно, — адзначае мужчына.
