Домік у вёсцы Гінавічы пад Гродна застаўся ў сям'і Казлоўскіх ад бабулі і дзядулі. Спачатку збіраліся там на свае святы, а потым вырашылі арганізаваць аграсядзібу. У першы год працы атрымалі ўзнагароду за лепшы старт у бізнесе, а сёлета ўжо маюць замовы на палову наступнага года. Чым вабіць мясцовых і замежнікаў «Панскі двор», гаспадары расказалі Hrodna.life.
«Тут усё апрабавана на сабе, — расказвае Вольга Казлоўская. — Сям'я была вялікая, у мужавай мамы два браты і дзве сястры. Святы заўжды былі шматлюдныя, бабуля ў нас хлебасольная». Потым сям’я раз’ехалася і даглядаць пустую хату на вёсцы ўнукам стала нязручна. Узімку амаль праз дзень даводзілася ездзіць, каб прапаліць у печы. Тады і задумаліся — што зрабіць, каб не марнаваць час дарэмна. Вырашылі зрабіць тут аграсядзібу.
Калі дзеці выказалі ідэю, мама Ядвіга падтрымала. «Яна ў нас такая, што за любую дзвіжуху, — кажа Вольга. — Знаёмыя таксама раілі паспрабаваць. Усе казалі - будзе толк. Толькі пра тое, якая гэта агромністая праца, не казалі. На той час мала хто гэты бізнес спрабаваў».
Назву сядзібе дала гісторыя мясцовасці. Раней непадалёку насамрэч быў панскі двор. Спачатку тут жылі паны Гвіды, а пасля іх сям’я Будзько. «Ад панскай сядзібы засталося зарослае возера, стары сад і канюшня. Быў яшчэ млын, але яго разбурылі за савецкім часам, — расказвае Іван Казлоўскі. — Бабуля казала, што вяскоўцы хадзілі да паноў на заробкі, працавалі на градах».
На сваім панскім двары Казлоўскія працуюць самі. Іх пяцёра — двое братоў з жонкамі і маці. Усе яны маюць працу ў горадзе, толькі маці зараз на пенсіі. Сядзібай займаюцца ў выходныя ці ў вольны час.
«Тут усё зроблена сваімі рукамі, — расказвае Іван. — Брат мэблю рабіў, я — жырандолі. І лазню самі будавалі, і плітку клалі. Купіць выходзіла даражэй і не так цікава».
«Як пачыналі справу, у банк хадзілі, як на працу, — расказвае Вольга. — Бізнес-план скласці, дакументы сабраць, калі ніколі гэтым не займаўся, то зусім не проста. У 2014 з 12 сядзібаў толькі мы атрымалі крэдыт».
«Пачыналі справу з лазні, — расказвае Іван. — Пра харчаванне спачатку і не думалі. Потым вырашылі маму да справы прыстроіць. Яна 40 гадоў у грамадскім харчаванні адпрацавала. Сказалі, хопіць, мама, працаваць „на дзядзьку“, давай працаваць на сябе».
Гатуе Ядвіга па сваіх сямейных рэцэптах. Яе пызы, цішка і дранікі з мясам адпавядаюць мясцовым традыцыям.
«Тут на вёсцы як нядзеля, то ў кожнай хаце абавязкова „капустка“, — расказвае Вольга. — Гэта не суп, і не тушаная капуста. Гэта адмысловы мясцовы рэцэпт. Падаюць яе з бульбай у мундзірах і засоленым мясам. Я раней зразумець не магла — як гэта, кожную нядзелю адно і тое ж. А зараз не ўяўляю, як выходнымі нехта капустку не гатуе. Вам кепска? Ці вы захварэлі? Нашы дзеці дзеля бабулінай капусткі ўсе свае справы кідаюць. І гасцям цікава сапраўдную мясцовую кухню паспрабаваць».
Самы запатрабаваны час сядзібы — ад красавіка да кастрычніка. На гэту пару кожны з гаспадароў па чарзе бярэ адпачынак. «Добра, што нас чацвёра, каб менш, то не справіліся б», — жартуюць яны.
Раней госці прыязджалі на сядзібу толькі на выходныя. Зараз усё часцей хочуць спыніцца на тыдзень ці два. Асабліва — з вялікіх гарадоў.
«Летам нават усіх прыняць не можам», — прызнаецца Іван. Ды і не патрэбен нам канвеер. Хочацца, каб заставалася па-дамашняму".
У Гродне працуе рэстаран «Беласток», а ў польскім Беластоку – бар Grodno. У 1974 годзе…
Гродзенскія кантралёры - самыя суровыя, а пасажыры - самыя дружныя. Квіток можна на выхадзе з…
Раніцай гродзенка Людміла Юрахно як звычайна пайшла на працу, але дадому вярнулася толькі праз паўгода.…
Гродзенцы скардзяцца, што шмат якія ўстановы ў горадзе выглядаюць аднолькава. Напрыклад, некаторых расчаравалі рэндары інтэр'ераў…
Адчуць таямнічую атмасферу Хэлоўіна можна ў розных месцах Гродзеншчыны: у рэгіёне мноства закінутых сядзіб, старажытных…
Гродзенка Кацярына Карлацяну, заснавальніца брэнда Krikate ("Крыкейт"), паказала сваю калекцыю на Тыдні моды ў Парыжы.…