Гродзенцы Алег і Надзея Шатровы мелі прыбытковы бізнес. Надзея 10 гадоў кіравала «Кронан Парк Гатэлем», а пасля сям’я адкрыла ўласнае кафэ. Але гродзенцы прагарэлі. Улезлі ў настолькі вялікія пазыкі, што нават рызыкавалі страціць дом. Таму ў 54 гады Надзея вырашылася на кардынальную змену прафесіі - занялася сыраварствам. Гісторыю сям'і распавядае «Смартпрэс».
Надзея 10 гадоў кіравала гродзенскім «Кронан Парк Гатэль». Фінансавы дабрабыт дазваляў сям'і падарожнічаць па ўсім свеце. Шатровы наведалі Італію, Францыю, Фінляндыю і Амерыку. Разам з мужам гродзенка пабудавала двухпавярховы катэдж для ўсёй сям'і.
Справы ішлі ўгару, таму Шатровы вырашылі адкрыць уласнае кафэ. Дзеля гэтага Надзея нават сышла з пасады дырэктаркі гатэля. Але праз паўтара года кафэ збанкрутавала, а сям’я ўлезла ў пазыкі.
— У нас быў перыяд, калі не было грошаў набыць хлеб. Мяне накрыла такая дэпрэсія, што муж выцягваў з-пад коўдры. Грошай не было зусім. Вось вам і прыгожы дом. Сядзіш у гэтых дэкарацыях, а прадукты набыць няма за што. Ехалі разам з Алегам у лес, маліліся і плакалі. І кожны тыдзень нам пагражалі забраць дом за пазыкі, — распавядае жанчына.
Першы час Надзеі і Алегу дапамагала дачка — яна ўзяла на сябе ўсе фінансавыя пытанні. Гродзенка прызнаецца, што ў гэты момант зразумела, якіх выдатных дзяцей выхавала. Але прымірыцца з сітуацыяй, якая склалася, усё роўна не магла.
Надзея згадала, што са сваіх падарожжаў з мужам яны заўсёды прывозілі дадому сыры. Гродзенка падумала, што можа заняцца вытворчасцю гэтага прадукту і дома. Для сыру неабходна малако, таму жанчына пачала вывучаць інфармацыю пра коз: чым іх карміць і як даглядаць. А праз чатыры гады Надзея ўсё ж такі вырашылася набыць жывёлу.
— Дзеці скінуліся і далі нам 130 рублёў на казу. Так з’явілася Зара разам з козачкай Бершкай (яе аддалі бясплатна). Прывезлі іх дадому і засялілі ў куратнік, пасунуўшы курэй. Уяўляеце, як майму мужу са мной весела: то манікюр, то козы. Выйшла на наступны дзень з айпадам, стала пасвіць Зару, а яна ўцякла, — распавядае Надзея.
Першы час гродзенцы было складана зжыцца з новай роляй.
— Даіла казу і плакала. Раней хадзіла ў модных касцюмах, а дзе я зараз апынулася? Але што рабіць? У 54 гады прыйшлося пачаць усё з нуля, — прызнаецца яна.
Першыя козачкі жылі на ўчастку гродзенскага катэджа. Але калі гаспадарка пачала разрастацца, сям’я зразумела, што давядзецца шукаць больш прыдатнае месца. Так 58-гадовы Алег пераехаў у вёску Дуброва, што ў 30 кіламетрах ад горада — там Шатровы паспелі купіць участак яшчэ да крызісу. Цяпер мужчына сочыць за 20 козамі, трыма каровамі і авечкамі, а паралельна адбудоўвае хату.
— Кінуць усё? І што далей? У маім узросце мужчын ужо не хочуць браць на працу. Каб пабудаваць тут склеп, сыраварню, дом, патрэбны вялізныя ўкладанні. У нас такіх грошай проста няма. Можна, канешне, прадаць дом у Гродне, але шкада. Мы ж яго будавалі ўсёй сям’ёй шмат гадоў, — тлумачыць сваю пазіцыю Алег.
Надзея ж засталася ў Гродне, дзе і займаецца сыраварствам. Пакуль пераехаць у Дуброву яна не можа — там няма прыдатных умоў для прыгатавання сыру.
Жанчына вучылася гэтай справе па відэаўроках на YouTube. Па яе словах, усе атрымалася з першага разу.
— Як успомню, як у пачатку ўсёй гэтай задумы перадавала сыры пакупнікам праз маршрутку. Прыйду на вакзал, маршрутчык то за адно адчытае, то за іншае. Стаю і думаю, у каго я ператварылася? А зараз ганаруся сваёй прадукцыяй! І тым, што пасля банкруцтва вылезлі з-пад плінтуса. Гэта ўсё дзякуючы сям'і і Богу, — адзначае Надзея.
Цяпер сям’я вырабляе дзясяткі відаў сыроў, сярод якіх бры, качота, сэнт-мор, бурата і шаўрс.
Шатровы прадаюць свае прадукты ва ўласнай сырнай краме ў Гродне, а таксама на розных фестывалях і на мінскім рынку «Камароўка». Пашырацца не плануюць — удваіх проста не пацягнуць вытворчыя маштабы.
Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…
Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…
Гродзенка Ганна Таркоўская амаль круглы год збірае травы, а пасля пляце з іх вянкі. За…
Гродзенскі форум існуе больш за 20 гадоў і абнаўляецца дагэтуль. Людзі ўсё яшчэ шукаюць там…
У Гродне працуе рэстаран «Беласток», а ў польскім Беластоку – бар Grodno. У 1974 годзе…
Гродзенскія кантралёры - самыя суровыя, а пасажыры - самыя дружныя. Квіток можна на выхадзе з…