Дзевятоўка-0: раён «узаконенага» агра-стайлу

Скончыўшы папярэдні агляд на правай частцы вуліцы Церашковай, зараз накіруемся на левы яе бок, і адгэтуль бліжэйшымі вандроўкамі будзем вывучаць паўночна-ўсходнюю частку Гродна, якая збольшага з’яўляецца Дзевятоўкай. Гродзенскі Зялёны партал працягвае вандроўку.

Сёння ў фокусе нашай увагі мікрараёнчык, аточаны вуліцамі Церашковай-Дзяржынскага-Брыкеля-Таўлая. Гэты квартальчык не мае сваёй назвы, паколькі будаваўся ў некалькі этапаў і, значыць, не быў цэльнай задумай праекціроўшчыкаў. Але паколькі непасрэдна на поўнач адсюль горад развіўся ў серыю мікрараёнаў Дзевятовак, дык назавем гэты квартальчык Дзевятоўка-0.

Першапачаткова яшчэ вуліц Брыкеля і Таўлая ў планах не было, як будавалі вучэбна-інтэрнатны комплекс пры вуліцы Церашковай. Такім чынам, забудова 1960−70-х паўднёва-заходняй часткі квартала выразна адрозніваецца ад забудовы 1980−90-х паўночна-ўсходняй часткі. Вось з найстарэйшай часткі мікрараёна, будынкаў Аграрнага ўніверсітэта, і распачнем сённяшні шпацыр.

Прыехаць сюды з цэнтра можна хіба адным з самых старажытных аўтобусных маршрутах — № 4.

Шэры, нават прамысловы фасад былога інстытута прыхарошылі некалькі гадоў таму ў эпоху апанавання вежачкамі і франтончыкамі.

Такім чынам, інстытут стаў годна менавацца ўніверсітэтам, аб чым адмысловую таблічку прычапілі на палявы валун.

Расейскамоўная шыльдачка ў гонар alma mater заходнебеларускіх аграрыяў…

Помнік канструктарскай думкі кафедры механізацыі.

Скульптура прарадзіцелькі ўсіх хлебаробаў — жанчына з калоссем у руках.

Агра-стайл. Відаць, каб студэнты, будучыя аграрыі, натхняліся гэткім ландшафтным дызайнам. Зрэшты, у такім духу робяцца і кампазіцыі з саламяных кубоў на нашых родных палях.

Шыльда патрону электратэхнічнага каледжа, мясцоваму падпольшчыку часоў Другой Сусветнай вайны.

Вось такія яны, смеццевыя войны мікрараёна.

Мясцовая электрападстанцыя? Не, проста каледж мае свой электратэхнічны вучэбны палігон

… і нават уласны аўтадром.

Сцены слясарных майстэрняў каледжа.

Сапраўдны беларускі Святы Мікалай.

Ідзем бліжэй да вуліцы Брыкеля. Архітэктура пакрысе асучасніваецца. Красамоўнае датаванне на франтоне шматпавярховіка.

На рагу вуліц Дзяржынскага і Брыкеля офіс дабрачыннага таварыства «Карытас». Упрыгожаныя шалікамі і цёплымі швэдрамі ствалы дрэваў — сімвал таго, што тут не пакінуць без цяпла і спагады тых, хто мае патрэбу.

З усёй вуліцы Таўлая адмысловай увагі заслугоўвала б хіба толькі імя самога заходнебеларускага паэта. У параўнанні з іншымі персанажамі, у імя якіх названыя пералічаныя сёння вуліцы, Валянцін Таўлай — наш зямляк, патрыёт свайго краю.

Відочнай адметнасцю тут з’яўляецца можа толькі характэрная рэльефнасць схілаў даліны вытокаў Гарадніцы-Гожы.

Чарговы ЖЭС-арт. Без каментараў.