Людзі і справы

«Дзедам Марозам трэба быць у душы». Як гродзенец стаў навагоднім персанажам

Гродзенец Дзмітрый Пацук «дзедмарозiць» ўжо больш за 12 гадоў. Пачалася яго гісторыя ў ролі казачного персанажа ў пачатку 2000-х у Шчучыне, працягнулася ў войску. Сёння Дзмітрый — адзін з самых дасведчаных Дзядоў Марозаў у Гродне, а з 2005 года ў Цэнтры Творчасці дзяцей і моладзі без яго не праходзіць ніводнае навагодняе свята.

Усё было для таго, каб стаць Дзедам Марозам

Са снежня 2016 года па студзень 2017 у Дзмітрыя ў планах 35 навагодніх ранішнікаў, дзе ён віншуе тысячы дзетак. Праца складаная, але цікавая, якой трэба аддавацца цалкам.

«Мой першы касцюм Дзеда Мароза з’явіўся ў 2002 годзе, пад самы Новы Год. Так атрымалася, што пасля каледжа мастацтваў мяне панесла „марозіць“. Спачатку ў Шчучыне ў Доме культуры, а пасля ў войску Дзедам Марозам давялося быць. І ўжо пасля дзембеля я зразумеў, што гэта маё прызначэнне. Таму што ў мяне ўсё было для таго, каб стаць Дзедам Марозам: камплекцыя, тэмбр голасу, дыкцыя і гаворка граматная. I вось з 2005 года працую Дзедам Марозам без перапынкаў», — кажа Дзмітрый.

Калі не сезон, вучыць дзяцей граць на гітары

Па прафесіі Дзмітрый — педагог дадатковай адукацыі. Цэлы год, акрамя часткі снежня і студзеня, ён вучыць дзяцей граць на гітары. Да сваёй сезоннай працы мужчына ставіцца сур’ёзна. Кажа, што Дзедам Марозам проста так нельга стаць — ім трэба быць у душы.

«Штодзённыя ранішнікі ў асноўным толькі ў канцы снежня і пачатку студзеня, тады ж і праходзіць бесперапынная праца Дзедам Марозам. На першых маіх ранішніках я вельмі хваляваўся, хоць і ўсё было ў мяне адпрацавана. А потым я так ужыўся ў ролю, што адчуў сябе сапраўдным Дзедам Марозам. Нават летам дзеці сталі пазнаваць на вуліцы, ды і некаторыя жанчыны на карпаратывах падыходзілі і віталіся як з Дзедам Марозам».

«Людзi не павiнны забываць Дзеда Мароза»

На калядных і навагодніх святах Дзмітрый працуе ў сінім касцюме Дзеда Мароза, а не ў звыклым для ўсіх чырвоным. Гэта ён робіць паводле старой і добрай традыцыі.

«Наогул касцюмы ў мяне два, чырвоны і сіні. Але перавагу аддаю другому, бо я вырас на савецкіх казках, а там часта Дзяды Марозы былі ў сініх — марозных касцюмах.

Я заўважыў, што з’яўляецца ўсё больш і больш касцюмаў розных колераў. Вось нядаўна бачыў і чорны, і жоўты. Усё мяняецца, таксама погляды і настроі людзей. Вы паглядзіце, усё больш у горадзе можна заўважыць касцюмаў Санта Клаўса, ды і нават нашага нацыянальнага Зюзю можна ўбачыць. З аднаго боку гэта добра, але мы не павінны забываць пра слаўнага Дзеда Мароза".

Разам з такімі пераменамі змяняецца і стаўленне дзяцей да Дзеда Мароза. Дзмітрый распавядае, што раней было больш дзяцей зацікаўленых у існаванні зімовага казачнага персанажа, зараз жа цікавасць прыкметна знікае.

«Ёсць дзеці, якія не хочуць ужо казку, а проста хочуць падарункі. Бывала, калі са школьнікамі вітаешся, то яна крычаць: «Здарова мужык, чаго ты там ходзіш!»

Усё менш дзяцей верыць у Дзеда Мароза, ідзе новае пакаленне. Я заўважыў гэта нават па падарунках: многія не жадаюць ужо прысмакі і цацкі, ім патрэбныя планшэты ці іншыя гаджэты. Не перастаюць радаваць толькі самыя маленькія, якія яшчэ вераць у сапраўдную казку".


«Хто на маім раёне бабло косіць?»

Без кур’ёзных сітуацый навагоднiя святы ў гродзенскага Дзеда Мароза не праходзяць. Заўсёды адбываецца нешта незвычайнае.

«Бывае, калі ўжо трэці ці чацвёрты ранішнік за дзень праходзіць, то блытаюцца словы. Напрыклад, замест «Дзеці, давайце елачку запалім» у мяне неяк атрымалася «загарым». Гэта нямногія заўважаюць, але бывае.

Нядаўна да маёй суседкі прыйшлі дзве сяброўкі пераапранутыя ў Дзеда Мароза і Снягурку. Я калі пачуў шум у пад’ездзе, то таксама вырашыў пераапрануцца. Адкрываю дзверы і сур’ёзным голасам кажу: «Хто на маім раёне бабло косіць?». Жанчыны спалохалiся.

Зусім нядаўна быў выпадак, калі школьнік падбег да мяне, пацягнуў за бараду, пры гэтым зрабіў сэлфi і ўцёк".


У доме павінна быць трохі свята і добрай казкі

Раней Дзмітрый пасля ранішнікаў і ў навагоднюю ноч хадзіў па кватэрах і віншаваў дзяцей, зараз ён стаў рабіць гэта радзей, бо колькасць заказаў з кожным годам падае.

«У гэтым годзе, напэўна, упершыню за доўгі час буду сустракаць Новы Год дома. Можа гэта і да лепшага. Хачу пажадаць усім гродзенцам, каб яны верылі ў цуд, якi павінен калі-небудзь адбыцца і з імі. Таксама хачу ўсім пажадаць, каб нягледзячы на розныя праблемы і цяжкасці, заўсёды ў доме было трохі свята і той самай добрай казкі».

Падзяліцца
Меткі: дзеціхобі

Апошнія запісы

Статус — першы крок да захавання. Інструкцыя, як унесці аб’ект у спіс спадчыны

У мястэчку Радашковічы на 6 тыс. чалавек стаіць касцёл, дзе хрысцілі Янку Купалу. У Вілейцы…

22 лістапада 2024

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024