Вы памятаеце Крысю з першай серыі фотарамана? У гэтым сюжэце яна з’яўляецца зноў і выходзіць замуж. Хто стаў яе выбраннікам і як склаўся лёс дзяўчыны з 70-х — чытайце і глядзіце ў чарговай гісторыі ад Наталлі Дораш.
Улетку 1974 г. мая прыяцелька Крысціна запрасіла мяне на вяселле. Выходзіла яна замуж не па гарачым каханні, а па выбары бацькоў.
Галоўным крытэрыем пры выбары мужа для каханай дачкі была яго гаспадарлівасць, наяўнасць сядзібы, якая дасталася жаніху ў спадчыну, яго цвярозыя паводзіны і глыбокая вера ў Бога. Жаніх атрымліваў у пасаг карову і дзясятак курэй. Галоўнай яго ўмовай была цнатлівасць яго 30-гадовай нявесты.
Вяселле спраўлялі на хутары бацькоў Крысі. Па традыцыі, нявесту да вяселля рыхтавалі сяброўкі. У вялікім пакоі хаты пад абразамі паставілі сталы для вясельнага балю. У памяшканні было цесна ад шматлікіх сваякоў жаніха і нявесты.
Аформілі грамадзянскі шлюб маладыя ў сельскім клубе, цырымонія роспісу прайшла сціпла. Калі маладыя вярнуліся з клуба, госці выпілі і закусілі. Чакалі прыходу заказнога аўтобуса, каб ехаць на вянчанне ў гродзенскі касцёл Адшукання Святога Крыжа.
Абрад бласлаўлення на шлюб бацькі Крысі правялі ля печы, дабраславілі дачку і яе выбранніка сямейнай абразом і крыжам. Казалі ім словы на дарогу.
На аўтобусе дабраліся да касцёла. Я папрасіла ў ксяндза дазволу фатаграфаваць вянчанне, ён з усмешкай дазволіў і папрасіў прыслужніка прынесці для фатографа драбінку, каб у мяне была магчымасць рабіць здымкі з верхняй кропкі. Вянчанне праходзіла ўрачыста, маладыя разумелі важнасць падзеі і не ўсміхаліся.
На вясельны баль я не паехала. Казалі, што ён доўжыўся два дні, што госці гулялі і весяліліся на поўную катушку. Пагрузіўшыся ў наладжванне сямейнага жыцця, Крыся перастала са мной падтрымліваць сяброўскую сувязь. Хутка яна пайшла ў дэкрэтны адпачынак і нарадзіла дзяўчынку.
Праз некалькі гадоў знаёмая распавяла, што Крыся развялася з мужам, не вытрымаўшы яго домабудавання і пастаянных забаронаў. Як там насамрэч было, не ведаю. Крыся ўмела хаваць не толькі чужыя таямніцы, але берагла ад асуджэння старонніх і сваё асабістае жыццё.
У адзін з дзён снежня 2021 года сямігадовы Артурка прачнуўся і знайшоў у суседнім пакоі…
У тым, што беларусы цанілі і да гэтага часу цэняць магію, упэўніцца не складана. Мы…
Гродзенец Андрэй Мялешка захапіўся маркамі яшчэ ў першым класе, калі далучыўся да філатэлістычнага гуртка. І…
Каложскі вадаліў, або акваманіл, — гэта адзін з найцікавейшых артэфактаў, якія захаваліся ў Гродне з…
Цяпер замест пісьменнікаў і музыкаў у беларускія школы ўсё часцей запрашаюць актывістаў з “моцнай грамадзянскай…
Зараз гораду больш за ўсё не хапае паркаў і сквераў, лічыць старшыня Гродзенскага гарвыканкама Андрэй…
