Спадчына

Жаночы раман часоў пандэміі. Cерыя 6. Крыся выходзіць замуж

Вы памятаеце Крысю з першай серыі фотарамана? У гэтым сюжэце яна з’яўляецца зноў і выходзіць замуж. Хто стаў яе выбраннікам і як склаўся лёс дзяўчыны з 70-х — чытайце і глядзіце ў чарговай гісторыі ад Наталлі Дораш.

Улетку 1974 г. мая прыяцелька Крысціна запрасіла мяне на вяселле. Выходзіла яна замуж не па гарачым каханні, а па выбары бацькоў.

Галоўным крытэрыем пры выбары мужа для каханай дачкі была яго гаспадарлівасць, наяўнасць сядзібы, якая дасталася жаніху ў спадчыну, яго цвярозыя паводзіны і глыбокая вера ў Бога. Жаніх атрымліваў у пасаг карову і дзясятак курэй. Галоўнай яго ўмовай была цнатлівасць яго 30-гадовай нявесты.

Вяселле спраўлялі на хутары бацькоў Крысі. Па традыцыі, нявесту да вяселля рыхтавалі сяброўкі. У вялікім пакоі хаты пад абразамі паставілі сталы для вясельнага балю. У памяшканні было цесна ад шматлікіх сваякоў жаніха і нявесты.

Аформілі грамадзянскі шлюб маладыя ў сельскім клубе, цырымонія роспісу прайшла сціпла. Калі маладыя вярнуліся з клуба, госці выпілі і закусілі. Чакалі прыходу заказнога аўтобуса, каб ехаць на вянчанне ў гродзенскі касцёл Адшукання Святога Крыжа.

Абрад бласлаўлення на шлюб бацькі Крысі правялі ля печы, дабраславілі дачку і яе выбранніка сямейнай абразом і крыжам. Казалі ім словы на дарогу.

На аўтобусе дабраліся да касцёла. Я папрасіла ў ксяндза дазволу фатаграфаваць вянчанне, ён з усмешкай дазволіў і папрасіў прыслужніка прынесці для фатографа драбінку, каб у мяне была магчымасць рабіць здымкі з верхняй кропкі. Вянчанне праходзіла ўрачыста, маладыя разумелі важнасць падзеі і не ўсміхаліся.

На вясельны баль я не паехала. Казалі, што ён доўжыўся два дні, што госці гулялі і весяліліся на поўную катушку. Пагрузіўшыся ў наладжванне сямейнага жыцця, Крыся перастала са мной падтрымліваць сяброўскую сувязь. Хутка яна пайшла ў дэкрэтны адпачынак і нарадзіла дзяўчынку.

Праз некалькі гадоў знаёмая распавяла, што Крыся развялася з мужам, не вытрымаўшы яго домабудавання і пастаянных забаронаў. Як там насамрэч было, не ведаю. Крыся ўмела хаваць не толькі чужыя таямніцы, але берагла ад асуджэння старонніх і сваё асабістае жыццё.

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024