Беларус набыў участак у Гродне і збудаваў дом, а цяпер мусіць аддаць усё дзяржаве

Беларус купіў надзел у Гродне, пабудаваў дом, але праз дзевяць гадоў павінен яго страціць праз нядобрасумленнасць чыноўніка з аддзела архітэктуры. Чыноўніка апраўдалі, а пракурор у інтарэсах дзяржавы падаў іскавую заяву: адмяніць усе здзелкі па аб’екце з 2010 года — купля-продаж, дзяржрэгістрацыя, пераафармленне, дазвол на будаўніцтва, увод дома ў эксплуатацыю, піша onliner.by. У падобную сітуацыю трапілі некалькі пакупнікоў.

У якасці месца для жыцця Зміцер абраў Гродна (хоць жонка і падбівала махнуць то ў Мінск, то ў Маскву), дзе за інстытуцкія гады ўсё стала родным і блізкім. Невялікая гаспадарка, газон, альтанка — у галаве маляваліся пэўныя і вельмі прыемныя карціны.

— Жонка ў мяне «кватэрная», таму прыйшлося яе яшчэ паўгаворваць на дом і ўчастак. Але я сапраўды лічу, што для сям'і і дзяцей гэта лепш.

У той час, у 2009−2010 годзе, я, як і многія тут, інтэрнэтам асабліва не карыстаўся, таму аб’явы шукаў праз газету «З рук у рукі», нейкія варыянты падказвалі знаёмыя, плюс яшчэ сам ездзіў па сядзібнай забудове і выглядаў, дзе хто і што прадае. Больш за ўсё вабіла ідэя будаўніцтва — так, каб адразу рабіць пад сябе, а лепш яшчэ сваімі рукамі.

«Баранавічы» ў Гродне

Дзмітрый успамінае, што хтосьці з знаёмых падказаў нумар тэлефона чалавек з імем Аляксандр — маўляў, ён можа дапамагчы з пошукам месца для будаўніцтва. Стэлефанаваліся, і «чалавек у тэме» запрасіў Зміцера на сустрэчу ў новы раён Гродна «Баранавічы 5,6».

— Гэта аказалася проста поле, нарэзанае на ўчасткі па дзесяць сотак. Ні святла, ні вады, ні каналізацыі, але з перспектывай, што рана ці позна ўсё з’явіцца, бо тэрыторыю ўжо ўключылі ў рысу Гродна.

Аляксандр Орсік прадставіўся супрацоўнікам адміністрацыі Кастрычніцкага раёна нашага горада, а менавіта аддзела архітэктуры, і патлумачыў: праз яго, як праз чыноўніка, праходзіць нямала людзей, якія зямлю па чарзе атрымалі, а сілы не разлічылі. Маўляў, пачынаюць будоўлю з мінімальным запасам грошай і адмаўляюцца ад участкаў. Прычым некаторыя з участкаў можна прадаць, калі там ужо нешта больш-менш пабудавана і падлягае кансервацыі.

Стандартны ўчастак на свежанарэзаным полі, паводле яго слоў, каштаваў 8−10 мільёнаў недамінаваных рублёў ($ 4000−5000).

Пасля гэтага бакі разыйшліся і Дзмітрый з’ездзіў яшчэ на некалькі аб’ектаў. А праз пару месяцаў, кажа, яму патэлефанаваў ужо сам Аляксандр Орсік і ўзрадаваў: ёсць участак недалёка ад лесу, калі будзеш браць, сям’я зоймецца афармленнем дакументаў для кансервацыі пабудаванага. Яшчэ згадаў: уласнікі зямлі людзі не чужыя — разам раслі і дзяцей хрысцілі.

— Паехаў я зноў у «Баранавічы», знайшоў патрэбны ўчастак. Глядзець там асабліва няма чаго было: зямля, на якой стаяў падмурак пад невялікі дом прамавугольнай формы. Але месца спадабалася, ды і кошт у 8 000 000 задаволіла. Аптымізм выклікаў яшчэ і ўдзел у працэсе профільнага супрацоўніка выканкаму — ужо ён-то ведае ўсю гісторыю ўчастка, як правільна афармляць дакументы, і не дапусціць, каб па юрыдычнай частцы нешта пайшло не так.

6 жніўня 2010 г. прадавец незавершанага закансерваванага капiтальнага будынка Наталля Бандарэнка і пакупнік Дзмітрый Бачко здзейснілі здзелку.



— Сустрэліся ўсе ў БТІ: я, Наталля з мужам і Аляксандр з выканкама. Каб пераканацца, што ўсё ў парадку, я папрасіў у Наталлі пашпарт і зверыў дадзеныя, перагледзеў усе паперы, яны былі ў парадку. Прысутнасць Аляксандра мяне не збянтэжыла: усё-такі ён амаль сваяк Наталлі, нядзіўна, што прыйшоў падтрымаць яе.

Дзмітрый дастае з распухлай ад багацця дакументаў тэчкі паперы па ўгодзе: дагавор, тэхпашпарт, на якім намаляваны ўчастак і падмурак памерам 13 на 9 метраў, генплан мікрараёна, дзе таксама паказаны ўчастак і падмурак, пасведчанне аб дзяржаўнай рэгістрацыі на імя Наталлі Бандарэнка, акт ажыццяўлення кансервацыі незавершанага жылога дома (падпісаны трыма чыноўнікамі - членамі камісіі). Увогуле, усё чыста, дакументы ў ідэальным стане.


— Я аддаў Наталлі грошы з рук у рукі, потым мы зайшлі ў кабінет да рэгістратару, ён яшчэ раз праверыў усе па сваёй базе, і мы завяршылі працэс. У той жа дзень я атрымаў ужо сваё фіялетавае пасведчанне аб дзяржрэгістрацыі і задаволены пайшоў дадому. Больш мы з прадаўцом ніколі і ніяк не перасякаліся. Аляксандра я яшчэ бачыў - сустракаў яго ў выканкаме, можа, адзін ці два разы тэлефанаваў, каб пракансультавацца па будаўнічых аспектах.

Стаўшы «лендлордам», Дзмітрый ушчыльную заняўся будоўляй: праект, дазвольная дакументацыя, непасрэдна працы.

Ідэальны дом

— Падмурак, які дастаўся ў спадчыну, не падыходзіў пад наша ўяўленне аб ідэальным доме, — працягвае Зміцер. — Ён быў досыць прымітыўны, таму чужое пачынанне прыйшлося разабраць. Гэта не забаронена законам і, мне здаецца, цалкам лагічна: наўрад ці дзве розныя сям'і пабудавалі б аднолькавыя хаты.


Будаўніцтва 150-метровага дома доўжылася некалькі гадоў: маладая сям’я на здымнай кватэры не магла адразу «даць агню», хоць сваякі-сябры і дапамагалі даволі актыўна. Палегчыць сітуацыю павінен быў крэдыт ад «Беларусбанка» у памеры 85 000 000, але ён хоць і быў выдадзены, амаль напалову згарэў у ліхім 2011-м.

Да 2015 года ў нас быў гатовы мінімальна неабходны набор для здачы дома ў эксплуатацыю, што мы і зрабілі. Заставаўся толькі рамонт, але вось скончу я яго калі-небудзь ці не — зараз вялікае пытанне.


Дзмітрый Іванавіч, добры дзень, гэта ДФР

У 2017 годзе, калі сям’я, у якой ужо было адно дзіця, жыла спакойна і збірала грошы на добры рамонт, Дзмітрыю патэлефанавалі на працу.

— Званок з ДФР быў як снег на галаву. Прычым па тэлефоне ніхто нічога тлумачыць не стаў: проста пад’едзьце па такім-та адрасе і ўсё даведаецеся. У мяне сумленне чыстае, таму нават не падумаў пра тое, каб знайсці адваката-юрыста, проста адпрасіўся з працы і паехаў.

Завялі мяне ў велізарны кабінет і паказалі фотаздымкі трох чалавек: «Каго ведаеце?» На фота з крымінальнай справы я даведаўся дваіх — Аляксандра Орсіка з выканкаму і рэгістратара Ляўковіча з БТІ. Пачалі мяне распытваць: хто, што, як. А я ўжо і не памятаю толкам: сем гадоў прайшло, якія там былі абставіны, хто што казаў, як усё праходзіла.


А следчы працягвае: «У сэнсе вы не памятаеце, вы нешта хаваеце, вы ў змове». Я ж, з працы, проста здзіўляюся — што хаваю, пры чым тут я? Пасля гэтага следчы мне пачаў даказваць, што падмурка на ўчастку не было і я купляў толькі зямлю. А я слухаю і думаю: што гэта за сюррэалізм — падмурак быў, куча людзей яго бачыла і занесла ў дакументы, а мяне пераконваюць у адваротным. Ужо пазней я зразумеў, для чаго гэта рабілася. Па законе прадаваць зямлю нельга, і значыць, калі будынка не было, здзелка незаконная. Плюс следчы і выразы падбіраў такія — вы купілі ўчастак, зямлю. Ну я і казаў у тых жа тэрмінах, ніхто ж з нармальных людзей не выказваецца «купіў закансерваваны незавершаны будаўніцтвам жылы дом». А ў гэтым, як выявілася і была загвоздка, такая юрыдычная падножка.

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024