Горад

Адпачынак, разгрузка і ўспомніць маладосць. Як нестарэючыя гродзенцы адпачываюць выходнымі

Танцавальны сезон у Пышках у самым разгары. Ужо па традыцыі больш за сотню пенсіянераў з пачатку мая кожныя выхадныя збіраюцца на танцпляцоўцы ў Пышках, каб успомніць маладосць, а таксама правесці час у коле сяброў і знаёмых. Як праходзілі танцы нестарэючых гродзенцаў у нядзелю 4 чэрвеня, назіраў карэспандэнт Hrodna.life.

Традыцыя праводзіць танцы для пенсіянераў у Пышках існуе ўжо больш за 15 гадоў. Сярод анаведвальнікаў ёсць і такія гродзенцы, што не прапусцілі ніводнага выходнага мерапрыемства ў лесе. Як самі яны кажуць, танцы ў Пышках — гэта як глыток свежага паветра, адпачынак і другая маладосць.

Галоўным на танцах, як і ў любых сучасных клубах, з’яўляецца дыджэй, у Пышках гэта Мікалай Новікаў. Ставіць музыку ён там больш за дзесяць гадоў.

«У гэтым годзе сезон танцаў адкрылі 7−9 мая, і гэтая праграма будзе працягвацца ў нас на працягу чатырох месяцаў, — распавядае Мікалай. — На нашай пляцоўцы танчаць розныя танцы: вальс, польку, танга, факстрот, кракавяк ды іншыя. Выкарыстоўваем песні, якія на слыху, і сучасныя у тым ліку, але абавязкова прыдатныя пад тэмп нашых наведвальнікаў. Гэта, вядома, не тое, што слухае цяпер моладзь, але песні даволі папулярныя. Я тут іграю даўно і ўсіх ужо ведаю, і мяне ведаюць. то іншы раз падыходзяць і замаўляюць песні. Я просьбы наведвальнікаў ніколі не пакідаю без увагі - усё стаўлю бясплатна. Калі песня, якую просяць, маецца ў маім рэпертуары, то стаўлю яе ў гэты ж дзень, калі яе няма, то шукаю напрацягу тыдня. Магу сказаць, што наведвальнікі чакаюць танцаў з нецярпеннем, каб у чарговы раз прыйсці адпачыць. Для іх тут на танцпляцоўцы свята і я стараюся яго зрабіць яшчэ ярчэй. Зараду бадзёрасці, атрыманага на танцах, ім хапае на цэлы тыдзень».

На выходныя ў Пышкі ўсе прыходзяць прыбраныя. Хтосьці рыхтуе касцюм на танцы за некалькі дзён, а хтосьцi рыхтуецца ў за некалькіх гадзін. Валянціна Іванаўна, якой 76 гадоў, ходзіць на танцы ўжо 14 гадоў, свае ўборы яна стварае са старога адзення і выглядае ў іх ўзрушаюча.

«Я прыходжу сюды падняць настрой ужо доўгія гады пасля смерці мужа. Кавалераў сабе не шукаю, бо няма жадання. За мужам-інвалідам я прыглядала больш за 30 год і ён паміраючы сказаў: «Ты ўсё жыццё за мной глядзела, а цяпер пажыві для сябе». Зараз я i выконваю яго запавет — адпачываю. Кожныя выхадныя мяне можна ўбачыць менавiта тут у Пышках. На танцы дастаю ўсё старое з шафы, нешта перарабляю, дарабляю і пайшла. Я ні з кім не стэлефаноўваюся, каб пайсці ў Пышкi, прыходжу сама, а ўсе мае сяброўкі заўсёды там. Люблю вельмі танга і кожны раз чакаю гэты танец. А вось кавалеры не заўсёды запрашаюць дам. Напрыклад, мяне яны баяцца, я вельмі строгая. Калі мяне запросяць, я ў асноўным танцую, але наогул, калі чалавек выпіў або хамаваты, я кажу яму прама, што да мяне падыходзіць не варта, — распавяла Валянціна Іванаўна.

Валянціна Іванаўна ходзiць на танцы ў Пышкi каля 14 гадоў
Самай цікавай і незвычайнай парай у нядзельны дзень на танцпляцоўцы былі Святлана Макараўна і Уладзімір Мікалаевіч, якія па сваіх танцах і касцюмах нагадвалі хіпі 70-х гадоў.

«На танцы ў Пышкі мы ходзім ужо 13 гадоў, тут весела. Нам ужо па 77 і падчас танцаў у нас надыходзіць вялікая разгрузка. Падабаюцца нам вельмі запальныя танцы, асабліва полька і цыганачка. Адзенне у нас яркае і свабоднае, усё для таго, каб было зручней танцаваць», — распавяла пара пенсіянераў.

Святлана Макараўна і Уладзімір Мікалаевіч танцуюць у Пышках каля 13 гадоў
А вось адной з самых яркіх жанчын на танцпляцоўцы была Алена Канстанцінаўна, якая прыйшла на танцы ў бардовым касцюме.

«Прыходзім з сяброўкамi на танцы на людзей паглядзець і сябе паказаць, ну і вядома ж патанчыць і паразмаўляць, — кажа жанчына. — Галоўнае набрацца станоўчых эмоцый на цэлы тыдзень. Да танцаў мы старанна рыхтуемся: выбіраем ўборы, робім макіяж і прычоску. Мужчын, вядома, на танцах не хапае, але мы не сумуем. Многія камплексуюць — не выходзяць на танцпол і сядзяць проста на лавачках, а калі задаем ім пытанні, чаму сядзяць — яны маўчаць. Асабіста для мяне танцы і музыка — гэта ўсё маё жыццё. I такое мерапрыемства, якое ладзяць ў Пышках, абавязкова патрэбна — пенсіянеры гэта заслужылі».

Алена Канстанцінаўна ўжо не ўяўляе сваё жыццё без танцаў

Падзяліцца

Апошнія запісы

«Пабачыць Гродна — і памерці». Як наш горад стаў міжваеннай «сталіцай самагубцаў»

У міжваенны час Гродна набыло незвычайную славу. Горад стаў месцам прыцягнення незвычайных турыстаў - тых,…

21 лістапада 2024

«Нармальны быў гастраном — цяпер там прадаюць шпалеры». Ці хапае крамаў у цэнтры Гродна?

Ці хапае ў цэнтры Гродна прадуктовых крам? Спрэчкі наконт гэтага выклікала адкрыццё на перакрыжаванні Савецкай…

21 лістапада 2024

Дзе арганізаваць святочную фотасесію? Гродзенскія студыі ўжо падрыхтавалі навагоднія лакацыі

Прыбраныя ялінкі, свечкі, навагоднія вянкі і гірлянды, аксаміт, светлы ці цёмны фон на выбар. Гродзенскія…

19 лістапада 2024

«Перад выбарамі - спрыяльны час для петыцый». Як прымусіць чыноўнікаў вырашаць праблемы і чаму новая пляцоўка «меркаванне.бел» для гэтага не пасуе

Улады стварылі новую платформу “меркаванне.бел”. Яе пазіцыянуюць як анлайн-пляцоўку, на якой кожны зможа ў вольнай…

15 лістапада 2024

«У Гродне жывуць тыя яшчэ „шалёныя імператрыцы“». Стваральніца брэнда Krikate расказала, як дабралася да парыжскага тыдня моды

Калекцыя адзення гродзенкі Кацярыны Карлацяну дэбютавала гэтай восенню на Парыжскім тыдні моды. А пачыналася ўсё…

14 лістапада 2024

«Першы прыбытак патраціў на станок». Гродзенец у школе выточваў біты, а ў 27 гадоў адкрыў сваю вытворчасць мэблі

Гродзенец Раман Нагула амаль паўжыцця працуе з дрэвам. Школьнікам ён пачынаў з бейсбольных біт, а…

13 лістапада 2024