«У нармальнай пары сэкс на апошнім месцы». 15 фактаў ад гродзенскага сэксолага

Чаму аргазм для жанчыны не настолькі важны, як лячыць сэксуальныя траўмы, і ці могуць разам ужывацца партнёры з рознай палавой сумяшчальнасцю. Пра гэта на адкрытай лекцыі распавёў Андрэй Мельнікаў, урач-сэксолаг з ГАКЦ «Псіхіятрыя-наркалогія». Сустрэча прайшла ў рамках навучальнага гуртка «Аб сэксуальнасці і ўзаемаадносінах», які праводзіла валанцёрская група «Шаг навстречу».

1.

Сэксуальнае жыццё знаходзіцца ў сферы інтарэсаў вялікай колькасці спецыялістаў: педагогаў, юрыстаў, спецыялістаў па этыцы, эстэтыцы, культуролагаў, псіхолагаў, антраполагаў, крыміналістаў. Гэта асноўны інстынкт, дзеля якога мы жывем, — размнажацца.

2.

Няма дадзеных, у колькі трэба пачынаць палавое жыццё. Чалавек адчувае і вызначае сам. Задача спецыяліста — растлумачыць чалавеку і супакоіць яго, высветліць прычыны і, калі трэба, прызначыць карэкцыю. Часам людзі прыходзяць з сэксуальнымі праблемамі, а усплываюць зусім іншыя пытанні. Напрыклад, адносіны з маці. Мы свае біялагічныя сігналы не слухаем, мы слухаем сігналы соцыума. А соцыуму на нашу біялогію пляваць.

3.

Пераходны этап — гэта 16−26 гадоў. Перыяд пачынаецца з першымі палавымі кантактамі і заканчваецца уступленнем у шлюб. Цяпер межы пасоўваюцца, але гэта агульны стандарт. У гэтым перыядзе элементы праміскуітэта [бязладная, бессістэмная змена палавых партнёраў - рэд.] маюць месца. Падлеткі даступныя, ім хочацца паспрабаваць. Людзі адточваюць свае сэксуальныя густы. Адсюль ідзе: камусьці бландынкі, камусьці брунэткі, камусьці даўганогія, камусьці поўненькія. Чаму? Хутчэй за ўсё, такіх партнёрак было больш за ўсё. Можа быць, больш моцныя адчуванні былі, можа, дзяўчына была больш тэмпераментная. Потым гэта забываецца, але густы застаюцца. Таму разумныя жанчыны не згаджаюцца, каб дачцэ, асабліва першай, імя даваў муж. Звычайна муж называе імя, часта і неўсвядомлена, сваёй першай любові. А навошта, каб гэты фетыш у сям'і прысутнічаў?

4.

Партнёры з рознымі палавымі канстытуцыямі выдатна могуць суіснаваць. Ёсць здаровыя людзі ў псіхічным плане, здольныя цярпець, прымаць, адаптавацца. Кахаць — гэта альтруістычны акт. Канстытуцыі сумяшчаюцца, калі два чалавек разумныя і хочуць разам жыць. А людзей трэба гэтаму вучыць — саступіць, прамаўчаць, прыняць, дазволіць, дараваць.

5.

Вялікі вопыт сэксуальных адносін у пачатку шлюбу ў многіх спрацоўвае ў мінус, а не ў плюс. Муж можа апынуцца не лепшым партнёрам з тых, хто ў жанчыны быў. І сэксуальны інтарэс да мужа ў яе паступова можа састынуць і знікнуць зусім.

6.

Людзі розных рэлігій не могуць ужыцца паміж сабой. І калі паказваюць нашых дзяўчат, якія мусульманкамі становяцца, і кажуць «я шчаслівая такая», я не веру. Гэта розныя людзі - архетыпы розныя. Гэты чалавек у тысячным пакаленні мусульманін. Тысяча пакаленняў, якія жылі ў пустыні. А несвядомая памяць — там усё ляжыць. І нельга гэтыя розныя памяці сумясціць.

7.

Праблемных людзей вельмі шмат. І нормы знізілі паказчыкаў, і ўсё роўна, мужчын, няздольных заснітаць (зачаць), досыць шмат. Хоць прычына, вядома, часцей за ўсё жаночая. Раней у норме ў мілілітры эякулята мужчыны павінна было быць не менш за 80 млн народкаў (сперматазоідаў). А цяпер норма ўжо 40. І спрабуюць знізіць яшчэ. Паказчыкі мужчынскія зніжаюцца, мужчыны слабеюць.

8.

Для жанчын афрадызіякаў не існуе і віягра на жанчын не дзейнічае. Жанчына ўзбуджаецца сама, у сітуацыі, калі яна мае адэкватнае выхаванне ў адэкватнай сям'і сэксуальна здаровых бацькоў. Атрымліваючы на ​​кожным этапе неабходныя сродкі, якія спрыяюць яе псіха-сэксуальнаму развіццю. У тым ліку калі ў яе ёсць станоўчы вопыт самадаследавання і яна ведае, што такое прыемныя адчуванні. Можа быць, нават аргазм — хоць тут можна палку перагнуць. І калі ў наступным ёй шанцуе з сэксуальнымі партнёрамі, якія вучаць і фармуюць яе як жанчыну.

9.

Аргазм для жанчыны мае другаснае значэнне ў плане задаволенасці палавым жыццём. У Амерыцы яшчэ ў 90-х правялі даследаванне, якое паказала, што 68% жанчын не былі задаволеныя, хоць рэгулярна атрымлівалі аргазм. Задаволенасць жанчыны звязана з яе агульнай самаацэнкай, выхаваннем, фарміраваннем. З тым, як яна ставіцца да сябе — а гэта вынік таго, як да яе ставіліся маці і бацька. Бацька нават важней, таму што выхоўвае дзіця ў палавым дачыненні бацька супрацьлеглага полу, а не свайго. Бацька можа сына навучыць у тэорыі: жанчыну трэба паважаць, дапамагаць, абараняць. А як гэта рабіць, можа паказаць толькі маці: і сваім стаўленнем да бацькі, і да яго.

Калі праграма пастаўлена атрымаць першую разрадку ў 30 гадоў, яна ў 30 гадоў яе атрымае. Навошта апярэджваць? Арганізм павінен саспець, каб выдаваць патрэбныя рэакцыі рэгулярна. Хлопчыку прасцей — першая палюцыя, першая эякуляцыя, першая мастурбацыя.

10.

Сэксуальныя траўмы ёсць у 25 працэнтаў жанчын. Яны потым вельмі моцна блакуюць сэксуальнае развіццё. Праблемы ёсць ва ўсіх. Але ў добрых умовах яны карэктуюцца і выпраўляюцца. Калі дзяўчыне пашанцуе і ёй сустрэнуцца граматныя партнёры.

11.

Жанчыны наогул ніякім класіфікацыям не паддаюцца. Мужчыны класіфікуюцца, жанчыны не. Кожная жанчына — гэта асобная гісторыя, асобная сітуацыя. І асобныя аргазмы, эратычныя зоны, асобныя рэакцыі на цяжарнасць і рэакцыі пасля родаў у плане сэксуальнасці. Усё вельмі індывідуальна. Мужчынам прасцей, таму што яны зараджаныя на больш прымітыўныя сэксуальныя паводзіны. Канчатковая мэта мужчыны — скінуць груз апладняючых народкаў у дастатковай колькасці.

12.

Прастытуткі распавядалі рэчы, калі мужчына прыходзіў і забываў сэксам пазаймацца. Ён цэлы дзень ходзіць накручаны, і прыходзіць да яе, кладзецца на грудзі і распавядае, як яго пакрыўдзілі. Потым устае, кладзе грошы і сыходзіць. Яна кажа: а ты тут забыўся… А ён: а-а, потым. Дзіця ў кожным чалавеку жыве. Ён разгрузіўся, і гэта разгрузка яму нават больш важнай можа быць. Як, напрыклад, у японскай культуры гейшы. Важней было пагаварыць, расказаць пра таямніцы, і гэта перамяжоўвалася палавым актам у тым ліку.

13.

І таму мяне заўсёды здзіўляе, калі ў суботу ва ўнівермагу сустракаеш маладую прыгожую пару, якая шпалеры выбірае. Яны ў ложку ляжаць павінны. Дзеці адпраўляюцца да бабуль, яны ўкладваюцца ў суботу раніцай і вылазяць з ложка ў нядзелю ўвечары, калі дзяцей прывязуць. А потым праз 5 гадоў кажуць: нешта сумна стала сэксам займацца. А як вы ім займаліся? Спецыялісты палічылі: 15 хвілін у тыдзень адводзіцца на сэкс. Хочаце мець добрае — аберагайце.

Не абавязкова колькасцю браць. Кладзіцеся, каб пагутарыць, успомніць першыя спатканні, прагаварыць нешта пра дзяцей, пахваліць адзін аднаго. У побыце гэта не праходзіць. Муж кажа жонцы: якая ты прыгожая! А яна ля пліты стаіць растрапаная. Ён можа і бачыць яе прыгожай. Але яна сябе такой не лічыць. Ёй трэба падфарбаваць, падмазацца. І яна лічыць, што ён проста адгаварыцца хоча, камплімент у мінус пайшоў.

14.

Як сэксолагі ставяцца да БДСМ? Індывідуальна ў залежнасці ад сітуацыі. Элементы ў разгарачаную пару або маладым людзям, якія толькі вучацца, уносіць, можа, і непажадана. І гэта не павінна быць правілам.

15.

Сэкс — фактар ​​ураўнаважваючы, які стабілізуе міжасобасныя адносіны, які ў нармальнай шлюбнай пары павінен знаходзіцца на апошнім месцы. Украйнім выпадку — на перадапошнім. Муж і жонка, якія робяць стаўку на яркі сэкс, робяць вялікую памылку і падвяргаюць сябе вялікай небяспецы. Таму што сэкс — самая слабая функцыя нашага арганізма і самая капрызная. Якая залежыць ад практычна ўсяго: ад харчавання, настрою, кар’ерных поспехаў. Калі людзі прывыклі да штодзённага сэксу, а потым пайшлі дзеці, кар’ера, назапасілася стомленасць, бацькі пачалі старэць, бабулю трэба было дагледзець, чалавек збіваецца са штодзённага рытму. А другі не хоча змяняцца — у яго няма хворай бабулі. І пачынаюцца скандалы. Таму лепш хадзіць злёгку «паўгалодным».