На першым паверсе офіснага будынка на Гараднічанскай, 23 скончылі афармленне. Туды запрашаюць гараджан, якія цікавяцца выяўленчым мастацтвам. Паглядзіце, як яно выглядае.
Будынак на Гараднічанскай, 23 — помнік архітэктуры ў складзе гісторыка-культурнай каштоўнасці «Гістарычны цэнтр Гродна». Яго адрэстаўраваў бізнесмен Дзмітрый Скок разам з братам. Памяшканні ў ім здаюцца ў доўгатэрміновую арэнду. Сярод арандатараў - крама дызайнерскай мэблі, офіс міжнароднай кампаніі ISSOFT, шоў-рум з дызайнерскай адзеннем.
Дом № 23 па Гараднічанскай пабудаваны ў стылі эклектыкі ў 1890 годзе. Па некаторых дадзеных, ён складаецца з двух злучаных пабудоў. Належаў сям'і Аўгусевіч у 1930-х гадах. Яна здавала кватэры ў доме. У 1944 г. у будынку размяшчаўся хоспіс пры Фарным касцёле, у 50-я г. — дом інвалідаў, а пасля — паліклініка Гродзенскага раёна.
«У дадзеным будынку захавана ў першапачатковым выглядзе вельмі шмат элементаў як унутры, так і звонку», — абяцаюць гаспадары. Напрыклад, яны захавалі і адрэстаўравалі арыгінальныя адліваныя балконы.
Рэстаўрацыя або рамонт?
Пад адным з пастоў у Instagram паўстала спрэчка. Карыстальніца настойвала, што гэта не рэстаўрацыя, а рамонт.
«Існуюць розныя паняцці, рэканструкцыя, рэстаўрацыя, рэнавацыя, кансервацыя і касметычны рамонт, проста рамонт. У вас у запісе напісана „кансерватар-рэстаўратар“, тады навошта пішаце пра разбурэнне саветамі. Цяпер савецкі час? Вы толькі словам пераклалі адказнасць на іншых разбуральнікаў, гэта азначае, што не трэба было старацца? Або забіць і галавой махаць „вось савецкі час было жахлівым“? А рабіць, працаваць, аднаўляць, нібыта не трэба? Пакінем цагляны мур і на гэтым усё?», — абурылася яна.
Ёй адказаў архітэктар — рэстаўратар Раман Забела, які быў навуковым кіраўніком рэстаўрацыі аб’екта. Прыводзім яго адказы цалкам.
- «У вас у першым паведамленні было напісана, што гэта «не рэстаўрацыя, а знішчэнне». Гэта падман. Гэта было б так, калі на момант пачатку прац у будынку былі аўтэнтычныя інтэр'еры (як у Дома Мураўёва, там было знішчана ўсё).
- Знішчэнні савецкага і пост савецкага часу — гэта факт і зыходныя дадзеныя. Падчас прац на аб’екце не магло быць знішчына тое, чаго ўжо няма.
- Аднаўляць «як было» не з’яўляецца задачай рэстаўрацыі. Гэта і называецца «аднаўленне». Рэстаўрацыя працуе з тымі аўтэнтычнымі элементамі, якія захаваліся. А ўнутры будынка захавалася мінімум.
- Нават калі дапусціць, што стаяла бы задача максімальна аднавіць інтэр'еры, то гэта была б суцэльная фантазія, бо ніякіх навуковых звестак пра іх выгляд няма. Таму створаныя дызайнерамі новыя інтэр'еры, без знішчэнная аўтэнтыкі, што ўласна і адпавядае міжнарожнай метадалогіі.
- Тая аўтэнтыка, якую змяшчаў будынак, даследавана і захавана (закансервавана, адрамантавана, адрэстаўравана і адноўленая). Таму ўласнікі могуць аб’ект называць «гістарычным адрэстаўраваным будынкам».
Чытайце таксама: Сяргей Грыневіч адкрыў выставу пра ўнутраную эміграцыю з «неліквіднымі» карцінамі
