У Гродне працягваецца барацьба жыхара з дзяржавай за набытую ім амаль дзесяць гадоў таму зямлю. Гараджане куплялі ўчасткі ў ільготнікаў (з закансерваванымі будынкамі), з дакументамі было ўсё ў парадку, а ў гэтым годзе здзелкі (дзевяць штук) прызналі нікчэмнымі, маўляў, мясцовыя чыноўнікі ўсё падбудавалі, арганізавалі патрэбныя паперы і правялі няшчырыя «аперацыі» дзеля ўласнай выгады.
З такой трактоўкай пытання катэгарычна не згодны Дзмітрый, які страціў ўчастак і прыгожы вялікі дом, піша onliner.by. Мужчына сцвярджае, што яго проста прывязалі да ўжо раскручанай справы, а разбірацца ў тонкасцях менавіта яго сітуацыі ніхто не захацеў. «Падмурак на ўчастку быў, прадавец на здзелцы была, грошы я перадаваў ёй. Але выявіць гэта нават не спрабуюць, падцягнулі мяне прычэпам да ўсіх, і цяпер выкручвайся як хочаш», — тлумачыць гродзенец, які абскардзіў раней вынесенае рашэнне суда. І вось вынікі апеляцыі.
— Першае пасяджэнне было прызначанае яшчэ на пачатак месяца, — распавядае Зміцер. — Але яго перанеслі, бо высветлілася, што Аляксандра Орсіка, які можа праліць святло на многія факты, не апавясцілі належным чынам. У наступны раз мы сустрэліся дзесьці праз тыдзень. Орсік на пасяджэнне так і не прыйшоў, што і нядзіўна: апавясцілі яго аб разглядзе справы шляхам адпраўкі СМС на нейкі нумар. Але цяпер лічыцца, што гэтага дастаткова.
Маё хадайніцтва аб тым, каб у залу суда запрасілі таксама рэгістратара з БРТІ, які сведчыў нашу здзелку і таксама мог бы расказаць пра тое, як усё адбывалася, праігнаравалі. Маўляў, інфармацыі і так дастаткова, гэта неістотна. Хоць менавіта гэты чалавек мог бы пацвердзіць, што я добрасумленны пакупнік.
Довады Зміцера на судзе зводзіліся да наступнага: рашэнне крымінальнай справы не абавязкова для грамадзянскай; аб тым, што дакументы «левыя», ён, як сумленны пакупнік, ведаць не мог; падчас першага тлумачэнні ў ДФР КДК (якое цяпер бярэцца за аснову) на яго аказваўся псіхалагічны ціск; грошы за «кансервы» на ўчастку перадаваліся выключна прадаўцу Бандарэнка, а не Орсік.
— Казалі мы, казалі, але ў выніку ўсё звялося да таго, што я сам вінаваты, што звязаўся з Орсікам, а не дамаўляўся наўпрост з прадаўцом Наталляй. Так, а колькі людзей здзяйсняюць здзелкі праз знаёмых — сотні, тысячы. Чым мой выпадак адрозніваецца ад астатніх: Орсік казаў, што даводзіцца прадаўцу ледзь не сваяком, бо дзяцей разам хрысцілі, чаму б яму не дапамагчы яму вырашыць важнае пытанне. Што ў гэтым злачыннага ?! Тым больш што на ўгодзе прысутнічала яна асабіста і забірала грошы.
Калі ўсе бакі выказаліся, суддзі адышлі, хвілін восем раіліся і потым агучылі: адхіліць усе просьбы апеляцыйнай скаргі, вынесенае раней рашэнне пакінуць без змены.
Абскардзіць гэтае рашэнне можна, але я проста не бачу сэнсу — кожны крок варты больш за 900 рублёў, але нават сведак, якія маглі б праясніць сітуацыю, у судзе не заслухваюць. Усё ідзе па адпрацаванай схеме … Заплацілі адны — заплацяць і іншыя.
Мяне падвялі пад самазахоп зямлі, але гэта ж глупства — вось у мяне тэчка, поўная дакументаў. Што я захапіў?
Яшчэ цікавае такое пытанне: раз вы анулявалі ўсё маё жыццё і працу на будоўлі, ці адновіце вы мяне на чарзе на паляпшэнне жыллёвых умоў, на якую я стаў у 2010 годзе і быў зняты ў 2015-м, бо ўвёў дом у эксплуатацыю? Раз усё здзелкі адмянілі, то, значыць, трэба вяртаць усё на тую самую кропку адліку і … выдаваць мне ўчастак, бо я ўжо, атрымліваецца, дзевяць гадоў на чарзе.
Дзмітрый таксама схадзіў у гарвыканкам, каб высветліць, што рабіць далей. Там, кажа, яго прынялі не вельмі гасцінна.
— Пачалося з таго, што мне сказалі: гэта самавольнае будаўніцтва, таму аблвыканкам, хутчэй за ўсё, прыме рашэнне аб зносе. А пасля гэтага вы пойдзеце ў суд, каб прызнаць права ўласнасці, але не на дом, а на будматэрыялы. Зямля будзе вернутая прадаўцу Бандарэнка.
І толькі пасля таго, як у судзе я дакажу, што «будматэрыялы» мае, выканкам зможа выключыць зямлю ў Бандарэнка і падаць яе мне (ва ўласнасць або арэнду — усё за грошы). Гэта значыць пасля гэтага мне трэба будзе зноў прайсці ўсе працэдуры ўзаконьвання дома (што ўжо было зроблена, але рашэннем суда адменена).
Пакуль схема быццам бы такая. Можа, яшчэ штосьці і зменіцца, але ў любым выпадку я ў шоку ад усяго таго, што адбываецца: яшчэ ўчора ты добрасумленны пакупнік, а сёння павінен пачынаць усё спачатку. Ну і «самаволка» — гучыць проста дзіўна: вось дазволу, якія вы самі мне выдавалі, а зараз кажаце, што я будаваў, як хацеў і што хацеў.
