Пачаўся суд над кіроўцам, па віне якога ў навагоднюю ноч загінула 14-гадовая дзяўчынка, яшчэ дзве атрымалі траўмы. Першае пасяджэнне адбылося ў судзе Гродзенскага раёна ў сераду, 27 сакавіка, піша vgr.by.
Віну прызнае цалкам
На пасяджэнне сабралася поўная зала: маці і сястра загінулай дзяўчынкі Карына, якая таксама была ўдзельніцай ДТЗ, сваякі і блізкія сям'і, а таксама бацькі абвінавачанага.
Пацярпелыя — Сяргей, бацька загінулай Насці, і 16-гадовая Віка, адна з пацярпелых у аварыі. Дзяўчына 9 дзён правяла ў шпіталі, паўтара месяца хадзіла ў гіпсе. Лекары канстатавалі змяшчэнне костак, цяпер ёй цяжка выпрастаць і падняць руку. Паколькі Віка — непаўнагадовая, у судзе прысутнічаў яе законны прадстаўнік — бацька.
На лаўцы падсудных — 32-гадовы Юры. Хлопец скончыў школу і курсы кіроўцы. Працаваў кіроўцам у СВК «Азёры» Гродзенскага раёна. Нядаўна развёўся. Выхоўвае дзесяцігадовага сына. Судзімы не быў. Пад варту яго ўзялі амаль адразу пасля трагедыі. Юрыя абвінавачваюць у парушэнні правілаў дарожнага руху, здзейсненым у стане алкагольнага ап’янення, што пацягнула па неасцярожнасці смерць чалавека і прычыненне менш цяжкіх цялесных пашкоджанняў. Ён сваю віну прызнае цалкам.
З матэрыялаў крымінальнай справы вынікае, што ДТЗ адбылося ў Гродзенскім раёне 1 студзеня, а 2:45 на 17-м кіламетры аўтадарогі Н-6053 «Пад'езд ад аграгарадка Азёры да аўтадарогі Р41». П’яны кіроўца на «Нісане-Серэна» разам з трыма непаўналетнімі пасажыркамі ехаў у напрамку аўтадарогі Р41 і не справіўся з кіраваннем. Машыну занесла,
яна вылецела ў кювет, а затым некалькі разоў перавярнулася. 14-гадовая Насця памерла на месцы, 16-гадовая Віка атрымала сур’ёзныя траўмы, 17-гадовая Карына атрымала ўшыбы і драпіны. Як высветліла следства, Насця і Віка сядзелі ў машыне ззаду і не былі прышпілены рамянямі бяспекі. У крыві кіроўцы было 1,34 праміле алкаголю.
Думалі, што выпала, аказалася, машынай прыціснула
Першым сталі дапытваць абвінавачанага. Ён распавёў, што напярэдадні аварыі адзначаў Новы год у коле сям'і - бацькоў, бабулі і сына. Кажа, выпіў некалькі шклянак піва, а пасля дамовіўся з дзяўчынкамі пра сустрэчу, забраў недапітую бутэльку і пайшоў дадому.
— За вечар выпіў каля двух літраў піва. Насця і Віка пілі віно, якое прынеслі з сабой, — распавядае Юры. — Потым дзяўчынкі пачалі збірацца дадому. Віка папрасіла, каб я іх адвёз. Я не хацеў ехаць. Яны сталі ўгаворваць. Я патэлефанаваў сябру, але той не падняў трубку. Потым яму набраў хтосьці з дзяўчынак, але яны таксама не датэлефанаваліся. Я прапанаваў патэлефанаваць бацьку, каб ён прыехаў іх забраў. У выніку пагадзіўся. Я тады не адчуваў сябе п’яным.
Па словах Юрыя, Насця і Віка селі ў машыну, Карына ехаць не хацела, нават ключы ад машыны забрала, прасіла дзяўчынак выйсці, але яны адмовіліся, «таму што ведалі, што я пагаджуся і мы ўсё адно паедзем». Карына села на пярэдняе сядзенне, Віка і Насця — ззаду.
— Думаў, што ўсё прышпіліліся. Мы ехалі дзесьці 10, 15 або 20 хвілін. Памятаю, што хацеў папаліць. Ці то цыгарэта ўпала, ці то вугольчык, я адцягнуў сваю ўвагу. У гэты час аўтамабіль заднім колам трапіў у ямку. Машыну стала занасіць. Я трымаў руль адной рукой, ваджу ўжо дванаццаць гадоў, мяне навучылі… — у падрабязнасцях распавядае абвінавачаны.
Аўтамабіль стала кідаць з боку ў бок. Тармазіць ён баяўся, «інакш машына пайшла б кувырком на асфальце». Кажа, паспрабаваў выраўнавацца і надаў паскарэнне. Машыну развярнула, яна тры разы перакулілася і ўпала на бок кіроўцы.
Юрый разбіў шыбу і вылез. Карына і Віка таксама так-сяк выбраліся. Насці не было відаць. Дзяўчынкі пайшлі шукаць яе ўздоўж дарогі, думалі яна выпала падчас перакульвання, але не знайшлі. Калі вярнуліся да машыны, убачылі з-пад яе ногі Насці.
— Спрабавалі падняць машыну, але куды мне? У мяне тэлефона не было — забыўся яго дома. Таму сказаў Карыне, каб яна тэлефанавала. Пазней Віка сказала, што нешта з рукой.
На пытанне суддзі, чаму Юрый, дасведчаны кіроўца, усё-ткі сеў за руль пасля таго, як выпіў, чаму не выклікаў таксі, бо ехаць было недалёка, чаму яго не спыніла, што адна з дзяўчынак адмаўлялася ехаць, абвінавачаны нічога патлумачыць не змог.
— Таму што дурань! — пачулася з залы.
Дарэчы, за дванаццаць гадоў стажу гэта першая аварыя Юрыя. Раней ён прыцягваўся да адміністрацыйнай адказнасці за перавышэнне хуткасці.
Бацька Вікі: «Думаў, дачка дома»
Першым на месца ДТЗ прыехаў бацька Карыны і загінулай Насці. Па збегу абставін, мужчына працуе кіроўцам у тым жа СВК, што і Юры. Кажа, з абвінавачаным некалькі разоў бачыліся, але «за сталом разам не сядзелі».
У навагоднюю ноч, каля паловы першай, Насця і Карына сталі прасіцца да сяброўкі. Бацька пусціў, але з умовай, што сам завязе іх і роўна на гадзіну. Дзяўчынкі хутка сабраліся, ён падвез іх да дома сяброўкі, прасачыў, пакуль яны ўвойдуць у дом, а сам з’ехаў. Праз гадзіну дзяўчынкам патэлефанавала мама, каб ехалі дадому. Хацела паслаць за імі бацьку, але сёстры сказалі, што ўжо вяртаюцца.
— Праз дваццаць хвілін тэлефануе Карына і кажа, што Насця пад машынай. Я за пяць хвілін туды даехаў. Віка бегала ў стане шоку, — успамінае падзеі той ночы Сяргей.
Ён спыніў праязджаючую міма машыну, папрасіў дапамагчы. Учатырох перавярнулі аўтамабіль на колы. Выклікалі хуткую, але кіроўца доўга не мог зразумець, куды ехаць, і Сяргей паехаў насустрач.
— Я шэсць разоў тэлефанаваў у хуткую. Усё казалі, што ўжо едуць. Прайшло каля пяцідзесяці хвілін. Насцю пачалі рэанімаваць, а потым накрылі. Мне стала дрэнна. А Юра ўсё крычаў: «Сяргей, прабач», і Віка прасіла прабачэння…
Потым Карына прызналася бацьку, што з Насцяй і Вікай сустрэлі Юру, што не хацела пакідаць Насцю адну ў машыне, таму пагадзілася ехаць, што адзін раз Юра ледзь не ўрэзаўся ў бярозу, а потым паскорыўся і што прасіла яго не гнаць…
— Ім жа толькі патэлефануй — я б прыехаў. Я бачыў гэта поле. Машына як з трампліна ляцела, — ледзь стрымліваючы слёзы,
кажа Сяргей. — Разумею яго бацькоў. Я глыбока веруючы чалавек і не магу ацаніць жыццё сваёй дачкі. Але мая грамадзянская пазіцыя іншая. Пакідаю ўсё на меркаванне суда.
Па словах Сяргея, бацькі Юрыя прапаноўвалі грошы, але ён адмовіўся. Сам 23 лютага на месцы трагедыі ўсталяваў вялікі камень з таблічкай і крыжом у памяць аб загінулай дачцэ.
Другая пацярпелая — Віка. Дзяўчына вучыцца на афіцыянта-бармэна ў палітэхнічным каледжы ў Гродне. Як яна апынулася ў кампаніі дарослага нецвярозага мужчыны, яе бацька растлумачыць не змог. Кажа, думаў, што дачка дома.
У судзе дзяўчына прызналася, што падчас руху сама адшпіліла рэмень бяспекі, Насця таксама не прышпільвалася, а толькі накінула рэмень. Чула, як Карына казала Юру: «Не палохай мяне».
Дарога там прамая і роўная
Па справе праходзіць некалькі сведак. Сярод іх выжыўшая Карына, сястра загінулай, міліцыянт, які выязджаў на месца трагедыі, хлопец, якія праязджаў міма на аўто і дапамагаў падняць машыну.
— Я быў здзіўлены, як можна было выскачыць у кювет. Дарога там прамая, роўная, шырокая. Ні туману, ні ападкаў тады не было.
У машыне былі ўключаныя фары далёкага святла, — распавёў міліцыянер, які выязджаў на месца ДТЗ. — Я спачатку падумаў, можа, жывёла выбегла, або сутыкненне адбылося, пайшоў паглядзець, ці былі аскепкі. Чуў, як нехта сказаў, што ехалі яны не надта хутка.
Следствам устаноўлена, што аўтамабіль ехаў з хуткасцю каля 90 км/ч. Машына належыць маці абвінавачанага, без тэхагляду. Нягледзячы на гэта, па словах Юрыя, аўтамабіль быў тэхнічна спраўны, «нідзе нішто не падцякала».
Разгляд справы ў судзе працягваецца. Абвінавачанаму пагражае пазбаўленне волі на тэрмін да сямі гадоў.
