У верасні мінулага года ён моцна збіў бацьку. Як вынікае з матэрыялаў справы, гродзенец «з-за асабістай непрыязнасці» нанёс пенсіянеру не менш за 25 удараў рукамі і нагамі. Ад сур’ёзных траўмаў - шматлікіх пераломаў, удараў, ранак і сінякоў - мужчына памёр, піша «Вячэрні Гродна».
«Я б мог трываць, але ўсё ўжо назапасілася…»
На лаве падсудных — 31-гадовы Аляксей *. У маладога чалавека няпоўная сярэдняя адукацыя, у войску не служыў, нежанаты, дзяцей няма. Двойчы прыцягваўся да адказнасці за крадзеж, двойчы — за рабаванне. Апошні раз атрымаў два гады і месяц пазбаўлення волі. У 2014 годзе вызваліўся.
Пасля турмы Аляксей жыў у бабулі ў Грандзічах, кажа, трэба было за ёй даглядаць. З бацькам тады бачыліся рэдка, таму і прэтэнзій адзін да аднаго не было. Маці хлопца забілі яшчэ ў 2009 годзе. Два гады таму, калі бабуля памерла, Аляксей пераехаў да бацькі ў трохпакаёвую кватэру. Паводле яго слоў, адносіны з ім былі «то непрыязныя, то нармальныя, былі і добрыя моманты». У пачатку мінулага года бацька з туберкулёзам трапіў у бальніцу, а калі вярнуўся дадому, адносіны паміж сваякамі сапсаваліся.
— Ён як быццам сябе не кантраляваў, як быццам усё рабіў назло. Мы канфліктавалі. Быццам бы па дробязі: то курэнне, то ўборка, але сваркі былі пастаянна, — кажа ў судзе абвінавачаны. — Аднойчы зачыніў мяне дома, а ключа ў мяне не было. Прыйшлося скакаць з чацвёртага паверха, разбіўся, абедзве нагі зламаў. Я б мог трываць, але ўсё ўжо назапасілася…
Аляксей афіцыйна нідзе не працаваў, перабіваўся выпадковымі заробкамі. Грошы, кажа, былі заўсёды, таму што разлічваліся з ім дзень у дзень. Увечары прыходзіў дадому і піў.
— Цвярозы я нармальны, а калі выпіваў, мог сябе не кантраляваць, нічога не памятаў, — тлумачыць абвінавачаны.
Калі быў п’яны, ён часта збіваў бацьку. Той спачатку выклікаў міліцыю, у дачыненні да сына складалі пратаколы, выпісвалі штрафы, а ў апошні час перастаў. Як высветліцца пазней, канфлікты былі не толькі з бацькам, Аляксей часта сварыўся з суседзямі, з бабуляй, пакуль тая была жывая.
Біў рукамі, а потым і нагамі
У судзе падзеі таго вечара абвінавачваны прайгравае з цяжкасцю, многае «не памятае». Напярэдадні, 14 верасня, ён і яшчэ некалькі працоўных рабілі рамонт у кватэры ў доме на вуліцы Ажэшкі. У той жа дзень іх разлічылі, кампанія добранька выпіла, і Аляксей на таксі паехаў дадому. Усё, што адбывалася пасля, «не памятае». На наступную раніцу стэлефанаваўся з калегам і паехаў на аб’ект зрабіць замеры. Там жа пахмяліўся, а пасля абеду вярнуўся дадому. У гэты дзень у яго быў дзень нараджэння.
Бацька ў гэты час у спальні глядзеў тэлевізар і лежачы на ложку курыў.
— Я зайшоў у кухню — там бардак. Пайшоў у спальню, бацька курыў у ложку, страсаў попел міма попельніцы. Зрабіў яму заўвагу. У адказ ён мяне паслаў, і я сарваўся, стаў яго біць. Куды, як і колькі разоў, не памятаю. Біў рукамі, а потым, аказваецца, і нагамі. У нейкі момант спыніўся. У халадзільніку было піва, я залпам выпіў паўтара ці два літры і пайшоў на вуліцу, — расказвае Аляксей. — Там «стрэльнуў» цыгарэту, запаліў, абышоў вакол дома і вярнуўся ў кватэру.
Бацька быў у сваім пакоі. Ён папрасіў цыгарэту, я яму нецэнзурна адказаў і сышоў у кухню гатаваць. Потым пачуў моцны храп, бацька цяжка дыхаў, збялеў. Я пабег па ваду, паліў на твар, паспрабаваў завесці сэрца, выклікаў хуткую.
Забіў з-за кватэры?
Дзяржабвінаваўца выказала здагадку, што прычынай забойства магло стаць завяшчанне бацькі, якое ён склаў за некалькі месяцаў да смерці. Па дакуменце, кватэра, у якой яны жылі, застаецца ўнукам, а менавіта двум дзецям роднага брата Аляксея. Па словах абвінавачанага, пра завяшчанне ён ведаў, але нічога не меў супраць. Больш за тое, збіраўся на заробкі за мяжу, але не мог з’ехаць, пакуль бацька ляжаў у бальніцы.
Па матэрыялах справы, некаторыя пашкоджанні на целе загінулага паўсталі за 4−14 сутак да яго смерці. Ці біў Аляксей бацьку напярэдадні трагедыі, ён «не памятае, але гэтага не выключае». Суседзі часта чулі п’яныя крыкі. Аднойчы пасля сваркі пенсіянер выпаў з акна чацвёртага паверха, а два гады таму зімой жыў у падвале.
— Аднойчы спрабаваў не піць, але вытрымаў усяго месяц-паўтара. Піў часта, але толькі пасля працы. Бацька быў адзіны родны мне чалавек. Я не хацеў яго забіваць, толькі пабіць… Тое, што я зрабіў, жудасна, — сказаў абвінавачаны.
Сваю віну Аляксей прызнае часткова:
— Я не буду аспрэчваць факты. Я забіваў, але не хацеў гэтага …
«Брат мацнейшы за бацьку, а я нічога зрабіць не мог»
Пацярпелы па справе — родны брат Аляксея Сяргей. З сям’ёй — жонкай і двума дзецьмі - ён жыве ў інтэрнаце на Лідскай вуліцы. Працуе мантажнікам. У госці да бацькі ездзіў рэдка. У асноўным той прыязджаў да яго. З родным братам амаль не меў зносін.
— Ён цвярозы быццам нармальны, а нап’ецца, тэлефануе, жонку маю абражае. Я там пятнаццаць гадоў не жыву. Бацька пастаянна скардзіўся на яго: то золата вынес, то машыну разбіў. Пабоі не здымаў, кажа, бескарысна: акрамя штрафу нічога больш не даюць. Бацька таксама выпіваў, але не злоўжываў. У апошні час ён не любіў брата…
Пасля таго, што здарылася, размаўляў са старшынёй дома, той казаў, «што бацька лётаў па кватэры, як мячык». Па словах Сяргея, «вялікія праблемы» пачаліся, калі ён сышоў у войска.
— Брат мацнейшы за бацьку, а я нічога зрабіць не мог. І ў апошні час дома бываў рэдка, пастаянна ў камандзіроўках у Літве, — кажа ён. — Пра тое, што бацька хацеў скончыць жыццё самагубствам і нейкі час жыў у падвале, даведаўся толькі потым. Прэтэнзій маральнага і матэрыяльнага характару няма. Але хачу, каб пакаралі яго па ўсёй строгасці закона.
Р. S.
Малады чалавек абвінавачваецца па артыкуле 139 п. 6, ч. 2 «Забойства, здзейсненае з асаблівай жорсткасцю». Яму пагражае пазбаўленне волі на тэрмін ад 8 да 25 гадоў, або пажыццёвае зняволенне, або смяротнае пакаранне. Разгляд справы ў судзе працягваецца.
* Імёны змененыя
