З’явяцца клубы і секцыі. Як у Гродне развіваюць культуру гульні ў дартс

«Добры дартсіст прыходзіць са сваімі дроцікамі, ды не з адным камплектам», — кажа Юрый Сіткевіч з гродзенскага «Дынама». Менавіта гэтае спартовае таварыства адгукнулася на просьбу аматараў дартсу і правяло першы ў Гродне адкрыты турнір. Хаця гульня ёсць у праграме ці не ўсіх карпаратыўных спартакіяд горада, пагуляць акрамя працы ў вольны час нідзе не атрымаецца. Праўда, пасля турніру пачалі гаварыць пра стварэнне секцый і нават клубу.

Першы турнір па дартсу сярод аматараў прайшоў 8 красавіка і сабраў 19 чалавек узростам ад 14 да 61 года. Цяпер такія турніры будуць праходзіць раз у квартал. Могуць паўстаць секцыі гульні ў дартс і клуб па інтарэсах — усё залежыць ад ініцыятывы гродзенскіх гульцоў.

Раней спаборнічалі на прадпрыемствах

— Аматары звярнуліся з просьбай правесці турнір па дартсу, мы адгукнуліся, — кажа Юрый Сіткевіч, намеснік старшыні савета па эканамічнай працы Гродзенскай абласной арганізацыйнай структуры БФСТ «Дынама», якая з’яўляецца арганізатарам турніра. — Да гэтага ў Гродне праводзіліся спаборніцтвы на прадпрыемствах, але не было адкрытага турніра, дзе мог паўдзельнічаць любы жадаючы.

На спаборніцтвы прыйшло 15 мужчын і 4 жанчыны. З-за невялікай колькасці ўдзельнікаў турнір правялі за адзін дзень, а не за два, як планавалася.

Арганізатары спадзяюцца, што наступным разам прызавы фонд, які фармуецца са стартавых унёскаў удзельнікаў, будзе большы. Гэтым разам невялікія ўнёскі - 3 рублі за кваліфікацыю і 2 за фінал — пайшлі на аплату камунальных паслуг і працу суддзяў.

Падарункі і сертыфікаты пераможцам прадставілі партнёры турніру: Go-go pizza і сетка крамаў тавараў для спорту «Мегаспорт».

Могуць паўстаць секцыі і клубы

Арганізатары ўпэўнены, што наступны турнір збярэ больш удзельнікаў з розных гарадоў. Ужо гэтым разам спаборніцтвамі цікавіліся аматары з Магілёва, Мінска, Барысава, Салігорска і Ліды. Але прыехалі толькі ўдзельнікі са Слоніма і Мінска.

— Наступным разам дамо раней інфармацыю, — кажа Юры Сіткевіч. — Атрымаецца прыехаць у таго, хто сёння не змог. Мы чакаем людзей з любых гарадоў. Таму і зрабілі вельмі даступныя ўнёскі, якія не шкада патраціць дзеля хобі.

Дартс ёсць у праграме карпаратыўных спартакіяд практычна ўсіх гродзенскіх прадпрыемстваў: «Гродна Азот», «ГроднаЖылБуд», «Белтэлекам», «Гроднеэнерга», «Белкард». Прычына ў тым, што дартс не патрабуе вялікіх выдаткаў: патрэбна мішэнь цаной да 100 рублёў і камплект дроцікаў.

Трэніравацца ў Гродне пакуль што можна таксама на прадпрыемствах або дома. Калі аматары дартсу захочуць стварыць секцыю, «Дынама» гатовы прадастаўляць па выходных памяшканне.

«Стой сабе і кідай спакойненька»

Таццяна Мароз, пераможца сярод жанчын, працуе ў «БелГроднаГаз» начальнікам прававой і кадравай працы. Дартсам пачала займацца некалькі гадоў назад, калі на прадпрыемстве яго ўвялі ў спартакіяды. У мінулым годзе стала пераможцам республіканскай спартакіяды сярод «газавікоў».

— Трэніруюся на прадпрыемстве толькі за два-тры тыдні да спаборніцтваў. Дома зусім не атрымліваецца. Планую сур’ёзна заняцца трэніроўкамі і ўвогуле гэтым відам спорту. З задавальненнем буду хадзіць у секцыю, калі будзе дазваляць час.

Яна заўважае, што дартс у Гродне наогул не развіты. Калі пачала гуляць на прадпрыемстве, пацікавілася, дзе яшчэ можна паспрабаваць сілы. Аказалася, нідзе не паўдзельнічаеш, хіба толькі на «Гродна Азот», дзе моцная каманда.

— Дартс падабаецца тым, што гэта самы маларухомы від спорту, — смяецца Таццяна. — Стой сабе спакойненька і кідай. Нават у шашкі і шахматы гуляючы трэба напружвацца — галава баліць. Не кажучы пра камандныя віды спорту ці лыжы, якія патрабуюць вялікіх сродкаў, высілкаў і выдаткаў.

Дзмітрый Карташэвіч, пераможца сярод мужчын, займаецца дартсам менш за год, але старанна.

— Вынікам я задаволены, але магло быць і лепш — дома лепшыя вынікі, бо няма гэтай атмасферы, рукі не дрыжаць. Я займаюся дома, бо ў нас няма ніводнай установы, дзе можна гуляць у дартс. Я прапаноўваў у некалькіх месцах павесіць мішэнь, але мне адмаўлялі.

Дзмітрый кажа, што культура гульні ў дартс у Беларусі развіта не так, як у Расіі ці Польшчы. Расіянка стала чэмпіёнкай свету па дартсу, а ў Польшчы нават у малых гарадах праводзяцца свае турніры.

Кідаць дроцікі можна навучыцца і дома. Але гуляць аднаму нецікава — патрэбен спартовы інтарэс і невялікія турніры. Пасля мясцовых спаборніцтваў можна ехаць у Мінск, а затым і за мяжу. І тады, лічыць Дзмітрый, беларусы змогуць заняць радок у сусветным рэйтынгу.

---

Як праходзіў турнір: правілы

Спачатку прайшла кваліфікацыя паводле правіл Вялікага раўнду. Удзельнікі павінны былі кінуць па тры дроцікі ў кожны сектар — ад 1 да 20 — і скончыць трапіўшы трыма дроцікамі ў цэнтр. Вынік сумаваўся і згодна з сумай балаў фармавалася фінальная сетка, дзе першае месца гуляла з апошнім, другое — з перадапошнім і гэдак далей. Па гэтай сетцы ўдзельнікі гулялі на выбыванне паводле правіл гульні «501»: спачатку ў гульца 501 ачко, ён кідае дроцікі ў пэўныя сектары і выбітая колькасць балаў адымаецца. Скончыць гульню трэба, трапіўшы ў сектар «падваенне».