Чарговы працэс аб кантрабандзе наркотыкаў пачаўся 29 чэрвеня ў судзе Гродзенскага раёна. На лаве падсудных — 49-гадовы Уладзімір Стадольнік. Ён прывёз з Галандыі 74 кг гашышу. Кошт грузу ацэньваецца ў два мільёны долараў, пішуць Naviny.by.
Уладзімір працаваў майстрам на Гродзенскім камбінаце будаўнічых матэрыялаў. Зарабляў 4−5 млн рублёў у месяц. Пры гэтым на яго запісана чатыры аўтамабілі, ён рэгулярна ездзіў за мяжу і планаваў пачаць бізнес па грузаперавозках. У канцы сакавіка яго затрымалі ў пункце пропуску «Брузгі».
Мытнікі знайшлі ў ягонай машыне амаль 74 кг наркотыку. Але мужчына віну не прызнае. «Я думаў, што вязу каштоўныя камяні», — заявіў ён у судзе.
Па словах Стадольніка, у канцы студзеня 2017 года ён выпадкова сустрэў у Беластоку старога знаёмага. «Яго завуць Алекс, — растлумачыў фігурант крымінальнай справы. — Разгаварыліся пра жыццё, ён прапанаваў мне падзарабіць: прывезці ў Беларусь каштоўнасці. Абяцаў заправіць мяне і даць 2 тысячы еўра».
Такая падпрацоўка гродзенца задаволіла, і 24 сакавіка ён зноў сустрэўся з прыяцелем у Польшчы. Разам яны паехалі ў Галандыю, дзе і павінна была адбыцца закладка.
«Я пакінуў Алексу сваю машыну, — кажа Уладзімір Стадольнік. — Ён сказаў, што будзе спакайней, калі ён без мяне схавае тавар. Каштоўнасці павінны былі ляжаць пад капотам».
Атрымаўшы назад машыну, абвінавачаны праверыў, ці ёсць груз, але ні пад капотам, ні ў салоне нічога не знайшоў. Не задаючы лішніх пытанняў, ён накіраваўся ў бок Беларусі: «Алекс мне даў задатак — тысячу еўра. І сказаў, што калі я перасяку мяжу, ён звяжацца са мной і скажа, што рабіць далей з камянямі».
Для сувязі напарнік пакінуў Стадольніку два мабільныя тэлефоны.
«26 сакавіка я прыехаў у „Брузгі“, — заявіў абвінавачаны. — Спачатку памежнікі праверылі мой пашпарт. Потым пачалі правяраць мытнікі. Загналі машыну на сканер, тады і знайшлі гэтыя брускі, з гашышам. Я толькі тады даведаўся, што на самой справе вёз наркотыкі».
На першых допытах Уладзімір Стадольнік даваў іншыя паказанні. З Алексам, паводле яго слоў, ён пазнаёміўся ў кнігарні, ніколі раней яго не сустракаў. «Ён быў грамадзянінам Літвы. Спытаў, ці не хачу я падзарабіць», — адзначана ў пратаколе.
Супярэчнасці ў паказаннях мужчына тлумачыць тым, што быў у стрэсавым стане: «У мяне мазгі плавіліся, я наогул не ведаў, што казаць».
Пра каштоўныя камяні фігурант заявіў толькі ў судзе. Пракурор удакладніла, чаму ён не паведаміў аб гэтым факце следству. «Не надаваў гэтаму значэння, — растлумачыў Стадольнік. — Але цяпер я ў судзе і разумею, што трэба казаць праўду».
Дзяржабвінаваўца таксама спытала, разумеў абвінавачваны, што перавозка каштоўных камянёў таксама незаконная. «Так, вядома, я гэта разумеў», — растлумачыў ён. На ўдакладняючае пытанне, чаму ж добраахвотна не выдаў кантрабанду, заявіў: «Напэўна, на нешта разлічваў».
Пасля таго, як у яго ў машыне знайшлі наркотыкі, Уладзімір знішчыў сім-карты ў тэлефонах, якія яму пакінуў змоўшчык.
«Дастаў сім-карты з тэлефона, паламаў іх. Мне проста так захацелася, — заявіў ён. — Я прызнаю, што перавозіў наркотыкі, раз ужо іх у мяне знайшлі. Але я не ведаў, што менавіта перавожу».
У судзе таксама дапыталі супрацоўнікаў мытні, якія растлумачылі, што Стадольніка адправілі на паглыблены дагляд, паколькі ён быў у аператыўнай распрацоўцы. Першасны агляд нічога не паказаў, а калі машыну прасвятлілі на сканары, выявілі, што на дне — схованкі. Акрамя таго, спрацавалі службовыя сабакі.
«Ён паводзіў сябе на здзіўленне спакойна», — растлумачылі пры допыце інспектары. Пра каштоўныя камяні і іншае забароненае кіроўца нікому з мытнікаў не казаў.
Пры падліку высветлілася, што ў машыне было 178 упаковак з наркотыкам — брускі розных памераў, закруцілі скотчам. Агульная вага гашышу — каля 74 кг. Суму кантрабанды ацэньваюць у 2 млн долараў.
Уладзімір Стадольнік працаваў на Гродзенскім камбінаце будаўнічых матэрыялаў простым майстрам. Зарплата, паводле яго слоў, была да 5 млн рублёў (старымі).
«Колькі на вас было зарэгістравана аўтамабіляў?» — удакладніла пракурор.
«Рэно», «Форд», «Мэрсэдэс», «Нісан», — пералічыў абвінавачаны. На дне пазадарожніка Nissan Qashqai і былі знойдзеныя наркотыкі.
«Гэтая машына 2014 года, — растлумачыў Стадольнік. — Я купіў яе вясной 2016 г., за 14−15 тысяч долараў прыкладна».
«Адкуль у вас такія грошы?» — спытала дзяржабвінаваўца.
«Заробак атрымліваў», — адказаў фігурант.
Паводле яго слоў, праца на заводзе была адзінай крыніцай даходу. Ён таксама часта ездзіў да сябра ў Галандыю, каб дапамагчы яму па бізнесе, але грошай ад яго не атрымліваў.
«Я хацеў пачаць бізнес па грузаперавозках, — заявіў Уладзімір Стадольнік. — Сябар мне дапамагаў, але я не паспеў рэалізаваць свае планы».
«А за чый кошт вы адпачывалі з дзяўчынай за мяжой?» — удакладніла пракурор.
«За кошт сябра», — не разгубіўся абвінавачаны.
«Навошта вы змянялі рэгістрацыйныя нумары на „Нісане“?» — прадоўжыўся допыт.
«У мяне было шмат штрафаў у Германіі, за перавышэнне хуткасці. Вось вырашыў і памяняць», — адказаў Стадольнік.
На судзе ўсплыў яшчэ адзін цікавы факт. Усё той жа вясной Стадольнік прасіў у калегі, каб той прывёз для яго з Літвы 9 тысяч еўра.
«Пасля таго, як Валодзя купіў „Нісан“, стала зразумела, у яго з’явіліся грошы, — распавёў калега следству. — Ён мне казаў, што займаецца пастаўкай садавіны ў Маскву, а яшчэ перадае нейкія дакументы».
Гэтыя факты Стадольнік адмаўляе і кажа, што быў звычайным рабочым на заводзе.
У яго таксама спыталі, навошта яму было трэба адразу некалькі розных сім-карт. «Са многімі людзьмі трэба было размаўляць, адной сім-карты мне было мала. Наогул зносіны — гэта жыццё», — з усмешкай растлумачыў абвінавачаны.
Нягледзячы на тое, што апошнія тры месяцы ён утрымліваецца ў СІЗА, выглядае падсудны бадзёра, пры допыце нават прымудраецца аджартоўвацца, хоць абвінавачванне яму прад’яўлена сур’ёзнае: незаконны абарот наркотыкаў, здзейснены групай асобаў (ч. 3 арт. 328 КК) і буйная кантрабанда наркотыкаў (ч. 2 арт. 328−1 КК).
Уладзіміру Стадольніку пагражае да 15 гадоў пазбаўлення волі з канфіскацыяй маёмасці. Акрамя чатырох машын, у яго ва ўласнасці ёсць яшчэ кватэра і дача.
